Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Εμπειριες και σκεψεις ενος εμβληματικου... "αποσυναγωγου" του Σαμαρισμου



Είναι συχνό φαινόμενο να προσεγγίζουμε τα ζητήματα εκσυγχρονισμού της χώρας και της οικονομίας της μέσα από μανιχαϊστικές προσεγγίσεις του καλού ιδιωτικού τομέα και της κακής δημόσιας διοίκησης. Με δεδομένη την πρόσφατη εμπειρία μου θα προσπαθήσω να παρουσιάσω μια πιο νηφάλια, ελπίζω, εικόνα.

Δημόσια Διοίκηση. Δύο λέξεις. Δύο... ψέματα. Στη χώρα μας, και οι δύο λέξεις αυτές, είναι ψεύτικες. Κάποιοι το υποψιάζονται, κάποιοι πιστεύουν πως δεν είναι τόσο χάλια τα πράγματα, κάποιοι, πιο απαισιόδοξοι, πως δεν γίνεται στη χώρα μας να λειτουργήσει αξιόπιστα η Δημόσια Διοίκηση.
Ας δούμε όμως μερικά παραδείγματα από τη... Διοίκηση.
Παράδειγμα πρώτο.
Ο διευθυντής έρχεται στον σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα και του λέει: «Μπορείς να πεις στον Γενικό να πει το... τάδε στον τμηματάρχη μου, για να το κάνει; Του το λέω εγώ και δεν με ακούει». Εδώ έχουμε την απόλυτη (αυτο)παραδοχή της ανυπαρξίας του Διευθυντή. Δεν ασκεί καμία διοίκηση και δεν μπορεί να κατευθύνει τους υφισταμένους του.
Παράδειγμα δεύτερο.
Ο τμηματάρχης ρωτάται πώς να μοιραστούν οι υπερωρίες. Ποιος έβαλε πλάτη, ποιος βοήθησε στη δύσκολη στιγμή, ποιον πήρε τηλέφωνο το βράδυ ή το Σαββατοκύριακο για να σηκώσει τα συστήματα που δεν δούλευαν. Απαντάει: «Εγώ δεν μπορώ να κάνω διακρίσεις. Όλοι το ίδιο». Εδώ έχουμε την πλήρη αποποίηση στοιχειωδών υποχρεώσεων του ανθρώπου σε θέση ευθύνης. Ενώ ξέρει ποια θα πάρει τηλέφωνο -γιατί το συγκεκριμένο παράδειγμα αφορά γυναίκα εργαζόμενη- όταν τα συστήματα δεν λειτουργούν (ξέρει ποια θα το σηκώσει ακόμη και στις διακοπές της), δεν την επιβραβεύει. Το επίδομα ευθύνης είναι καλό, οι ευθύνες, όχι.
Παράδειγμα τρίτο.
Το νηπιαγωγείο του Δήμου διαθέτει δύο νηπιαγωγούς. Τη μία την αγαπούν όλα τα παιδιά της και όχι μόνο. Στο τέλος της χρονιάς, παιδιά της άλλης νηπιαγωγού, φιλούν και αγκαλιάζουν αυτήν για αντίο, αντί για τη δικιά τους. Στην τάξη της άλλης, ένας μικρός δεν θέλει καν να πάει. Ένας δεύτερος -λίγο άτακτος- όταν παραπονέθηκε πως τον χτύπησε κάποιο τρίτο παιδί της τάξης, τού απαντάει: «Καλά σου έκανε». Εδώ έχουμε την παντελή έλλειψη συστήματος, διαδικασιών, ομοιομορφίας, διασφάλισης ποιότητας, λογοδοσίας. Εθνική λοταρία αν η εφορία σου είναι ήπια ή στριφνή, η πολεοδομία σου ευέλικτη ή τυπολατρική, η δασκάλα σου καλή ή κακή.
Μήπως όμως η... «Δημόσια» είναι καλύτερη; Ας δούμε και εδώ τρία -μάλλον γνωστά σε όλους- παραδείγματα.
Παράδειγμα πρώτο.
Προστατεύουμε τα δάση και τις παραλίες. Συνταγματικά κιόλας. Και έχουμε γεμίσει αυθαίρετα παντού.
Παράδειγμα δεύτερο.
Έχουμε δημόσια παιδεία με κόστος €5,5δις το 2013 και ιδιωτικές δαπάνες....€4,5δις. Σχεδόν ίσες οι δημόσιες με τις ιδιωτικές δαπάνες και με τον ρυθμό μείωσης των δημοσίων δαπανών, ενδεχομένως να εξισωθούν σύντομα. Από αυτά τα €4,5δις, σχεδόν το €1δις το ξοδεύουμε για φροντιστήρια.
Παράδειγμα τρίτο.
Έχουμε δημόσια υγεία για να γίνεται πάρτι ιδιωτών με τις δαπάνες. Εκτοξευμένες πάνω από όλους τους δείκτες των Ευρωπαϊκών χωρών, όχι προς όφελος των πολιτών φυσικά. Η ιδιωτική δαπάνη για το 2012 ήταν €5,6δις. Η δημόσια, €12δις. Σχεδόν το 1/3 της συνολικής δαπάνης για την υγεία στη χώρα μας, είναι ιδιωτική.
Μετά τις παρατηρήσεις, οφείλουμε να καταλήξουμε σε λύσεις και απαντήσεις. Απαντήσεις σε τρία καθοριστικά ερωτήματα που προκύπτουν από τα δεδομένα μας.
Ερώτημα πρώτο:
Μπορούμε να πορευτούμε χωρίς σοβαρή και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση; Στο κάτω-κάτω αυτό κάναμε τόσα χρόνια. Πολλά έχουν αλλάξει με την κρίση, όμως δεν έχουν γίνει τα ουσιαστικά βήματα που θα έπρεπε. Μήπως αντέχουμε κουτσά στραβά;
Η απάντηση είναι αρνητική για τρεις λόγους τουλάχιστον.
Πρώτον, η μη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης έχει σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Αυτό το κόστος μπορεί να πληρωθεί από κάποια από τις κοινωνικές τάξεις. Πλούσιοι, μεσαία τάξη, φτωχοί. Για ευνόητους λόγους -από τον νόμο των αριθμών μέχρι τις εναλλακτικές και τους τρόπους αντίδρασης που κάθε τάξη έχει- το μεγαλύτερο κόστος το πληρώνει πάντα η μεσαία τάξη. Αυτό, όμως, τελείωσε. Τελείωσε η ικανότητα της μεσαίας τάξης -όσης απέμεινε- να σηκώσει αυτό το βάρος.
Δεύτερον, πολιτικά και κυρίως εκλογικά μιλώντας, το Βέλγιο ή ακόμη και η Γερμανία δεν είναι μακριά μας. Μπορεί του χρόνου να έχουμε 3 εκλογικές αναμετρήσεις στη σειρά χωρίς κυβέρνηση. Η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να σχηματιστεί 3, 6 ή 9 μήνες μετά τις εκλογές. Δεν μπορεί να πορευτούμε με Δημόσια Διοίκηση που περιμένει εντολή από τον πολιτικό προϊστάμενο για να κάνει τη δουλειά της. Ο προϊστάμενος αυτός μπορεί να μην υπάρχει για καιρό.
Τρίτον, αν δούμε το κόστος δυσλειτουργίας από μια άλλη πλευρά, οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν αυξημένα έξοδα λειτουργίας σε σχέση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Ο υπολογισμός δεν είναι απλός. Σύμφωνα με διάφορες μελέτες (μεταξύ άλλων και του παρατηρητηρίου του ΣΕΒ), έχουμε κόστος γραφειοκρατίας μόνο, διπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το κόστος μας είναι κοντά στο 7% του ΑΕΠ, έναντι 3,5% για την Ε.Ε. Όταν λέμε γραφειοκρατία εννοούμε την καθυστέρηση στις επιστροφές του ΦΠΑ που δικαιούνται οι επιχειρήσεις, τον χρόνο που παίρνει να ανοίξεις επιχείρηση ή να την κλείσεις ή να διεκπεραιώσεις μια υπόθεση. Αν προστεθεί η διαφθορά (μικρή –γρηγορόσημο ή φακελάκι  και μεγάλη – μίζες), αν προστεθεί η αυξημένη φορολόγηση λόγω σπατάλης κτλ. είναι μάλλον συντηρητικό να εκτιμήσουμε το κόστος αυτό από 15% ως και 25%.
Ως τώρα, το κόστος αυτό απαγόρευε τις εξαγωγές αφού οι ανταγωνιστές μας μπορούσαν να κερδίζουν τις συμφωνίες λόγω μειωμένων τιμών. Συνεπώς, οι επιχειρηματίες στρέφονταν στην εγχώρια στρεβλή και πολλαπλά προστατευόμενη αγορά. Πωλούσαν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους με καπέλο για να βγάλουν την χασούρα. Αυτό ήταν εφικτό γιατί φουσκώναμε τους μισθούς με δανεικά στέλνοντας τον λογαριασμό στα παιδιά μας. Και αυτό όμως έφτασε, ελέω λιτότητας, στο τέλος του. Άρα, έχουμε να επιλέξουμε ή σωστή Δημόσια Διοίκηση ή κατεστραμμένη Εθνική Οικονομία.
Γι αυτό οφείλουμε να φτιάξουμε την Δημόσια Διοίκηση τώρα. Δεν θα αντέξουμε αλλιώς.
Ερώτημα δεύτερο: Μπορούμε; Η απάντηση είναι ένα εμφατικό ΝΑΙ.
Ψήγματα βλέπουμε στις αλλαγές των συστημάτων του Υπουργείου Εργασίας (Εργάνη, Ήλιος κτλ.), στην καλύτερη διασύνδεση εφορίας, ΙΚΑ, συντάξεων, στην απλούστερη και ταχύτερη διαδικασία απονομής της σύνταξης, στην συνεχή αναβάθμιση των ΚΕΠ κ.α.
Αναγκαστικά, όμως, θα σας μιλήσω και για την προσωπική μου εμπειρία.

Τι έγινε στην ΓΓΔΕ το 2013 και το πρώτο εξάμηνο του 2014; Αλλάξαμε τα πάντα. Διαδικασίες, πλαίσιο λειτουργίας, τρόπο αξιολόγησης, τρόπο επιλογής προσωπικού σε θέσεις ευθύνης, αρμοδιότητες, κλείσαμε εφορίες (από 250 σε 118) φτιάξαμε νέες υπηρεσίες και άλλα πολλά.
Αλλάξαμε, δηλαδή, σχεδόν κάθε οργανωτική πλευρά της ΓΓΔΕ όπως σε όλους έγινε αντιληπτό. Το κάναμε βιαστικά, άγαρμπα, και πάντως όχι όπως θα θέλαμε. Αυτό ακόμη και αν είναι επένδυση και φέρει αποτελέσματα αργότερα, βραχυπρόθεσμα θα περίμενε κανείς να έχει κόστος. Αντί για αυτό, είχαμε αύξηση αποτελεσματικότητας σε κάθε τομέα.
  • Ο προϋπολογισμός εκτελέστηκε στο σκέλος των εσόδων καλύτερα από τους στόχους, μετά από δεκαετίες.
  • Αυξήθηκαν οι εισπράξεις από ληξιπρόθεσμα πάνω από 30%. Σημειώστε πως η αύξηση των εισπράξεων από μεγάλους οφειλέτες ήταν ακόμη μεγαλύτερη από τον μέσο όρο στο 65%. Συγχρόνως, μειώθηκε το απόθεμα απλήρωτων επιστροφών ΦΠΑ από €1,8δις στα €580εκ.
  • Είχαμε 97% ηλεκτρονικές υποβολές σε όλες τις δηλώσεις ενώ πάνω από τις μισές εισπράξεις έγιναν μέσω τραπεζών
  • Πετύχαμε εντυπωσιακή αύξηση των ελέγχων στις νέες μονάδες για μεγάλες επιχειρήσεις και για φορολογούμενους μεγάλου πλούτου.
  • Το 2014 συνέχισε καλύτερα. Εκλογική χρονιά και αφήσαμε τα έσοδα αυξημένα. Ολοκληρώσαμε 400 ελέγχους εμβασμάτων και offshore μέσα σε 5 μήνες. Άθλος για τα δεδομένα της υπηρεσίας. Βεβαιώσαμε πάνω από 140εκ. και εισπράξαμε σχεδόν 40εκ., ενώ για τα υπόλοιπα έχουν ληφθεί μέτρα.
Βλέπουμε, λοιπόν, στην πράξη πως γίνεται. Χρειάζεται πολιτική βούληση, επιμονή και σκληρή δουλειά.
Ερώτηση τρίτη: Εγώ τι μπορώ να κάνω; Πώς μπορεί ο απλός πολίτης να βοηθήσει;
Ως απάντηση σε αυτό το ερώτημα, θα υποβάλλω τρεις προτάσεις. Συνοψίζονται στο τρίπτυχο: Αγωνιστείτε, Αντισταθείτε, Απαιτείστε.
Πρώτον. Αγωνιστείτε. Ακόμη και αν πιστεύετε πως φταίνε πάντα οι άλλοι· η γενιά της μεταπολίτευσης· οι πολιτικοί· οι δημοσιογράφοι· η διεθνής κλεπτοκρατία· οι μετανάστες· οι σιωνιστές· η Μέρκελ, ο Φούχτελ και οι Γερμανοί·  ακόμη και αν πιστεύετε όλα αυτά, τουλάχιστον πιστέψτε και αυτό: Αν φταίνε, δεν θα αλλάξουν γιατί το σύστημα ως έχει τους βολεύει. Η λύση δεν θα έρθει από αυτούς. Θα έρθει από εσάς. Βρείτε αυτό που αγαπάτε, σηκωθείτε και βοηθήστε κάπου που έχει νόημα για εσάς. Ασχοληθείτε με την πολιτική, νοιαστείτε. Όπως και όπου νιώθετε πιο χρήσιμοι. Και κυρίως σκεφτείτε πριν ψηφίσετε τι και ποιον. Κάντε το σοβαρά και μην πουλάτε την ψήφο σας για ευτελείς λόγους.
Δεύτερον. Αντισταθείτε. Μην ζητάτε το πρόσκαιρο προσωπικό κέρδος. Αυτό είναι κοινωνία εξάλλου. Η εμπιστοσύνη στους γύρω μας και η επιλογή του κοινού καλού αντί του προσωπικού μικρότερου καλού. Μην προτείνετε να μην κοπεί απόδειξη ως επαγγελματίας και ζητήστε την ως πελάτης. Κρίνετε τις λύσεις που σας προτείνουν όχι από το αν λύνουν το πρόβλημά σας αλλά από το αν το λύνουν για τα αγέννητα παιδιά σας. Έτσι μόνο θα είναι στέρεες.
Παράδειγμα: Δεν γίνεται να λυθούν τα αυθαίρετα με τακτοποιήσεις. Γιατί; Γιατί δεν λύνουν το πρόβλημα του αυθαιρέτου του μέλλοντος. Η λύση είναι μία: Αεροφωτογραφίες σήμερα και κάθε αυθαίρετο που θα χτιστεί από αύριο γκρεμίζεται. Τα υπάρχοντα δεν τα αγγίζουμε αρχικά. Αν γίνει για 6 μήνες αυτό· αν πειστούν όλοι πως δεν θα ξαναφτιαχτεί αυθαίρετο· αν λυθεί το πρόβλημα με το αυθαίρετο που θα χτίσει η κόρη μου σε τριάντα χρόνια· τότε μπορούμε εύκολα να βρούμε λύση για τα υπάρχοντα. 6 μήνες διαλόγου είναι αρκετοί.
Τρίτον. Απαιτήστε. Αν νοιαστείτε αρκετά για να αγωνιστείτε· αν νιώσετε δυνατοί και αντισταθείτε στο πρόσκαιρο κέρδος, τότε μπορείτε και να απαιτήσετε. Απαιτήστε σεβασμό. Υπηρεσίες που να λειτουργούν. Όχι μισόλογα και ψέματα. Όχι κρύψιμο των προβλημάτων κάτω από το χαλί, όχι μεταρρυθμίσεις χωρίς πρόνοια για τα θύματα, αλλά και όχι πίσω στις μεταρρυθμίσεις.
Απαιτήστε να γίνουμε κανονικό κράτος. Το οφείλουμε σε μας και τα παιδιά μας.
Επειδή όμως όλα αυτά δεν είναι εύκολα, πρέπει όλοι μας να πάρουμε θάρρος. Πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στη δύναμη μέσα μας και να δείξουμε εμπιστοσύνη στο μόνο αύριο που μας αξίζει: Αυτό που συνδιαμορφώνουμε εμείς.
Πείτε λοιπόν φωναχτά: ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
Ο Χάρης Θεοχάρης είναι πρώην Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων


Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Ταγκο με το πτωμα ενος -16χρονου- κολλητου...


ρωμανός


                                          
"Χορευοντας με τον θανατο για 24 μερες"

Προσπαθώ να αποτυπώσω σε ένα κομμάτι χαρτί τα τελευταία υπολείμματα συγκροτημένης σκέψης με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις και την εκ νέου απόρριψη του αιτήματος της εκπαιδευτικής άδειας.
Από τις πρώτες μέρες της απεργίας είχα πει στην παρέμβασή μου στη συνέλευση αλληλεγγύης που είχε γίνει στο Πολυτεχνείο ότι η απορριπτική απάντηση του Νικόπουλου ο οποίος τόσο καιρό δήλωνε αναρμόδιος είναι η αρχή μιας κρατικής στρατηγικής με στόχο την εξόντωσή μου. Αυτή η πολιτική εκτίμηση επιβεβαιώθηκε απολύτως. Αρχικά με την εντολή της εισαγγελέως των φυλακών Κορυδαλλού Ευαγγελίας Μαρσιώνη για αναγκαστική μου σίτιση, πράξη που συνιστά πραγματικό βιασμό και έχει οδηγήσει στο θάνατο μεταξύ άλλων τόσο του Xολγκερ Μαϊνς στην Γερμανία όσο και μελών της GRAPO στην Ισπανία. Προς τιμήν τους οι ιατροί του νοσοκομείου πέταξαν στα σκουπίδια την εισαγγελική εντολή και αρνήθηκαν να διαπράξουν ένα τέτοιο κρατικό έγκλημα.
Εν συνεχεία η προσφυγή μου σε δικαστικό συμβούλιο εκτός φυλακής, (μια νομική κίνηση που επιλέγουν πολλοί κρατούμενοι, όταν το συμβούλιο της φυλακής απορρίπτει τις αιτήσεις τους) απορρίφθηκε με τη δικαιολογία ότι τους δεσμεύει η απόφαση του Νικόπουλου, ίδια ακριβώς απόφαση πάνω στην οποία είχε γίνει προσφυγή.
Για όσους έχουν την στοιχειώδη αντίληψη από πολιτική η παρέμβαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μια μέρα πριν συνεδριάσει το συμβούλιο ήταν μια ξεκάθαρη εντολή για την απόρριψη του αιτήματος και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει τεχνηέντως ότι ο Αθανασίου δεν είναι αρμόδιος για να προσθέσει παρακάτω: «Οι εκπαιδευτικές άδειες χορηγούνται αποκλειστικά από το αρμόδιο συμβούλιο (της φυλακής), στο οποίο προΐσταται ο εισαγγελικός λειτουργός, ενώ για τους υπόδικους απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση».


Με λίγα λόγια η εγκυρότητα της προσφυγής ακυρώνεται δια στόματος υπουργού απλά και ξεκάθαρα. Όλο αυτό ντυμένο με την ανυπόστατη πρόταση για μαθήματα μέσω τηλεδιάσκεψης αντί αδειών, η οποία δεν ευσταθεί λόγω των εργαστηρίων που έχουν αναγκαστική παρουσία, ενώ ανοίγει και τον δρόμο στα συμβούλια των φυλακών να τις καταργήσουν εντελώς, αφού είναι γνωστή η ευθυνοφοβία τους και η λύση της τηλεδιάσκεψης θα ισχύσει για όλους τους κρατούμενους.
Με την ίδια ακριβώς λογική σε λίγο καιρό τα επισκεπτήρια με τις οικογένειές μας θα γίνονται μέσα από οθόνες για λόγους ασφαλείας όπως και τα δικαστήριά μας. Η τεχνολογία στην υπηρεσία «του σωφρονισμού» και της δικαιοσύνης. Ανθρώπινη πρόοδος ή εκφασισμός… η ιστορία θα κρίνει.


Σε αυτό το σημείο έχει αξία να αναφέρω και τον ρόλο του ειδικού εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την απεργία πείνας έχει πάρει σαφείς πολιτικές εντολές από τους πολιτικούς του προϊσταμένους στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, γι’ αυτό άλλωστε και όλοι ρίχνουν την ευθύνη σε αυτόν. Αντάλλαγμα για αυτό του το λειτούργημα θα είναι η προαγωγή του στον Άρειο Πάγο, όπως άλλωστε συνέβη και με τον προκάτοχό του Δημήτρη Μόκα, που είχε πρωτοστατήσει σε δεκάδες αντιαναρχικές, κατασταλτικές εκστρατείες. Τώρα απολαμβάνει τον παχυλό μισθό της δικαστικής ελίτ του Αρείου Πάγου. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Εγώ από την πλευρά μου συνεχίζω, προσπερνάω την οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνω πίσω και απαντάω με ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
Σε κάθε περίπτωση αν το κράτος με δολοφονήσει με την στάση του, ο κύριος Αθανασίου και η παρέα του θα μείνουν στην ιστορία ως μια συμμορία δολοφόνων, ηθικοί αυτουργοί σε βασανισμό και δολοφονία πολιτικού κρατουμένου. Ας ελπίσουμε μόνο να βρεθούν εκείνα τα ελεύθερα πνεύματα που θα δικάσουν το δίκαιο της δικαιοσύνης τους με τον τρόπο τους.
Κλείνοντας θέλω να στείλω την συνενοχή μου και την φιλία μου σε όσους στέκονται δίπλα μου με όλα τα μέσα.Τέλος δύο λόγια για τα αδέρφια μου, τον Γιάννη που βρίσκεται και αυτός στο νοσοκομείο, τον Αντρέα, τον Δημήτρη και αρκετούς ακόμα.
Ο αγώνας κυοφορεί και απώλειες αφού στα μονοπάτια προς μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να πάρουμε από το χέρι τον θάνατο, ρισκάροντας να τα χάσουμε όλα για να κερδίσουμε τα πάντα. Ο αγώνας συνεχίζεται με Γροθιά στο μαχαίρι, ξανά και ξανά.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !
ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ !
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΘΑ ΤΡΙΓΥΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ.


ΥΣ: Προφανώς και δεν μπορώ να ελέγξω τους κοινωνικούς αυτοματισμούς που προκαλούνται. Πάντως όσοι Συριζέοι και λοιποί έμποροι ελπίδων έχουν εμφανισθεί έχουν φάει πόρτα ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ, ενώ ξανατονίζω ότι έχω υπογράψει επισήμως την άρνηση μου για οποιαδήποτε χορήγηση ορού.
Νίκος Ρωμανός

ΥΓ (Δικα μου):
1) Μονο απεχθεια, για το κρεσεντο "αστων", "φιλελευθερων", "νοικοκυραιων", κατα Ρωμανου...
2) Μονο εκτιμηση για τη σταση του - μετα απο ξυλοδαρμους, δικαστηρια κι εγκλεισμους ("Αναρχια, κουφαλες!" https://www.youtube.com/watch?v=y4Z1hMS25CM => συμπυκνωση αξιοπρεπειας, σε χρονο-τοπο σκυφτων, αβουλων, πειθηνιων, κατεξοχην αδρανειακων (μη) πολιτων... Κι ολα αυτα, απο τα "βουτυρα" των Β.Π.!)
3) Δεν ξερω/ασχολουμαι με την "εφικτοτητα" της αδειας. Δεν ξερω αν εχει προηγουμενα - πότε και πώς. Απλα ΛΥΠΑΜΑΙ να σαπιζει μες στη στενη, τοσο νεος, παρασυρμενος απ' την ιδια τη μοιρα (6/12/08). Προτου προλαβει να ζησει πραγματικα, παγιωνοντας ή κι αναιρωντας τα οσα τον ωθησαν στη ληστεια... 
Ουτε εκλογικευση, λοιπον, ουτε εκφορα νομικιστικων "σοφισματων", απο εδω. Μονο αυθορμητη, ακατεργαστη αλληλεγγυη.
4) Κι ενα κουιζ: Σε ποιον, αραγε, θα εμπιστευοσασταν τα τελευταια σας λεφτα (εστω, 20 χιλιαρικα απ' το εφαπαξ - χωρις χαρτια και αποδεικτικα δανεισμου)?  Στο "ληστη" Ρωμανο ή τον, καθ' ολα ευπρεπη γραμματεα ΝΔ, αλλοτε αρχιΔΑΠιτη, Παπαμιμικο? Σκεφτειτε το: Χερι με χερι, διχως χαρτια... Το βιος σας ολακερο!
(Το ερωτημα ΔΕΝ ηταν ρητορικο... Σκεφτειτε το ειλικρινως. 
Παρεα με την υπαρξη, ή μη, ευθυγραμμισης "Δικαίου- Νόμου- Λαού", που ειναι, μεν, συχνη, αλλα οχι αυτονοητη, ή αυταποδεικτη, στα απο-τα-πανω συστηματα, σαν το αστικο/  "Κι οχι παντα για κακο", θα προσθετα...)


 + ATTACHMENTS:
2) https://www.youtube.com/watch?v=Qj0huSkfC7E 
3) https://www.youtube.com/watch?v=lpj5a_AmVzw 
4) https://www.youtube.com/playlist?list=PLvTK2MqRaaVkmFVAPYENyuPRVcgNf3kay



ATTACHMENT (final)

Τελος καλο, ολα καλα!
Ο απεργος πεινας ανακηρυττεται ΝΙΚΗΤΗΣ, απ' τα πλεον... απροθυμα χειλη
https://www.youtube.com/watch?v=B7E0hNlWgVc

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Κουραγιο, Προεδρε!


(σσ: Απολογουμεθα για την ατσαλη -έως χυδαια- "καταβαση" απ' τα 2 προηγουμενα ποστ, αλλα... αξιζε ;-)





Οριστε κι αυτο, ως σουβενιρ:
http://fygokentros.blogspot.gr/2012/05/to-light.html

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

"Mankind was born on Earth. It was never meant to die here."





Ελαχιστα... χωροχρονικα κλικ απεχω απ' το στερνοπουλι του Νολαν. Το Επος του, "Interstellar" (σσ ο προσδιορισμος να ληφθει, παρακαλω, ως δηλωτικος - επουδενι εμφατικος, ή επαινετικος, ή προς θαυμασμο.
Και εξηγουμαι:
Επος = Μεγαλης εκτασης διηγηση, για επιτευγματα ηρωων, αδεσμευτη απο τη σχεση αιτιου-αιτιατου για ολα της τα στοιχεία/ Φερ' ειπειν, το Νησι των Λωτοφαγων ειναι αυτονομο και δεν "τρεφει", ως πλοκη, το Σπηλαιο του Πολυφημου. Θα μπορουσε να 'χει, ολοτελα αποφευχθει ΕΑΝ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ (ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕΙ) - και οχι μονο για το "μηνυμα" ή το στυλ, ή το feeling του λαου.
Εν αντιθεσει, στο "Δραμα", ή το μυθιστόρημα, καθετι συνδεεται κι επιδρα επι του Ολου, ειδάλλως ειν' άχρηστο!
Σινεμα = "Δραμα", εκτος και αν...
Σαν, καλη ωρα, εδω.)


Και τωρα, καποιες εισαγωγικες παραδοχες:

1) Το Interstellar αφορα ελαχιστους - Αν οχι κανεναν, πλην των ιδιων των εμπνευστων- συντελεστων του. Προνομιο που αποκτουν μοναχα οι ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ (και ζαμπλουτοι) σταρ, του τυπου Νολαν, P.T.A, Coen...

2) Η διαρκεια ευλογως καταπονει (οχι, παντως, τον υποφαινομενο, που τη ρουφηξε μονοκοπανια - μ' εξαιρεση ενα διαλλειμμα του Αθήναιον...)

3) Οι διθυραμβοι κοινου καθως κι η μηνη (ουκ ολιγων) κριτικων, ουδεμια σχεση εχουν με το εργο καθεαυτο. Αφορουν μαλλον την ΜΗ-κατανοησή του - "μισογεματη" για τους μεν, "μισοαδεια" για τους (ετι πιο ηλιθιους, συναμα και επηρμενους, αρα κομπλεξικους), δε.


Για κυριο πιατο, 5-6 σκορπιες ιδεες απ' το φιλμ (κυριολεκτωντας, ξανα: Ισως προκειται για την τελευταια, τετοιας εμβελειας, παραγωγη χτισμενη επι... καρουλιων!)

Εχουμε και λεμε:

- Μοναδα vs Ανθρωποτητας, ητοι Ματ Ντειμον vs Μαθιου Μακοναχυ. Αξιζει η θυσια ενος, δεκα ή εκατο, για καμποσα δισ.; Εχει νοημα ο Ανθρωπος, ως (νεο) ειδος, ξεκομμενο απ' το παρελθον;

- Υπαρχει η "Ανθρωποτητα", ως Ιδεα, περα απο εσενα κι εμενα ("Οι γονεις ζουν (μετα θανατον), ως αναμνηση των παιδιων!", προφερει ο Μακοναχυ, καπου στις αρχες. Τι γινεται, ομως, περα απ' την αναμνηση και τη βιολογικη συνεχεια του καθενος; Αξιζει να πεθανει για κατι πιο ουδετερο, ονοματι "Ειδος";)

- Μπορει η Ανθρωποτητα να υπαρξει επιλεκτικα (και σεμνα), δουλευοντας, πχ, για το "τωρα", για το φαΐ, για το φαρμακο... και οχι τιποτα υπερτερο, οπως το Συμπαν;
Κι ακομα: Υπαρχει φραγμα αναμεσα σε ανθρωπο - μηχανη; (αναφορα περι MRI κλπ...);
"Οριο χρησιμοτητας", για τη Μηχανη; Οριζοντας, στην προοδό της;
Μπορει, ταχα, να διασωθει, ως "κεκτημενο", παυοντας ν' αναπτυσσεται -  ή μηπως η υπαρξη ειναι ενα και το αυτό με την προοδο, σε μια αμείλικτη διελκυστινδα "μπρος-πισω";
Οι θεσεις του Νολαν, σαφεις. Το spoiler περιττευει :-)

- Ειμαστε οι ανθρωποι "υποσυνολο" Γης, ή η Γη "υποσυνολό" μας;
Μας θετει ο Χωρος 4D τ' απολυτο οριο, ή καποιοι μαθαμε να "τεμπελιαζουμε", εντος αυτου; (Και ποιοι ειναι, ταχατες, οι "αλλοι"; Ο Μακοναχυ λεει πως "δεν υπαρχουν αλλοι", βοηθοι...)

Περα απ' αυτα, τα ακρως ρομαντικα ή φιλοσοφικα, η ταινια φλερταρει και ωμη Επιστημη:
Τη Μαυρη Τρυπα, τη Σκουλικοτρυπα, τους Γαλαξιες, τη Στατιστικη, τη Σχετικοτητα, την Τεχνητη Νοημοσυνη, τη Μηχανικη, τη Ρομποτικη... Την εννοια του Χρονου, ως Χωρου - απτά!
Αποδιδοντάς τα, ολα τουτα, στις δύο διαστασεις ενος πανιου - Περιτεχνα, ευφανταστα, πλουσιοπαροχα.
Mε αμπαλαζ πολιτικων - οικολογικων ανησυχιων, πατρικης στοργης, ακομη και μεταφυσικης!


Η Φυγοκεντρος σας ευχεται καλη θεαση, με σεβασμο (και, προπάντων, ανοχη...) στο δημιουργο.


Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Τι μου θυμιζει... Τι μου θυμιζει... (Part 18 - Επικαιρο)



Για πρωτη φορα, ας το παρει το ποταμι:

Ανδρεας, Ακης (και δη,λαμέ!), Αλευρας, Χαραλαμποπουλος, Παπουτσης.
Ετος: 1980.




Η Φυγοκεντρος εκφραζει συλληπητηρια για το χαμο του (πληρους ημερων) Γιαννη Χαραλαμποπουλου, παλαιου αγωνιστη, συνιδρυτη - υπουργου - αντιπροεδρου και πατερα βουλευτη του ΠΑΣΟΚ.

Απ' ο,τι λεγεται, υπηρξε απ' τους πλεον ιδεολογους στο χώρο...


ATTACHMENT:
https://www.youtube.com/watch?v=PgZsH0mQ8X0&list=PLFWvjCPlbScfrUVfdrWlyBEl2bvmmmiPA&index=4 

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

"Κοσμογωνιά" (ετεροχρονισμενο επετειακο, για τον Killah P και τα λημερια του...)



Κοσμογωνιά



Οργή πηχτή και δίκαιη κοχλάζει κι αναβλύζει σε δεκάδες, ίσως εκανοντάδες κειμένων για τον Παύλο Φύσσα. Εδώ θα αποφύγουμε έναν δεκάρικο ακόμη. «Για την παλιά μου γειτονιά/ είναι αυτή η πενιά»... 

Γέμισε ένα ποτήρι κρασί και πάμε μια βόλτα – να τα πούμε, καλύτερα, για την περιοχή του Φύσσα, εκεί που ίσως σε βγάλει ο δρόμος τις μέρες αυτές.



Λόγω ιδιοσυγκρασίας κυρίως και μετά λόγω γεωγραφίας, το Κερατσίνι, ενωμένο πια με την Δραπετσώνα σε σάρκα μία, ανήκει στον Πειραιά κι έτσι, από την Δραπετσώνα ως τον λόφο του Αγίου Γεωργίου, κι από την παλιά Γέφυρα του Ρεμπέτη και τα πρώην Βούρλα στον Άγιο Διονύση ώς το Ικόνιο ένας τόπος λογίζεται. Η από εδώ πλευρά του Λιμανιού.

Το Κερατσίνι ποτέ δεν διεκδίκησε να γίνει, και δεν έγινε, ούτε κέντρο Πειραιά, Πειραική, ούτε Μικρολίμανο, ούτε Καστέλα ούτε Φρεαττύδα, ούτε και ίσως ούτε κανένα από τα μέρη που δείχνει κανείς στους τουρίστες και τους φίλους μας τους Αθηναίους όταν κατεβαίνουν στον Πειραιά πρώτη φορά.

Μια εργατούπολη είναι το Κερατσίνι κάτω από την σκιά του φουγάρου της ΔΕΗ. Ένας τόπος-Οδός Ονείρων, «...μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός μα κι απέραντα ευγενικός», γειτονιές που δρέπουν για πληρωμή την δειλινή φωτιά που καίει, πότε, στην θαλασσινή γραμμή του ορίζοντα απ’την μεριά της Ιχθυόσκαλας.

Με μηχανουργεία στα στενάκια -κατέβα στα Ταμπούρια και ακολούθησε τις παλιές γραμμές του τραμ-, παραδίπλα απ'το Ικόνιο και τον Σκαραμαγκά, με μικρά μαγαζάκια που παραβγαίνουν το ένα το άλλο στην κούρσα για το κλείσιμο. Άνθρωποι περήφανοι και φιλόξενοι, Πειραιώτες του μεροκάματου, του μόχθου και του αγώνα που κυνηγούν την ζωή τους δίπλα στους γείτονές τους. 
Ξέρεις, λίγες οικογένειες εδώ δεν είναι απόγονοι ή συγγενείς προσφύγων από την Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Κωνσταντινούπολη. Πόσοι ξεριζωμένοι έφταναν με καραβιές στην Αμφιάλη, τα Ταμπούρια, τα Λιπάσματα και την Χαραυγή, ολόκληρες οικογένειες από τα Παράλια, την Τραπεζούντα, την Καππαδοκία, την Σινασό, από μέρη βασανισμένα με ονόματα βγαλμένα λες από ανατολίτικο ταξίμι.

Μια και μιλήσαμε για ταξίμια, στην Ανάσταση του Πειραιά έγινε η πρώτη ρεμπέτικη κομπανία από τον πατριάρχη Μάρκο Βαμβακάρη, τον Γιώργο Μπάτη, τον Ανέστη Δελιά από την Σμύρνη και τον Στράτο Παγιουμτζή από το  Αϊβαλί. Εκεί και πιο πέρα, δίπλα στις ξύλινες παράγκες, ανακατεύτηκαν τα ήθη και τα έθιμα, οι ουσίες και τα οινοπνεύματα, οι μουσικές, οι κουλτούρες και τα δάκρυα. Γιατί δεν ήταν εύκολη η συνύπαρξη πάντα: «παστρικές» ανέβαζαν και κατέβαζαν στην αρχή τις Σμυρνιές πρόσφυγες οι ντόπιοι, πόρνες επειδή είχαν συνήθειο την τακτική ατομική καθαριότητα.

Και τα σπίτια για χρόνια συνέχισαν να είναι «...χαμηλά, σαν έρημοι στρατώνες» και τα όνειρα κι οι ζωές να μπερδεύονται και να γίνονται ένα. Οι άνθρωποι σύνθετοι στην ειλικρινή απλότητά τους, φιλότιμοι και τζαναμπέτηδες συνέχισαν να ανταλλάζουν καλημέρες βλέποντας τα άγουστα κτήνη των αντιπαροχών να σκεπάζουν τις αυλές και τα τσιμέντα να σκεπάζουν το χώμα, η ροή των πραγμάτων αναγκαία κι αβάσταχτη.

Και τί έχουν να κάνουν όλα αυτά με την μέρα, θα μου πεις.

Βαθιά οικονομική και ιδεολογική κρίση του κυρίαρχου, το εποικοδόμημα μοιράζει στιλέτα στους φασίστες – στιλέτα που δεν έχουν τίποτα το λογοτεχνικό. Ανοίγουν ανθρώπους, ξεσκίζουν ζωτικά όργανα, βάφονται κόκκινα. Μαύρα φίδια βγαίνουν από το αυγό τους κι επωάζονται και σκοτώνουν κι εμείς κυνηγάμε λεκτικά τεχνάσματα; Γιατί; 

Γιατί στον τόπο αυτό, πριν καν υπάρξει θεσμικά κι αυτόνομα, μάθαιναν οι άνθρωποι ανέκαθεν μεσοτοιχία με τους νέους γείτονες, πρόσφυγες και μετανάστες παλιούς τότε, όψιμους σήμερα, μάθαιναν μ’όλες τις δυσκολίες να μοιράζονται τους στεναγμούς, τα τσιγάρα, την μυρωδιά από τα πατημένα νεράτζια στις γωνίες των δρόμων- που πιο άναρχοι κι ατσούμπαλοι δύσκολα βρίσκονται αλλού, 

Γιατί φυσάει κόντρα και αν από κάπου πρέπει να πιαστείς για να μην σε παίρνει ο άνεμος, πιάσου από την όμορφη κι απλή ιστορία αυτής της αστικής περιοχής του δυτικού Πειραιά αν θέλεις. Μιας περιοχής που φτιάχτηκε από ανθρώπους που ήρθαν από παντού και ρίζωσαν, και έρχονται ακόμη από παντού και ριζώνουν και τραγουδούν και δουλεύουν, αγαπούν και μικροπαρεξηγούνται, πίνουν και φιλιώνουν και το μίσος για τον Ξένο και τον Άλλο δεν χωράνε, τα ξερνάει αργά ή γρήγορα, σαν την «Ακρόπολη» που πέταγε με το ζόρι κάτω από την πόρτα κάποτε ο ρουφιάνος της γειτονιάς. Το νερό θα φταίει... Και τα βράδια, 

Τα βράδια κοιτάζουν την φωτιά στο λιμάνι 

και θυμούνται.



«Κι ο ζών νεκρός της μνήμης μας/ μια πτήση στον αιθέρα/ στο χάος και στο όνειρο.../...απελπισία χορτάτος»;

Όχι.

Δεν σε γνώρισα από κοντά ποτέ και γι’αυτό δεν θα σου απευθυνθώ με το μικρό σου, Παύλο Φύσσα. Το παρανόμι σου το καλλιτεχνικό θα χρησιμοποιήσω Killah P και αν από σένα έμεινε κάτι, πες το και σκόνη αστρική, ένα πράγμα να ξέρεις: 

Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει. 

Κι ας είναι τα μάρμαρα μετρημένα και άφθονο το φτηνό τσιμέντο και κάπου λίγο χώμα, αυτό που πότισες πέρσυ.




VANGEL DA ROUSSEAU


(Πηγη: http://www.kaboomzine.com/el/transmetropolitan/cosmo-gonia.html )

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

60 χρονια χωρις τον Πλουμπιδη





ΑΥΤΑ εγραφε ο αγωνιστης Νικος Πλουπιδης, ως υστατο χαιρε στη ζωη.
("Κατηγοροί" του, οι ιδιοι για τους οποιους θα πεθαινε, εντος ολιγου! Αυτους αφορα ο χαρακτηρισμος και οχι τους εμμισθους απ' το καθεστως...)
Ο ιδιος, δεν "εδωσε", δεν υπεγραψε, δεν απαρνηθηκε. 
Πεθανε ως ηρωας...

«Αγαπημένοι μου, 

Σας γράφω τις τελευταίες μου γραμμές. Είναι η πρώτη ώρα της 14ης Αυγούστου 1954. Με ξύπνησαν για να με ειδοποιήσουν ότι το πρωί θα γίνει η εκτέλεσή μου. Τις τελευταίες αυτές ώρες που μου απομένουν τις αφιερώνω στους αγαπημένους μου. 


Εκείνο που έχω να σας πω είναι ότι ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ υπήρξα προδότης, όπως με αποκαλούν οι κατήγοροί μου. Πάντα υπηρέτησα πιστά την ιδεολογία μου πιστεύοντας ότι εξυπηρετώ το λαό. 


Συγχωρώ τους κατηγόρους μου για τις πίκρες που μου ‘δωσαν την ώρα που χρειαζόμουν συμπάθεια και κατανόηση. Σας παρακαλώ και σας όλους να συγχωρήσετε και σεις τους κατηγόρους μου. Αυτό θα είναι για μένα ανακούφιση. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον πεθερό μου και πεθερά μου. Στον αγαπητό μου Βρασίδα, Δημοσθένη και γυναίκα του, που μου παραστάθηκαν στοργικά στη φυλάκισή μου. 


Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στις αδελφές μου που ταλαιπωρούνταν να με επισκέπτονται κάθε εβδομάδα. Αποχαιρετώ τα’ αδέλφια μου Σπύρο και Γιώργη. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου σ’ όλους, γνωστούς και αγνώστους, για τη συμπαράστασή τους ή την καλοσύνη που έδειξαν απέναντί μου στις κακές ώρες της ζωής μου. 


Στα ανίψια μου και ιδιαίτερα τη Γεωργία εύχομαι κάθε ευτυχία. 

Στην αγαπημένη μου Ιουλία, που μου στάθηκε αγαπημένη συντρόφισσα στα λίγα χρόνια της ζωής μας, εκφράζω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για τη στοργή και την αγάπη της. Της εύχομαι να ζήσει τη ζωή της και να ευτυχήσει. Στο αγαπημένο μου παιδί το ΔΗΜΗΤΡΗ εύχομαι να γίνει ΜΕΓΑΛΟΣ και ΧΡΗΣΙΜΟΣ άνθρωπος για το καλό το δικό του και του ελληνικού λαού.     

Σας αφήνω γεια 

Νίκος   

Φυλακή – Σανατόριο 

13 προς 14 Αυγούστου 1954 

Υ.Γ. Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω. Σας εύχομαι όλων ευτυχία. Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης. Έτσι είναι.

 (υπογραφή)»  

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Τι μου θυμίζει... τι μου θυμίζει... (Part 17)


( Προς αποφυγήν κακόβουλων σχολίων:
Η παρουσία του -αρχηγού κόμματος- Σαμαρά στην κηδεία του αδικοχαμένου τρομπετίστα Ατίλιο (!), το '94, επ' ουδενί δεν θα 'πρεπε να εκληφθεί ως χυδαίο γλείψιμο στο Νο1 εθνικό μας προμηθευτή και νεκροθάφτη της κυβέρνησης Μητσοτάκη...
Επρόκειτο για άδολη εκδήλωση ολυμπιακών αισθημάτων!
Γνωστός πειραιώτης, γαρ, ο Σαμαράς, πιστός της Θύρας 7 και φιλαράκι του εκλιπόντος. )










Το ενσταντανέ αυτό, θα μπορούσαμε να το τιτλοφορήσουμε "Πανόραμα Δημοκρατικής Παράταξης, 1974 - 2014"
Βέβαια, θα τελειοποιείτο αν συμπτυσσόταν με την τριάδα Μίμη - Παγκάλου - Σωκράτη (κουμπάροι οι τελευταίοι), που εικονίζεται ανωτέρω.

Για περαιτέρω, ΕΔΩ

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

= Ιδιωτικοποιηση + Συμπιεση κοστους, απο πρωθυπουργικους κολλητους...




The owner of Soma Holding, which controls the Turkish coal mine where an explosion killed at least 245 workers, had said they managed to significantly reduce costs after acquiring the mine from the state, speaking in an interview two years ago.

Alp Gürkan, the owner of the Aegean conglomerate Soma Holding, had told Hürriyet columnist Vahap Munyar that his company managed to reduce the cost of mining coal from $130-140 to $23.8 per ton, “thanks to the operation methods of the private sector,” in an interview that was published on Sept. 30, 2012 by daily Hürriyet.   

Soma Holding, which is today one of biggest coal producers of Turkey with 5.5 million tons of annual production, has been operating the coal mine in the western province of Manisa’s Soma district since 1984. Gürkan said the company had particularly started to grow after the Turkish government’s decision to give all the rights of the coal mines to companies, instead of charging for coal.

The Energy Ministry developed a model of obtaining royalties from electric production instead of charging for coal, as it had previously done for 30 years through the state-run Turkish Coal Enterprises (TKİ). Tenders for the coal mines were therefore opened in 2005. 

Gürkan says in the interview that the process made the coal mining business more lucrative and helped the TKİ record profits after years of losses.

His holding entered the tender for the coal mine and pledged to mine coal for $23.8 per ton, including a royalty rent share of 15 percent for the TKİ, which is far below the previous cost of business.

'Workers didn't come from space'

When asked about if this model earned the holding company money as well, Gürkan said “neither us nor other private companies would enter this business if it didn’t.”

“Our engineers and workers didn’t come from space. Planning business well and the operation method of the private sector only came into play,” he added.

According to the new model, the company sells its production, which has a monthly average of around 250,000 tons, to the TKİ to be put into the market for industrial and heating purposes.

Gürkan is a geology engineer, who has had several businesses in the Aegean mining sector since the 1970s.

He first entered the business by operating a lead-zinc mine in the Bayındır district of İzmir. After shutting down this company due to oil shortages suffered during the end of the 1970s and challenges in machine imports, Gürkan started to operate a Koç Holding-owned mine in Tirebolu as a subcontractor.

With the money he earned with the Tirebolu mine business, Gürkan then established his own company, Soma Holding, to enter the coal mine business in 1984.

In addition to Manisa, the company now has businesses in the Black Sea provinces of Zonguldak and Amasya, as well as in the southern province of Mersin.  

In 2011, the company won the operational rights of a coal field in Zonguldak that was put for tender, according to Turkey’s Mineral Research and Exploration (MTA) institution figures that claimed to show the presence of hard coal reserves in the region. However, the holding reportedly suspended operations after failing to reach the promised reserves.

The company, which has a chrome-production business in Mersin, also acquired a coal field in the Merzifon district of Amasya, where it is constructing a 405-megawatt (MW) coal-fired power plant



http://www.hurriyetdailynews.com


BONUS:

Απίστευτο: Έδωσαν επτά μέρες αναρρωτική ά�εια στο νταή σύμβουλο του Ερντογάν!

http://www.protothema.gr/world/article/379418/tourkia-epta-imeres-adeias-ston-sumvoulo-tou-erdogan-pou-klotsise-diadiloti/ 


+ Attachment (Just for the record...)

12.000 εργατες σκοτωνονται καθε χρονο, στην Τουρκια.
1.049 Κινεζοι ανθρακωρυχοι πεθαναν απο ατυχημα, μεσα στο '13.

(Πηγη: Τα Νεα, 16/5/2013)


Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Ελλαδα, 2014...





   Ήτοι:

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Ανθρωπος - Φυση: Αλλη μια νικη ΜΑΣ, στο ντερμπι αιωνιων...


Κατι τετοιες ωρες, αναδυεσαι απ' το βουρκο της (μικρο)πολιτικης, ξεχνας ισοτιμιες και δεικτες, ξεχνας τα αχθη των εθνικων χρεων, και αφηνεσαι να νιωσεις ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που εισαι, πανω απ' ολα, ανθρωπος.
Δηλαδη, που ανηκεις στην ομαδα που κερδιζει...



Ένα νέο φάρμακο, που δημιουργείται από συστατικά του αίματος του ίδιου του ασθενούς, εμφανίζει ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα, καθώς εννέα στους δέκα ασθενείς παρουσίασαν πλήρη ύφεση της νόσου. Δηλαδή ο αιματολογικός καρκίνος δεν ήταν ανιχνεύσιμος στις εξετάσεις τους.

Πρόκειται για μια νέα γενιά θεραπειών που ονομάζονται «κυτταρικές θεραπείες». Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ειδικοί πήραν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος των ασθενών, τα τροποποίησαν γενετικά και τα εισήγαγαν ξανά στον οργανισμό με στόχο να σκοτώσουν τον καρκίνο του αίματος. Οι πρώτες κλινικές δοκιμές έγιναν στο αντικαρκινικό κέντρο Memorial Sloan-Kettering της Νέας Υόρκης και αφορούσαν τη μορφή λευχαιμίας που ονομάζεται οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία.

ΥΦΕΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ 
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, που δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση «Science Translational Medicine», το 88% των ασθενών - που ήταν μάλιστα με προχωρημένη μορφή της νόσου - μετά τη μεταμόσχευση γενετικά τροποποιημένων Τ-κυττάρων (από το δικό τους ανοσοποιητικό σύστημα) παρουσίασαν πλήρη ύφεση του καρκίνου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Μισέλ Σαντελέν, εξηγούν ότι «τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά και καταδεικνύουν ότι η κυτταρική θεραπεία αποτελεί ισχυρή θεραπεία για τους ασθενείς που έχουν εξαντλήσει όλες τις εγκεκριμένες θεραπείες».

Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες που ανακοινώθηκαν, η κλινική δοκιμή έγινε σε 16 άτομα με β-οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, η οποία είναι δύσκολη στη θεραπεία, καθώς οι περισσότεροι ασθενείς δείχνουν να πηγαίνουν καλά αλλά τελικά ο καρκίνος επανεμφανίζεται (υποτροπιάζουν). Μόνο των 30% των ασθενών ανταποκρίνονται σήμερα θετικά στη θεραπεία. Χωρίς επιτυχή μεταμόσχευση μυελού των οστών το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών είναι μικρό.

Οι επιστήμονες χορήγησαν στους ασθενείς τα δικά τους Τ-κύτταρα τα οποία προηγουμένως τα είχαν τροποποιήσει γενετικά, ώστε να αναγνωρίζουν και να καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα. Δηλαδή τα είχαν κάνει πιο δυνατά και έτοιμα για «μάχη».

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ 
Η κυτταρική ανοσοθεραπεία είναι ένας νέος και πολλά υποσχόμενος τρόπος για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει τα συγκεκριμένα καρκινικά κύτταρα ως ξένα, αδυνατεί να τους επιτεθεί και άρα να εκριζώσει τη νόσο. Αν όμως εκπαιδευθεί να τα βλέπει ως εχθρούς τότε αποκτά και πάλι το πλεονέκτημα.

Η μέθοδος είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και αυτός είναι ο λόγος που δοκιμάζεται εδώ και περίπου δέκα χρόνια, αλλά υπήρχαν πολλά προβλήματα. Το 2003, για πρώτη φορά, οι ερευνητές του αντικαρκινικού κέντρου Memorial Sloan-Kettering κατάφεραν να το πετύχουν αυτό σε δοκιμές που έκαναν σε ποντίκια. Δέκα χρόνια αργότερα ανακοίνωσαν ότι έκαναν την πρώτη μικρής κλίμακας κλινική δοκιμή σε πέντε ασθενείς με προχωρημένη β-οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Και οι πέντε έκτοτε δεν έχουν επανεμφανίσει καρκίνο.

Οπως όλες τις θεραπείες, έχει και αυτή ανεπιθύμητες ενέργειες για τους ασθενείς. Συνήθως εμφανίζονται συμπτώματα γρίπης, όπως πυρετός και μυϊκοί πόνοι, χαμηλή αρτηριακή πίεση και δυσκολία στην αναπνοή. Οι ερευνητές έχουν ήδη αναπτύξει ένα διαγνωστικό τεστ που εντοπίζει τους ασθενείς οι οποίοι κινδυνεύουν να εμφανίσουν σοβαρές παρενέργειες, ενώ θα ξεκινήσουν να δοκιμάζουν αν η κυτταρική θεραπεία έχει αποτέλεσμα και σε άλλες μορφές καρκίνου.

Πηγη:
http://www.tanea.gr/health/article/5088981/farmako-grothia-sth-leyxaimia/

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Γλωσσα λανθανουσα...


Ρεσιταλ Δελαστικ περι ΕΕ - banking union - πορεια ελληνικου χρεους (χτες, σημερα αλλα και εφεξης...)


Μεταξυ Φυγοκεντρου και Δελαστικ μεσολαβει ιδεολογικο χασμα...
Ωστοσο, αξιζει ν' ακουσετε την παρακατω του παρεμβαση, οπου παραθετει ΑΚΡΙΒΗ και ΔΟΜΗΜΕΝΑ αριθμητικα στοιχεια, ενδεικτικα φτωχων επιδοσεων των μνημονιακων πολιτικων.

Ο υποκειμενισμος υπεισερχεται (εμμεσα) κι εδω, με το (δυνητικο) ερωτημα "Υπηρχε αλλη λυση;"
Ειναι γνωστο πως ο Δελαστικ ανηκει στην εξωκοινοβουλευτικη, αντι-ΕΕ αριστερα και αρα δεν θα θρηνουσε για ενδεχομενη αποσχιση της χωρας μας απ' την Ευρωζωνη...



Ειδικο ενδιαφερον, δε, παρουσιαζει η συγκριση των κυβερνητικων περιοδων, ως προς το λογο χρεος - αναπτυξη (Κατα ποσον η κοινωνικη πολιτικη ασκειτο "με δανεικα"...)
Κι εδω η Φυγοκεντρος διατηρει τις αποστασεις της απο το Δελαστικ, αλλα θεωρει σκοπιμο να προβαλλει το αποσπασμα, στην εξης κεντρικη λογικη:

Μπορεις να επιτυχεις ενεργειακη αποδοση Χ, για την προσεχη 5ετια:
- Eιτε αναβοντας στο φουλ το καλοριφερ σου και αγνοωντας τις απωλειες απο κουφωματα, τζαμια κλπ...
- Ειτε επενδυοντας σε "πρασινη" αναβαθμιση του σπιτιου και μειωνοντας δραστικα την καταναλωση πετρελαιου.

Και οι δυο δρομοι οδηγουν σε κοινο οικονομικο αποτελεσμα. Και οι δυο δρομοι εξασφαλιζουν ομοιο επιπεδο ζεστης στο σπιτι. Ομως, ο ενας ειναι φιλικος στο περιβαλλον, ορθολογικος, αειφορος (κερδη στο μελλον/ αμεση επιδραση στο εμπορικο ισοζυγιο), ενω ο αλλος, κοντοφθαλμος και βλαπτικος.

Παρομοιως, τωρα, αν φανταστουμε μια γραφικη παρασταση "Χρεος - ΑΕΠ" (σε δισ. ευρω), και θεσουμε ως αποκλειστικο στοχο μας να μεταβουμε σ' αυτην, απο μια αλλη μη-βιωσιμη καμπυλη, ειναι σημαντικο σε ΠΟΙΟ ακριβως σημειο της θα προσγειωθουμε...
Διοτι, ναι μεν ολοκληρη η καμπυλη ειναι αποδεκτή (εστω η καμπυλη η "1-1"), αλλα ειναι αλλιωτικο να "προσγειωθεις" στο σημειο (50 δισ. Χρεος - 50 δισ. ΑΕΠ), που αναπαρισταται απο την αριστερη κοκκινη κουκιδα, και αλλιωτικο να προσγειωθεις στο σημειο (200 δισ. Χρεος - 200 δισ. ΑΕΠ), που αντιπροσωπευεται απο την επανω - δεξια...
Διοτι μια "εξομαλυνση", ή "εξυγειανση" του κρατους, με συρρικνωση τουλαχιστον πολεμικη, δεν εχει κανενα απολυτως νοημα!
Ηδη, το πρωτογενες πλεονασμα και το (σχεδον) κλεισιμο του ελλειμματος τρεχουσων συναλλαγων εκλεισαν με καθιζηση 25%, εν πολλοι λογω του "ακαμπτου" Ευρω. Οποιαδηποτε προσθετη επιβαρυνση για την αποπληρωμη εξωτερικων τοκοχρεολυσιων, δεν θα εχει ηθικα ερεισματα!

Embedded image permalink

Παρεμπιπτοντως, εμεις, ως Ελλαδα, οχι μονο ΔΕΝ μεταπηδησαμε απο τη μωβ κυρτη, στην ευθεια μπλε καμπυλη (το Χρεος αυξηθηκε αντι να μειωθει, και μαλιστα θα ηταν πολυ μεγαλυτερο χωρις το PSI, την επαναγορα και την επιμηκυνση), αλλα υποχωρησαμε σημαντικα και σε ΑΕΠ, αυξανοντας περαιτερω την κλιση!

Οι Ευρωπαιοι εχουν τους λογους τους να θελουν να μας προσγειωσουν στην ευθεια "1-1", δηλαδη τη μπλε. Εστω οτι, κατοπιν τοσων τροποιησεων (κατα των ιδιωτων δανειστων, μεχρι στιγμης), θα τα καταφερουν. Εμεις, απο την πλευρα μας, δεν πρεπει να υπερασπιστουμε και το σημειο επι της ευθειας, δηλαδη την αντιστοιχιση σε οσο το δυνατο μεγαλυτερο ΑΕΠ; (Οσο το δυνατον δεξιοτερα, οπως υποδηλωνει το κοκκινο βελος). 

Αυτο, βεβαια, δεν πετυχαινεται με μαγικες συνταγες, ή μαγικες "μεταρρυθμισεις"... Θα μπορουσε να επιτευχθει με ενα ελαστικο εθνικο νομισμα, το οποιο θα εριχνε τους εκατονταδες χιλιαδες ανεργους σε παραγωγικες δουλειες!
 Τωρα που το εργαλειο του νομισματος λειπει, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να απαιτησουμε επενδυτικα πακετα, τυπου Μαρσαλ, τονωτικα για την Αγορα.

Αυτη (πρεπει να) ειναι, κοντολογις, η επιχειρηματολογια μιας αυριανης κυβερνησης της Αριστερας. Τα ιδια τα γεγονοτα τη στοιχειωθετουν και την προικοδοτουν!