Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Για να τελειωνουμε την (ασκοπη, κανιβαλιστικη) "διαβουλευση" περι συμφωνων συμβιωσης, υιοθεσιων απ' τους gay κλπ...





Βεβαια, KKE (μαζι με τη λεσβια "συνεργαζομενη"!)  και Χ.Α. εχουν αντιθετη γνωμη απ' του CK:
https://www.youtube.com/watch?v=J77YhHv1y0E
https://www.youtube.com/watch?v=BbCsKzhDCac

Περαστικα τους...



+ ATTACHMENT

Εξαιρετη παρεμβαση Αμυρα (σε υφος counter - populism που, ενιοτε, ειναι ο,τι πρεπει):
https://www.youtube.com/watch?v=o1s7Lo7bQbs

ΥΓ: 
Ουδεμια περαιτερω σχεση θελω να 'χω με το συγκεκριμενο βουλευτη Ποταμιου...

+ ATTACHMENT


Embedded image permalink


Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Η εξισωση ενος failed state:

(Συριζας ΕΚΜ, με κρεμαλες)  +  (γεροντα - η - ευχη!)  +  (Χάιλ)

Αθροιστικα, κοντα στο ημισυ του εκλογικου σωματος...




Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Eνδιαφερον κειμενο που πετυχα τυχαια...



ΠΟΛΕΜΗΣΤΕ ΤΟΝ ΡΕΑΛΙΣΜΟ 

Ο Πατησιώτης νεαρός με το ψευδώνυμο Μπράϊαν Ομπλίβιον συλλήφθηκε στο ολιγόλεπτο διάλειμμα της ταινίας "Ανεξέλεγκτες Καταστάσεις" του Κεν Ρασελ στις τουαλέτες του σινε Aστυ. Στα όνειρα του, ο πατέρας του ηταν επαγγελματίας κασκαντέρ με ενσωματωμένα μέταλλα στον θώρακα και ηλεκτρικό τρυπάνι στη θέση του πέους και η μητέρα του κομπάρσος κώλος στις γυμνές σκηνές όλων των ηλιοκαμμένων σταρ του Χόλυγουντ μετρώντας πάνω απο χίλιες πλαστικές επεμβάσεις στην επιφάνεια των γλουτών.

Τα πρωινά του Σαββάτου συνήθιζε να μαζεύει τους συμμαθητές του απ'την Γκράβα στο σπιτι ,να δείχνει το βίντεοκλιπ των Whitesnake , "Is this love" και να περηφανέυεται οτι είναι το γαμήλιο βίντεο των γονιών του. Ο Μπράϊαν μεγάλωσε μέσα σε κινηματογραφικά γυρίσματα, έπαιζε κρυφτό στις μουβιόλες και μονόζυγο στα σηκωμένα πεη των πορνοσταρ στις κολασμένες βίλες της Σαντα Μόνικα, έκανε δώρο βραχιόλια απο αρνητικό φιλμ στην μεταλλαγμένη Αρουντέλ που ζούσε στην υπόγεια διάβαση της Λένορμαν και ήδη απο τα εξι του χρόνια μπορούσε να απαριθμήσει τις οκτώ ταινίες που κέρδισε Οσκαρ η Ηντιθ Χεντ.

Η σκοτεινή αίθουσα ήταν η δική του εκκλησία μιας και ποτέ δεν πίστεψε σε Θεό και η αιματηρή του φαντασία ήταν η δική του ιδεολογία μιας και ποτέ δεν πίστεψε σε κάποιο πολιτικό Δόγμα. Οταν σκοτωσαν τον Θεό ο πατέρας του, γιος κληρικών, έπεσε σε κατάθλιψη μην μπορώντας να πάρει το βλέμμα του απο το νεον εικονοστάσι με τις ξεθωριασμένες οικογενειακές φωτογραφίες και το καντήλι που βρώμαγε καμφορά.

Οταν διελύσαν την Σοβιετική Ενωση η μητέρα του, κόρη κομμουνιστών, έπεσε σε κατάθλιψη ακούγοντας σε επανάληψη μέρα νύχτα τους πολύωρους λόγους του Φιντέλ Κάστρο που είχε σε αριθμημένες κασέτες απο το 1 μέχρι το 100 και φύλαγε στην ατσαλένια κάψουλα με τα παράσημα του Χρουτσόφ απο την εποχή της αποσταλινοποίησης και τους κάλυκες που έβγαλαν απο το κουφάρι του πατέρα της πάνω στο Γράμμο. Τωρα πια στην ενηλικίωση, ο Μπράϊαν Ομπλίβιον, περήφανος που μπορεί να απαριθμήσει με χρονολογική σειρά όλη την φιλμογραφία του Γούντι Αλεν ένιωσε την δική του κατάθλιψη όταν συνηδειτοποίησε τα ψέματα που του είχε πει για την ζωη ο κινηματογράφος . 

"Σημασία δεν έχει κάτι να είναι ρεαλιστικό. Σημασία έχει να ειναι ενδιαφέρον" , είχε πει ο Στάνλευ Κιούμπρικ και ο Μπράϊαν που πια κοιτούσε μόνο μέσα απο οθόνες για να έχει ορθογώνιο πλαίσιο η αγάπη του και να προστατεύεται απο τις κομμένες σκηνές της ζωής η τρυφερή του ψυχή , έγραψε το τσιτάτο στον μελλοντικό του επιτύμβιο και αποφάσισε να πολεμήσει στο πλευρό του σινεμά του φανταστικού με αρχιστράτηγο τον Καπετάν Μελιές ,στην τιμημένη μεραρχία των Τούγκο Τούγκο, ενάντια στον ρεαλισμό που το μόνο που κάνει είναι να λέει ψέματα και να δηλητηριάζει τις συνειδήσεις. Ο πόλεμος αυτος θα κρατήσει για πάντα, σκέφτηκε και άρχισε να φτιάχνει χιλιάδες κολατσιά με γραβιέρα και σαλάμι αέρος για να μην πεινάσει ποτέ στα χαρακώματα.

Οι μισοί άνθρωποι πάντα θα ψάχνουν να βρουν την αλήθεια με τα μάτια τους και οι άλλοι μισοί με την καρδιά τους ,σκέφτηκε και χωρίς δεύτερη κουβέντα έφερε το πυρωμένο σίδερο στα μάτια του για να σιγουρευτεί οτι θα είναι πάντα με τους δεύτερους. Όλοι οι ήχοι έσβησαν απότομα μια Τρίτη πρωι. Οι θάλασσες είχαν εξαφανιστεί απο το προηγούμενο βράδυ, λες και κάποιος τις έκλεψε και τις πήρε μαζί του σε κάποια καλύβα μέσα στο δάσος.

Υπήρχαν κουνελότρυπες στην άσφαλτο επι της Πανεπιστημίου που οδηγούσαν σε μυαλά λογοτεχνών των περασμένων αιώνων .Ο ήλιος είχε κολλήσει στο ίδιο σημέιο εδώ και μέρες προκαλώντας αυχενικά στους τουρίστες . Ο Μπράϊαν σήκωσε το κρεατένιο πιστόλι και το έστρεψε προς τον κρόταφο του ανώνυμου τουρίστα επαναλαμβάνοντας "ζήτω η νέα σάρκα, ζήτω η νέα σάρκα ". 



The Boy


Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Οταν η Φυγοκεντρος παραθετει Αδωνι...


...κατι δεν παει ΚΑΘΟΛΟΥ καλα!

Ωστοσο, το βιντεο που παιζει στο 26' (δυστυχως, η τεχνολογια δεν μου επιτρεπει να επισημανω χρονο, στο κατωθι embedded) θα περασει στην αιωνιοτητα:





Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Αναλγητοι (του παλιου), κοινοι κλοουν (της ελπιδας), σουρεαλ μισανθρωποι (του ψεκασμου), μαχιμοι θιασωτες της βιομηχανικης (ή/και manual, με στιλετα) γενοκτονιας...


Ο σοφος ΜΑΣ (κατα διατυπωση παπαδων και ΣΥΡΙΖαιων...) λαος ενισχυσε περαιτερω τους μαχαιροβγαλτες, ενεταξε γραφικους ριπτες καρκινων στο Κοινοβουλιο, διεσωσε + κατεστησε συγκυβερνητες, τους αλλοπροσαλλους ψεκασμενους μισανθρωπους, απετρεψε (μετα βδελυγμιας!) ενα σχημα τεχνοκρατων, διατρανωσε την πιστη του στον φαιδροτερο, παθολογικα μυθομανη και πιο ΑΣΧΕΤΟ Ελληνα πρωθυπουργο ολων των εποχων.

Οσο για τα μιντια, τους "εγγυητες" της Δημοκρατιας, και "4η εξουσια", επισυναπτεται σχετικο tweet  (υπενθ: λιγες μονο ωρες μετα απ' την ληψη πολιτικης ευθυνης για ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ).

Περαστκά!


Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Σε αναζητηση "κυβερνωσας"































Ερώτηση:

Είναι σε θέση να κυβερνήσει (όχι πελαγοδρομήσει, κατέχοντας την εξουσία - ως ότου ανατραπεί) η Αριστερά; Κι αν ναι, είναι σε θέση να το πράξει δίχως να εκφυλιστεί σε μπάτσο (Κίνα, ΕΣΣΔ και δορυφόροι αυτής, Μ. Ανατολή – B. Αφρική), ή απλό τσιλιαδόρο μικροσυμφερόντων (Ελλάδα, Λ. Αμερική), ή… neoliberal Δεξιά (μετά-Schröder SPD, Labour Party του 3ου δρόμου και της σταυροφορίας στο Ιράκ);

Και οι τρεις άνωθεν εκδοχές -δυσφήμισης της-  Αριστεράς έχουν κοινό παρανομαστή τον αυτοπροσδιορισμό «Σοσιαλ-».
Σεβαστό.

Ας δούμε τι μάθαμε - από πρώτο χέρι - προσφάτως:

Ο πυκνός πολιτικός χρόνος μεταβολίζει «προσαρμογές» (κυβιστήσεις), ωριμάνσεις, συνειδητοποιήσεις - Όχι τόσο για την κοινωνία, όσο για τους μνηστήρες, ή ασκούντες, την Εξουσία και, άρα, την -πεπερασμένη της- λογιστική. Εξ ου και όλα τα στάδια ενός (όχι ακριβώς ευρωπαϊκού - περισσότερο λάτιν, μαζί με «Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης») Σοσιαλιστικού Κόμματος, απ’ το ’74 ως τώρα, συμπυκνώθηκαν στα 3, μόλις, χρόνια ανάβασης της ανανεωτικής - νεοκομμουνιστικής Αριστεράς στην εξουσία:

 * Η «Επανάσταση», που ’γινε «Αλλαγή», που ’γινε «Μεταρρύθμιση», ή «Προγράμματα Σταθεροποίησης/Προσαρμογής (sic)».

  * Το, πάγιο, υπερκομματικό (αν και εμβληματικότερα εκφρασμένο εν έτει ’09) «Λεφτά υπάρχουν!», σε: «Εάν υπάρχει εναλλακτική (σσ  ως προς το Μνημόνιο), να διώξουμε τους τροϊκανούς!», σε: «Εάν πηγαίναμε στη δραχμή, θα υπέφεραν οι ασθενέστεροι…», και, συνεπώς: «ΔΕΝ - Υπάρχει - Εναλλακτική!»

   * Το «έξω οι βάσεις» (καθότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο» κλπ…), που κατέληξε σε «Μεσογειακά Ολοκληρωμένα» (ή «πακέτο Γιούνκερ», αντίστοιχα), με «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών», για κλου!

Ένα κόμμα που δεν αναγνώριζε το Χρέος και θα το κούρευε μονομερώς, που απέρριπτε τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό (χωρίς, περιέργως ν’ αναφέρεται, σε έξοδο από το Ευρώ – πράγματα ασυμβίβαστα, για το ‘12…), που απέρριπτε, κάπου-κάπου, το αστικό Δίκαιο σαλπίζοντας «Ντου» (νωπές οι μνήμες από Δεκέμβρη, Κερατέα, Χαλκιδική), ενηλικιώθηκε. Έγινε, και αυτό… κυριλέ!

Βέβαια, ακόμη και τώρα, η πλειονότητα της Κ.Ε, και μια μασίφ κοινοβουλευτική «φράξια», επιζητούν τη ρήξη:  Έξοδο απ’ το πλαίσιο κανόνων της Ε.Ε., της Ευρωζώνης και, εν πολλοίς, της ελεύθερης οικονομίας (σσ: δεν νοείται τέτοια δίχως τράπεζες, μ' έλεγχο συναλλάγματος, «επιτροπές εισαγωγών», αποκοπή απ’ τον ομολογιακό δανεισμό, δελτία τροφίμων για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού… έστω προσωρινά, μέχρι ν’ αντιπαρέλθουμε το υποτιμητικό «U», για να παγιωθεί μία κάποια ισοτιμία). Επιπλέον, αμφισβήτηση της γεωστρατηγικής μας (απ’ την εξόντωση του ΔΣΕ κι εντεύθεν) «ροπής» - ή, για να είμαστε ακριβολόγοι… υποτέλειας.

Ένα Grexit δεν θα ’ταν πανάκεια, ίσως, δε, να συνεπαγόταν και βραχυπρόθεσμο όλεθρο, αλλά, εν πάση περιπτώσει, θα ήταν «αριστερό»!/ Έστω ως αντίσταση σ’ ένα (βάναυσο κι ανορθολογικό) σύστημα μονεταρισμού, προτεσταντικής ηθικής, τιμωρητισμού, που ’χει αγκαλιάσει την Ευρωζώνη - υπονομεύοντας κάθε «σύγκλιση».

Απ’ την άλλη, θα ευνοούσε τη μαύρη αγορά, από συμπολίτες μας μ’ εκπατρισμένα, ή καταχωνιασμένα σε θυρίδες – κήπους – πατάρια…  ευρώ, εις βάρος των αδυνάτων Κάπου εδώ, καταλαβαίνω και σέβομαι τη στάση του ΚΚΕ – την οποία χωλαίνει χαρακτηριστικά να «πουλήσει» (να επικοινωνήσει, δηλαδή, στον κόσμο ότι: Grexit δίχως κρατικομονοπωλιακό έλεγχο, θα συνεπαγόταν (και) πλιάτσικο…), με αποτέλεσμα ν’ ακούγεται αντιφατικό. Και να λοιδορείται/ Απ’ την άλλη, μια δραχμική οικονομία θα δίψαγε για το, άφθονο, συνάλλαγμα που ’χει ρεύσει, εν μέσω κρίσης, από ELΑ και Ευρωσύστημα - Άρα γιατί να εξοριζόταν σε τράπεζες του εξωτερικού, μ’ έναν αντίλογο… ηθικό; Μιλάμε για πάμπολλα δισ. που θα ‘χαμε, ανεπιστρεπτί, αρπάξει απ’ τους (θου Κύριε) «κουτόφραγκους», με το που σήμαινε το κανόνι και φούνταραν οι τράπεζές μας… Άρα, τι θα επέτασσε μια «αριστερή διακυβέρνηση», ως προς αυτά;
Το ερώτημα ΔΕΝ είναι ρητορικό. Απευθύνεται σ’ όλους μας.]

Όπως και να ‘χει, η, πάντοτε συντηρητική, κυρίαρχη μάζα, παρά το ενστικτώδες ΟΧΙ της, ξόρκιζε κάθε υπόνοια περί Δραχμής -  δείχνοντας 80% - 85% προτίμηση στο τωρινό status quo (βέβαια στα ίδια γκάλοπ, το ΝΑΙ προηγείτο οριακά – ας μην το ξεχνάμε κι αυτό).  Η ίδια μάζα, που στραβώνει με ρητορικές «αλληλεγγύης», «ανοιχτών συνόρων», «δημοσίων αγαθών», «αγώνων του Λαού ΜΑΣ (σσ έλεος)», ή «κινημάτων»… και, μπολιασμένη απ’ τα media και την ιδεολογική ηγεμονία (όχι, βέβαια, της Αριστεράς - όπως φαιδρά αναμασάται στα πάνελ - αλλά του κέρδους, του ατομικισμού, του ανταγωνισμού) γυρεύει κάτι σαν «τίμιο ΠΑΣΟΚ» γι’ αποκούμπι της:

Ένα σχήμα ακομπλεξάριστο προς το «επιχειρείν», με minimum αλλά υπαρκτό κράτος πρόνοιας, μετριοπαθές κοινωνικά (συντεχνίες, εκκλησία, δήμοι, άμυνα, μεταναστευτική - μειονοτική πολιτική… όλα στο περίπου, ή στο «βλέπουμε», ή στις καλένδες), προσκολλημένο στην Ευρωζώνη, ημι-αστικό («καταγγελτικό», αλλά με τη ρέγουλα του «μεσαίου χώρου» , θεσμικό και, ει δυνατόν, σε κάποια απόσταση απ’ τα τζάκια), που θα ελέγχει με χρηστό τρόπο τον κορβανά. Που δεν θα υποθάλπει, ξεδιάντροπα, τα κρούσματα διαφθοράς…

Αν ορίζαμε το προαναφερθέν κολλάζ ως «Κυβερνώσα Αριστερά», δεν θ’ απαιτούσαμε παρά μια μέση («τυπική») ευρωπαϊκή διακυβέρνηση! Ακόμη κι αν μεγεθύναμε τις πολιτικές πρόνοιας, εις βάρος του πλουτισμού (άρα, μεγαλύτεροι, κλιμακούμενοι φόροι), δεν θα θίγαμε, καν, την Ευρώπη του ’60, ή τη Σκανδιναβία του σήμερα. Άσε που εκεί προπορεύονται σ’ επίπεδο κοινωνικό άρα - εάν υποτεθεί πως εκχωρούμε τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό» και τα δικαιώματα στην (ευρύτερη) Αριστερά - οι τύποι κατατάσσονται… αριστερότερα!

Εν τέλει, τι πάει - και τι μπορεί - να πει «Κυβερνώσα Αριστερά»;

Ολοκληρωτικά, γραφειοκρατικά γρανάζια, που απομονώθηκαν (ποιος ξεχνά το χαφιεδιλίκι του Ceausescu, τα μπούνκερ της Αλβανίας, τις μονομερείς εθνικοποιήσεις της Κούβας, τη… δακρύβρεχτα σουρεαλιστική κηδεία του Kim Jong-il), αντί να ελιχθούν; Που έχασαν το τρένο της οικονομικής, πολιτιστικής, επιστημονικής προόδου;  

Ή μήπως οι φιλότιμες, βραχύβιες φούσκες, τύπου Blum ('36), Azaña ('36), Allende ('70);  
[Μπορείς να ’σαι  χρήσιμος, δίχως ένστικτο αυτοσυντήρησης κι εσωτερική συνοχή; Φιλολαϊκός, με την (ιδιωτική, ή και κρατική) οικονομία σου να παραπαίει;]

Ή μήπως αλχημιστικές νομισματικές πολιτικές, υπερπληθωρισμός, ανορθολογική διαχείριση πόρων - προσωπικού, εν ονόματι της πολιτικής (βλ. PDVSA); Ο Chavez, σ’ αντίθεση με τους προαναφερθέντες, επιβίωσε πολιτικά, ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΝΤΑΣ οικονομικά.

Ή μήπως, για να ’ρθουμε και στα καθ’ ημάς:

Ανορθόδοξα - ατεκμηρίωτα προεκλογικά «πλάνα», με χάιδεμα των ελίτ (βλ. γιατροί - φαρμακοποιοί – βιομήχανοι του φαρμάκου); Κατάλυση ανεξάρτητων αρχών, αξιοκρατίας (όχι πως προϋπήρχε, για φίλους και συγγενείς…), αξιολόγησης (είχε, εκφυλισμένα, αλλά και χασάπικα, επιχειρηθεί από 3ης γενιάς πολιτευτές) – με τον ερχομό στο γκουβέρνο;  Ή μήπως ερημωμένα παραθαλάσσια φιλέτα και τόνους σκουπιδιών, που – φευ! - δεν βρέθηκαν στα νύχια της «Αγοράς», και μαραζώνουν μ’ αξιοπρέπεια; Ή μήπως ανέξοδο (κι επιζήμιο) εθνικισμό, υπό την ταμπέλα «αδικία»;  Μαζί με μια κυνική, ανιστόρητη, καιροσκοπική, συνύπαρξη με τον απόπατο της Δεξιάς;

Ίσως όλα τα παραπάνω.

Ίσως και τίποτα (Εξουσία = Επιβολή, ιεραρχία/ Αριστερά = Ελευθερία, ισότητα, ισοπολιτεία… Άρα, πράγματα ασύμβατα. Τι καθόμαστε και σκαλίζουμε τώρα;)

Παρεμπιπτόντως, ο νεοφώτιστος βουλευτής -και, νυν, μνημονιακός- Κυρίτσης, ομολόγησε, με γνήσια συντριβή, ότι: «άνθρωποι που αντέχουν στο ξύλο και τα χημικά, που δίνουν τα πάντα για το κίνημα και είναι αλληλέγγυοι, απλώς ΔΕΝ μπορούν να κυβερνάνε.»



ΥΓ:  Ο Λένιν πάντως, εξάσκησε επαναστατική, προοδευτική  (αν και, όχι φιλελεύθερη ή δημοκρατική – έννοιες που, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι, σώνει και καλά, ταυτόσημες) εξουσία, κατά τρόπο βιώσιμο (όχι απλώς δεν τον «έφαγαν», αλλά διαφήμισε το σοσιαλισμό, διεθνώς), αποτελεσματικό (βιομηχανική εκτίναξη που δεν ήρθε επί Τσάρου, και, παρά τις φθορές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, απέδωσε Sputnik, Vostoc 1, Tsar Bomb… σε περίοδο 4 δεκαετιών!), εν πολλοίς αποδοτικό («τεχνοκρατικό»). Ίσως ν’ αποτελεί μεταίχμιο μεταξύ επανάστασης – γραφειοκρατικού ολοκληρωτισμού, μιας και δεν πρόφτασε (;) να εκφυλιστεί όσο ο Λένιν ήταν ζωντανός.   

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

2 κοσμοι...





Τα ανωθι tweets ΔΕΝ μπαινουν αντιπαραθετικα...

Απλα, ειναι αποριας αξιο ποιος μπορει ν' ασχολειται με GLBT δικαιωματα και #love_wins οταν, με την ηθικη αυτουργια των υπερδυναμεων, καταπαταται η γη του.
Και, φυσικα, πετιεται στο δρομο, σαν σκυλι. 

ΥΓ: 
Ατυχως, δεν "περασε" στη φορμα του blogspot η πολυχρωμη gay καρδουλα του προεδρικου tweet  :-(



Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Κι ομως, ΔΕΝ ειναι τρολλιά....





Δειτε κι εδω:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_killings_by_law_enforcement_officers_in_the_United_States,_2015

 "Updated estimates from the Bureau of Justice Statistics released in 2015 estimate the number to be around 930 per year, or 1240  if assuming that nonreporting local agencies kill people at the same rate as reporting agencies."



+ ATTACHMENT:

Ζωα και ζωα....
http://www.lifo.gr/team/world/57707 

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Χρονια πολλα ;-)


(Δεν ισχυριζομαι οτι ο σταλινισμος ηταν "καλυτερος" απ' το ναζισμο, αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ ο ναζισμος ηταν χειροτερος κι απο ζουγκλα... 

Εξ ου και η αποδοχη της γιορτης, εκ μερους μας!)




70  ΧΡΟΝΙΑ


Embedded image permalink


Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Σας θυμιζουν τιποτα, ολα αυτα...?


(Αρθρο - αμεταφραστο, ελλειψει χρονου - για την Ισπανια και τους "νταβαδες" της...
Απ' τον Economist:  http://www.economist.com/news/europe/21650176-research-suggests-government-cronyism-may-cripple-spains-economy-inside-jobs?fsrc=scn/tw/te/pe/ed/insidejobs)


SPANIARDS are used to former public officials getting rich from doing business with the state. When news emerged of investigations into a former official in Castile and León who had secured lucrative wind-farm licences from his ex-colleagues and a former official in Andalusia whose companies netted regional contracts for state-subsidised worker-training courses, few were surprised. Corruption and cronyism (the distribution of political favours to businesses) explain much of the Spanish public’s growing disdain for the two parties that have run the country for the past 32 years: the ruling Popular Party (PP) and the opposition Socialists (PSOE).
Distrust reached a nadir with the temporary arrest two weeks ago of Rodrigo Rato, a former PP finance minister who went on to run the IMF in Washington. Police searched Mr Rato’s office and home in an investigation into unexplained income. He was already under scrutiny over freewheeling use of company credit cards during his chairmanship of Bankia, a bank that needed a €22 billion ($27 billion) rescue under his stewardship. Mr Rato was seen as one of the architects of Spain’s economic miracle in the early 2000s. That miracle now seems a distant memory. Unemployment is running at 23%, and the IMF says it will take nine years, until 2017, to return the economy to its pre-crisis size.
Blame has traditionally been pinned on a housing bubble that fostered distorted growth in the construction industry. But a recent paper by a team headed by Manuel García-Santana of the Université Libre de Bruxelles finds that the productivity fall was spread more evenly across all sectors. It had little to do with skills, innovation or debt. “We found that bad [less productive] companies grew faster than the good ones,” says one of the co-authors, Enrique Moral-Benito. Productivity falls were greater when the government was heavily involved, through contracts, licences or regulations. Luis Garicano, the economics adviser of the liberal Ciudadanos party, says this points to an economy dependent on contacts, corruption and cronyism.Researchers are beginning to see links between Spain’s excessively cronyistic and corrupt public administration, and the defects that have made it so hard for the economy to recover. 
The problems may have started well before the crash. From 1995 to 2007, while the Spanish economy was growing at 3.5% per year, productivity declined by 0.7% per year—even as overall EU productivity was growing at an average of 0.4% per year.
Other explanations are possible as well. Banks may have been happier lending to companies with public contracts, and some more productive businesses may have limited their growth to avoid losing fiscal, labour or social-security advantages enjoyed by smaller firms. Either way, those who successfully negotiated their way around the public administration—whether through luck, knowledge, cronies or backhanders—did best.

Popular anger over cronyism helps to explain why the PP government and its prime minister, Mariano Rajoy, seem likely to take a hammering in elections to regional governments and municipalities on May 24th. Over the past year 500,000 jobs have been created and growth is forecast at 2.9% this year, yet the PP has shed half its support. The Socialists are also low in the polls, while Ciudadanos and the left-wing Podemos party have risen. The elections are now a four-way race. A poor result on May 24th could even force Mr Rajoy to bring forward a general election due at the end of the year.
The government is hunting for every bit of positive news. It trumpeted the latest economic-sentiment figures from the European Commission, which put Spain ahead of the other big euro-zone economies. But if voters are less concerned about the latest figures than about the underlying rot of decades of kickbacks and insider dealing, that may not count for much.

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Τα ορια της διαπραγματευσης...





Η επιλογη των, μαλλον φαιδρων, ΑΝ.ΕΛ. ως κυβερνητικου εταιρου - εναντι του, μαλλον κυριλε, Ποταμιου - ειναι μελετημενη, οσο και πολυσημαντη:

Αφ' ενος συμπορευση στη λαϊκιστικη, εθνικιστικη, μανιχαϊκη ρητορεια. "Αρτος και θεαματα", με συλληψη ή/και διαπομπευση ισχυρων παραγοντων του παρτυ διαρκειας ('81 - '15). Η δικομανια των Καμμενων, γνωστη  - οσο και κουφια, καθοτι ατεκμηριωτη...
Αφ' ετερου, η συγκρουσιακη σχεση με την ΕΕ (κι οχι μονο) - σ' ολα τα επιπεδα. Το εκανε ο Ανδρεας και θριαμβευσε εκλογικα, προσελκυοντας φιλους απ' ολο το φασμα αριστεροδεξιου εθνικισμου.
Κατα τριτον, το "τεντωμα" της διαπραγματευσης χρεους, με σαφη μια (αμφιδρομη) απειλη εξοδου μας απ' το Ευρω...

Η αναθεση του αγωνα στο Βαρουφακη, με εξεπληξε θετικα. Ομολογουμενως, τοσο ο ιδιος, οσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, επεδειξαν guts (Για την ακριβεια, θα πονταρα σε θεση "μυστικοσυμβουλου", μεσω Skype, χωρις φυσικη του παρουσια του στο... πατιρντι. Ολα αυτα μεχρι την ανακοινωση του ονοματος στα ψηφοδελτια.)

Η παρουσια Λαπαβιτσα, στη Βουλη, ειναι το δευτερο καμπανακι περι υπαρξης "plan B" κι ετοιμοτητας εξοδου μας   (σσ:  οχι πως εχει "plan B" ο Βαρουφακης, αλλα σαφως θα διαπραγματευθει σθεναρα, έως ακραια. Στη χειροτερη, θα την κανει για Texas, αδειαζοντας απο το πετουμενο φρεσκοτυπωμενες δραχμες, ή "Μηλιώ" - κατα το Ευρω - ή "Ραχηλιαρικα", στο λαουτζικο :-)

Με τουτα κι εκεινα, οι Ελληνες διαλεξαν ροτα. Κι οφειλει ν' ακολουθηθει πιστά:
Ευρω χωρις πλεονασματα, ή επανοδος σ' εθνικο νομισμα, με αμεση αθετηση πληρωμων.

Καιρος, λοιπον, να δουμε και τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ περιθωρια διαπραγματευσης, δικαιωνοντας ειτε την -απαρεγκλιτη- υπακοη των προηγουμενων, ειτε τη σταση του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος ο,τι κι αν καταφερει, ΑΝ καταφερει, εν ειδει ελαφρυνσης, θα καταστει ο ακλονητος β' πολος της πολιτικης μας σκηνης για δεκαετιες!)





Α, ξεχασα...
Ο Βαρουφακης ΕΙΝΑΙ ο καταλληλοτερος για τη δουλεια. Καμια αντιρρηση επ' αυτου.




ATTACMENT:


Να τα λεμε κι αυτα...


KAI αυτα...


+ ATTACHMENT  (συγκινητικο):

https://www.youtube.com/watch?v=81zEDqJD7f0&feature=youtu.be

Τσακαλωτος - Sinn Fein, 7/3/2015