Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Βαμπιρ και κανιβαλοι της αριστερας (ή εναλλακτικα "Τι μου θυμιζει..."- τευχος 6)


   Το Google ειναι γενναιοδωρο... Καμια φορα νιωθω πως μου δινει περισσοτερα απ' οσα αξιζω (και μαλιστα, απολυτως τζαμπα): Χαρακτηριστικο παραδειγμα, η ανωτερω φωτογραφια- απ' τη Δίκη της Χουντας... 

  Πρεπει να παραδεχτω πως οι παλιοι αριστεροι περασαν δια πυρος και σιδηρου. Εφαγαν ξυλο στη Μπουμπουλινας, εφαγαν μεταπολιτευτικα χημικα, καταναλωσαν χιλιαδες γονιμες ωρες απ' τη ζωη τους σε αυτοσχεδια debate περι Μαρξ-Γκραμσι-Μαρκουζε-Αλτουσερ, ειδαν την τελευταια "σταθερά" της πολιτικης τους εξίσωσης να καταρρεει σαν πυργος απο τραπουλοχαρτα (μεσα σε 2-3 χρονια), εζησαν την επελαση του υλισμου και λαιφσταιλ ατομικισμου, απο την αμηχανη γωνια του εκλογικου τους μονοψηφιου... Καποιοι πιο τολμηροι αφησαν τη γωνια και προσπάθησαν να κινηθουν προς τον πυρηνα των αποφασεων. Μπιστης, Δαμανακη, Μιμης... Για διαφορετικους λογους και με διαφορετικο τροπο ο καθενας- και, σιγουρα , με διαφορετικα κινητρα.


   Ο Μιμης δηλωνει κομμουνιστης και πολλοι γελανε. Δεν συμπεριλαμβανομαι σ' αυτους. Ακουγοντας ανελλιπως τις ραδιοφωνικες του παρουσιες- τουλαχιστον κατα τον τελευταιο, ζορικο χρονο- μπορεσα να ξεδιαλυνω τα εξης:

1) Ο Μιμης αναφερεται στο μακροκοσμο. Μιλαει για μακροοικονομια, για κρατη, κυβερνησεις, Κεντρικες Τραπεζες, γεωπολιτικες τακτικες... Δεν μπαινει ποτε σε κουβεντα για την εσωτερικη διαρθρωση του καπιταλισμου, τις αδυναμιες του, τις ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ που πρεπει να γινουν. Αναγει, ετσι, ολα τα προβληματα σε ενα πλαισιο πολιτικης διαπραγματευσης του κρατους (πλαισιο το οποιο ελαχιστα θα αλλαζε αν το κρατος ηταν κεντρωο, κεντροαριστερο, αριστερο, κεντροδεξιο, ή συντηριτικο φιλελευθερο)
2) Ο Μιμης εκραξε εντονα το Στουρναρα, θεωρωντας ως (αφελως) υπεραισιοδοξες καποιες αριθμητικες αναλυσεις που ειχε κανει, για την αναπτυξιακη επιδραση των διαρθρωτικων αλλαγων. Επισης, ηταν λαβρος απεναντι στο κομμα Μανου-Τζημερου, το οποιο τυγχανει να προκρινει αυτην ακριβως την ατζεντα πανω απ' ολες τις αλλες.
3) Ο Μιμης κατηγορει γενικως τα "μεταρρυθμιστικα" κομματα- ακομα και τη ΔΗΜΑΡ, ακομα και το Σημτικο ΠΑΣΟΚ, στο οποιο εχει τονισει επανειλλημενως οτι δεν ανηκε... Λεει πως ολες αυτες οι πολιτικες δεν εχουν... "κοινωνικη βαση". Πως ειναι ελιτιστικες.
4) Ο Μιμης γουσταρει ενα κρατος που να εχει "εργαλεια" (προσφιλης ορολογια για τον ΣΥΡΙΖΑ) στα χερια του. Ενα αργεντινικο/μεξικανικο μοντελο διακυβερνησης, με τεραστια συνδικατα, τεραστιους κρατικους οργανισμους, πολλες φορες παραγωγικους κι οχι ρυθμιστικους, με κυβερνησεις εντονα νταλαβεριζομενες με τη μαζα (λεγε με... Περον).
5) Ο Μιμης δεν μπορει να κρυψει το θαυμασμο του για τον Αντρεα. Ενας θαυμασμος που, υποθετω, καταπιεζοταν μεσα του στα χρονια του '80, και γι' αυτο τωρα ξεχυθηκε ορμητικα...
"Αφου δεν υπαρχει Αντρεας, να μαζευτουμε ολοι μαζι και να φτιαξουμε εναν συλλογικο Αντρεα", ειπε στην τελευταια ραδιοφωνικη του παρασταση.
6) Ο Μιμης αντιμετωπιζει το λαο ως αθροισμα κατοικιδίων του... Ξερει πολυ καλα οτι το μεσο IQ ειναι πολυ πιο κατω απο το δικο του, και γι' αυτο προτιμα να μην απευθυνεται στο μεσο IQ ευθεως- κυνικα και σταράτα. Ο Μιμης εχει διπλα βιβλια. Ενα για τους ιθυνοντες (ολα στη φορα), κι ενα για τη μαζα (μαγειρεμενο ετσι ωστε να αντλει αποδοχη).
7) Ο Μιμης μπορει να λειτουργουσε, ως σημερα, δορυφορικα του ΠΑΣΟΚ, αλλα ποτε δεν εκανε το μεγαλο βημα προς την εξουσια. Δεν πηρε, λογου χαρη, υπουργειο, οπως ο Μπιστης. Δεν ασκησε κανενος ειδους πολιτικες. Ουτε σοσιαλδημοκρατικες, ουτε νεοφιλελευθερες, ουτε τροϊκανικες, ουτε κετρωες. Αυτο ειναι κι ο ασσος που εχει στο μανικι του, ωστε να μην μπορει κανεις να τον αποκαλεσει "Πασοκο", "σμβιβασμενο", "πρωην αριστερο" κ.ο.κ...
Στην τελευταια ραδιοφωνικη εκπομπη, δεν παρελειψε να αναφερει (εντελως σοβαρα) οτι ευχαριστως να αναλαμβανε υπουργειο σε μια κυβερνηση ΚΚΕ....


Τα παραπανω 7 σημεια, συναποτελουν μια στεραια αποδειξη οτι ο Μιμης πραγματι νιωθει κομμουνιστης, ή πως κανεις μας δεν μπορει να αποδειξει το αντιθετο... Ουτε απο τα λεγομενά του, ουτε απο τις πρακτικες του! (Ο Μιμης ξερει να φυλαγεται)




   Εγω, παλι, ανηκω σε μια γενια που δεν περασε δια πυρος και σιδηρου. Που ειδε την Ευρωπη να ακμαζει πριν βρεθει στο αδιεξοδο. Μεγαλωσαμε με την ακμαια Ευρωπη και με το επιπεδο ζωης που διασφαλιζε (και που, πιστευω, δεν ηταν 100% φουσκα ουτε εικονικη πραγματικποτητα).
   Εγω ανηκω σε μια γενια που δεν εφαγε (πολυ) ξυλο και γι' αυτο δεν εχει (πολλους) δογματισμους, ουτε ψυχολογικα φραγματα στην πολιτικη που επιζητα. Το ψυχολογικο φραγμα των απολυσεων στο δημοσιο ΑΠΑΙΤΩ να ξεπεραστει τωρα! Οσοι προσληφθηκαν με τον ενδεδειγμενο τροπο, ακομα κι οσοι μπηκαν απο τα παραθυρα αλλα, παρολα αυτα, ειναι αποδοτικοι, ολοι εκεινοι ας κρατηθουν... Οσοι, ομως, μπηκαν απο το παραθυρο και δεν προσφερουν και τιποτα ας σταλουν στον ΟΑΕΔ- γργορα, αμεσα, αποτελεσματικα.
Αν δεν περισσευει- με αντικειμενικα κριτηρια- ουτε ενας, τοτε ας προσληφθουν κι αλλοι!!!
Το ζητουμενο δεν ειναι η βολεψια των υπαλληλων, ουτε η ξεβολεψια τους, αλλα η ευρυθμη λειτουργια του συστηματος. Και το συστημα πρεπει να εχει ακριβως οσους χρειαζεται. Ουτε περισσοτερους, αλλα ουτε και λιγοτερους!
(Μπορει να πει το ιδιο ο Μιμης?)

   Ανηκω σε μια γενια που λειτουργει με περισσοτερα βυσματα και απο σερβερ πολυεθνικης. Στον ιδιωτικο τομεα, τα βυσματα ειναι αναποτρεπτα... Στο δημοσιο τομεα, ομως, μπορουν να περιοριστουν, μικραινοντας το κρατος. Οχι, δεν αντιφασκω με την παραπανω παραγραφο. Μικροτερο κρατος= πωληση ολων των παραγωγικων δραστηριοτητων, οπως παραγωγης ρευματος, τυχερα παιχνιδια, λμανια κ.ο.κ... Τελικα, διατηρηση των μονοπωλιακων δικτυων, των ρυθμιστικων αρχων και του ελεγχου. Εκει ακριβως αναφερομουν, μιλωντας για "ουτε λιγοτερους, ουτε περισσοτερους".
(Μπορει να πει το ιδιο ο Μιμης?)

  Βλεπουμε πως οι αξονες της πολιτικης, σημερα, ειναι δυο ειδων... Ο αξονας "αριστερα-δεξια", με βαση την αναδιανεμητικοτητα της φορολογικης πολιτικης και τις ανθρωπινες ελευθεριες, κι ο αξονας "πανω-κατω", με βαση την διαρθρωση του συστηματος σε σωματεια, κεντρικο ελεγχο της οικονομιας (τιμων, μισθων, προϊοντων), ανοιχτα ή κλειστα επαγγελματα...
Για να συνεννοηθουμε, ας πουμε πως ο Ανδρουλακης ειναι επανω+αριστερα, και πως εγω ειμαι κατω+αριστερα. Στην ιδια πλευρα, αλλα σε διαφορετικα τετρτημορια...



   Ασχοληθηκα τοσο πολυ με το Μιμη, γιατι ειναι ο αξιολογοτερος, και πλεον ενδιαφερον, εκφραστης του "επανω+αριστερα " τεταρτημοριου. Το απολιθωμενο ΚΚΕ κι ο ξυλινος, πατριωτικος Τσιπρας ειναι απλα τραγελαφοι. Το ιδιο κι οι διαφοροι Μανωληδες, δηλαδη οι παπουλιστες της δεξιας ("επανω+δεξια" τετρτημοριο στην σχηματοποιήσή μου- συγγενές κατα μια αποψη με το Μιμη).

   Φιλε Μιμη, λυπαμαι αλλα εισαι ηδη μεσα στο χρονοντουλαπο και δεν το εχεις παρει χαμπαρι. Δεν περιμενω απο σενα να αλλαξεις, τωρα στα γεραματα. Σε αντιθεση με τα πειραγματα και τις ειρωνιες... ΕΙΣΑΙ κομμουνιστης! Δεν σου αρεσει η ελευθερη οικονομια, χωρις να πιστευω πως θα την "σαμποταριζες" κιολας, αν ησουν σε θεση ευθυνης.
Η γενια μου, απ' την αλλη, εκτιμαει την ελευθερη οικονομια, και πιστευει πως, ακομα κι η αριστερη πολιτικη μπορει να περασει μεσα απ' αυτην. Πες το Ομπαμα, πες το Ολλαντ και 75% φορολογια στον πλουτο, ή πεστο και Λουλα, σε καταστασεις πιο... εξωσυστημικες. Παντως, στην συστημικοτατη Ελλαδα του 2012, και στα πλαισια της ΕΕ, Τσιπρα δεν θελουμε! Ουτε κραυγες υπερ των προκλητικων υπαλληλων της Βουλης.


Πεθαινετε, Μιμη...

2 σχόλια:

dio είπε...

Ακούω τόν Μίμη καθε Πέμπτη σχεδόν τελετουργικα. Πάντα εκτιμούσα την μακροπρόθεσμη σκέψη του πάνω στα διάφορα θέματα, αφού πιστεύω ότι λείπει από τόν δημόσιο διάλογο. Αλλά στο τέλος ενώ πάντα συμφωνούσα μαζί του στα επι μέρους θέματα, συνολικά κάτι ήταν που δεν μου καθόταν καλά σε αυτα που έλεγε.
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου..

η φυγοκεντρος είπε...


Αν μη τι αλλο, ειναι ενα πρωτοτυπο αρθρο, διοτι κατηγορει τον Ανδρουλακη για ιδεολογικες εμμονες (αστειακι...)

Κοιτα, περα απ' την πλακα, εγω εκτιμω βαθυτατα το Μιμη. Οπως και να το κανουμε, ειναι μεγαλο μυαλο κι εχει ακομα πολλες δυναμεις να συνεισφερει σ' ενα think tank εξοδου απο την κριση. Ακομα και μια δεξια κυβερνηση θα επρεπε να τον συμβουλευεται (μαλλον ζηταω πολλα απο τη νεα-ΕΡΕ του Αντωνη, ε?)

Το Μιμη τον ακουω εξισου ευλαβικα τις Πεμπτες, και μαλιστα πολλες φορες χανω και τον υπνο μου για χαρη του. Το θεμα ειναι πως, δυστυχως, το χασμα γενεων κανει την εμφανισή του ακομα και στα φωτεινοτερα κεφαλια της ιστοριας. Μονο ο Χατζιδακης κι αλλοι 5-6 τη γλιτωσαν για τα καλα...