ΠΟΛΕΜΗΣΤΕ ΤΟΝ ΡΕΑΛΙΣΜΟ
Ο Πατησιώτης νεαρός με το ψευδώνυμο Μπράϊαν Ομπλίβιον συλλήφθηκε στο ολιγόλεπτο διάλειμμα της ταινίας "Ανεξέλεγκτες Καταστάσεις" του Κεν Ρασελ στις τουαλέτες του σινε Aστυ. Στα όνειρα του, ο πατέρας του ηταν επαγγελματίας κασκαντέρ με ενσωματωμένα μέταλλα στον θώρακα και ηλεκτρικό τρυπάνι στη θέση του πέους και η μητέρα του κομπάρσος κώλος στις γυμνές σκηνές όλων των ηλιοκαμμένων σταρ του Χόλυγουντ μετρώντας πάνω απο χίλιες πλαστικές επεμβάσεις στην επιφάνεια των γλουτών.
Τα πρωινά του Σαββάτου συνήθιζε να μαζεύει τους συμμαθητές του απ'την Γκράβα στο σπιτι ,να δείχνει το βίντεοκλιπ των Whitesnake , "Is this love" και να περηφανέυεται οτι είναι το γαμήλιο βίντεο των γονιών του. Ο Μπράϊαν μεγάλωσε μέσα σε κινηματογραφικά γυρίσματα, έπαιζε κρυφτό στις μουβιόλες και μονόζυγο στα σηκωμένα πεη των πορνοσταρ στις κολασμένες βίλες της Σαντα Μόνικα, έκανε δώρο βραχιόλια απο αρνητικό φιλμ στην μεταλλαγμένη Αρουντέλ που ζούσε στην υπόγεια διάβαση της Λένορμαν και ήδη απο τα εξι του χρόνια μπορούσε να απαριθμήσει τις οκτώ ταινίες που κέρδισε Οσκαρ η Ηντιθ Χεντ.
Η σκοτεινή αίθουσα ήταν η δική του εκκλησία μιας και ποτέ δεν πίστεψε σε Θεό και η αιματηρή του φαντασία ήταν η δική του ιδεολογία μιας και ποτέ δεν πίστεψε σε κάποιο πολιτικό Δόγμα. Οταν σκοτωσαν τον Θεό ο πατέρας του, γιος κληρικών, έπεσε σε κατάθλιψη μην μπορώντας να πάρει το βλέμμα του απο το νεον εικονοστάσι με τις ξεθωριασμένες οικογενειακές φωτογραφίες και το καντήλι που βρώμαγε καμφορά.
Οταν διελύσαν την Σοβιετική Ενωση η μητέρα του, κόρη κομμουνιστών, έπεσε σε κατάθλιψη ακούγοντας σε επανάληψη μέρα νύχτα τους πολύωρους λόγους του Φιντέλ Κάστρο που είχε σε αριθμημένες κασέτες απο το 1 μέχρι το 100 και φύλαγε στην ατσαλένια κάψουλα με τα παράσημα του Χρουτσόφ απο την εποχή της αποσταλινοποίησης και τους κάλυκες που έβγαλαν απο το κουφάρι του πατέρα της πάνω στο Γράμμο. Τωρα πια στην ενηλικίωση, ο Μπράϊαν Ομπλίβιον, περήφανος που μπορεί να απαριθμήσει με χρονολογική σειρά όλη την φιλμογραφία του Γούντι Αλεν ένιωσε την δική του κατάθλιψη όταν συνηδειτοποίησε τα ψέματα που του είχε πει για την ζωη ο κινηματογράφος .
"Σημασία δεν έχει κάτι να είναι ρεαλιστικό. Σημασία έχει να ειναι ενδιαφέρον" , είχε πει ο Στάνλευ Κιούμπρικ και ο Μπράϊαν που πια κοιτούσε μόνο μέσα απο οθόνες για να έχει ορθογώνιο πλαίσιο η αγάπη του και να προστατεύεται απο τις κομμένες σκηνές της ζωής η τρυφερή του ψυχή , έγραψε το τσιτάτο στον μελλοντικό του επιτύμβιο και αποφάσισε να πολεμήσει στο πλευρό του σινεμά του φανταστικού με αρχιστράτηγο τον Καπετάν Μελιές ,στην τιμημένη μεραρχία των Τούγκο Τούγκο, ενάντια στον ρεαλισμό που το μόνο που κάνει είναι να λέει ψέματα και να δηλητηριάζει τις συνειδήσεις. Ο πόλεμος αυτος θα κρατήσει για πάντα, σκέφτηκε και άρχισε να φτιάχνει χιλιάδες κολατσιά με γραβιέρα και σαλάμι αέρος για να μην πεινάσει ποτέ στα χαρακώματα.
Οι μισοί άνθρωποι πάντα θα ψάχνουν να βρουν την αλήθεια με τα μάτια τους και οι άλλοι μισοί με την καρδιά τους ,σκέφτηκε και χωρίς δεύτερη κουβέντα έφερε το πυρωμένο σίδερο στα μάτια του για να σιγουρευτεί οτι θα είναι πάντα με τους δεύτερους. Όλοι οι ήχοι έσβησαν απότομα μια Τρίτη πρωι. Οι θάλασσες είχαν εξαφανιστεί απο το προηγούμενο βράδυ, λες και κάποιος τις έκλεψε και τις πήρε μαζί του σε κάποια καλύβα μέσα στο δάσος.
Υπήρχαν κουνελότρυπες στην άσφαλτο επι της Πανεπιστημίου που οδηγούσαν σε μυαλά λογοτεχνών των περασμένων αιώνων .Ο ήλιος είχε κολλήσει στο ίδιο σημέιο εδώ και μέρες προκαλώντας αυχενικά στους τουρίστες . Ο Μπράϊαν σήκωσε το κρεατένιο πιστόλι και το έστρεψε προς τον κρόταφο του ανώνυμου τουρίστα επαναλαμβάνοντας "ζήτω η νέα σάρκα, ζήτω η νέα σάρκα ".
The Boy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου