Περι "μαλακων" και "σκληρων" νομισματων....

   Τον τελευταιο καιρο, τα μυαλα των καθημερινων ανθρωπων βομβαρδιζονται απο οικονομικες αναλυσεις που σε περιοδο ομαλοτητας δεν θα περνουσαν την πορτα ενος ακαδημαϊκου αμφιθεατρου ή ενος υπουργικου γραφειου. Η πλακα ειναι πως, παρα την φαινομενικη συνθετοτητα των αναλυσεων αυτων- ειδικα σε επιπεδο ορολογιας- στην ουσια δεν ειναι παρα ανακυκλωση των ιδιων και των ιδιων (μετρημενων στα δακτυλα) πραγματων... Ακομα πιο αστειο δε, το γεγονος πως ολοι αυτοι που το παιζουν ειδημονες και κανουν τον κοσμακη να κρεμεται απο τα χειλη τους αμα τη εμφανισει τους στα πανελ, δεν ξερουν τιποτε παραπανω απο εναν αδιαφορο φοιτητη οικονομικων ή εναν ανθρωπο ασχετο με τα οικονομικα, που απλα εχει μεγαλη φιλομάθεια και καλη συνδεση ADSL! Ναι, οι γνωσεις τους μπορουν να συμπυκνωθουν μεσα σε μερικα λημματα Wikipedia.... Τα οικονομικα ειναι πολυ πεπερασμενη επιστημη, τουλαχιστον σε πρωτο επιπεδο. Οι δε γλαστρες παρουσιαστες και παρουσιαστριες πρωιναδικων και ειδησεων, ασχετοι επι παντος του επιστητου και αρκετα ανενημερωτοι για τις εξελιξεις κι οι ιδιοι, αρκουνται στο να κοιταζουν με δεος τους πομπωδεις μαϊντανούς- αναλυτες καταπινοντας αμασητη την καθε σοφιστια τους. Πνιγμενοι σε μια κουταλια νερο κι ανημποροι να εχουν πρωτογενη αντιληψη, μεταφερουν τις εξελιξεις οπως τους δινονται απο το ακουστικο ή απο το χαρτι που καποιος αλλος εβαλε μποστα τους. Και τελικα,αντι να κατατοπισουν την κοινη γνωμη, καταληγουν να την φορτωνουν με ενα ματσο πληροφοριακη σαβουρα. (Σαβουρα αφου δεν βγαζει νοημα για κανεναν εκτος απο τους "γνωστες").

   Σε μια προσπαθεια να παρακαμψω ακομη και τη Wikipedia, και να δωσω την τροφη οσο πιο μασημενη γινεται, επανερχομαι μετα απο καιρο στις δημοσιευσεις με μία εντελως παιδαγωγικη... 

Το περιβοητο ζητημα Δραχμη- Ευρω.  (Μαλακο και σκληρο νομισμα) 

   Ολες οι χωρες εχουν μια εσωτερικη οικονομια και καποιες εμπορικες συναλλαγες με τον εξω κοσμο. Ο πλουτος μιας χωρας ειναι ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ της, κι οχι το χαρτινο ισοδυναμό τους που λεγεται χρημα. Οταν η χωρα τυπωνει χρημα, δεν παραγει τιποτα, αρα δεν αυξανει ο πλουτος της. 

Εστω Χ ο παραγομενος πλουτος μιας οικονομιας (με οικονομικες αξιες ανοιχτης, παγκοσμιοποιημενης οικονομιας κι οχι κλειστης οικονομιας που κοστολογει αυθαιρετα τον εαυτο της). Αν μεσα στην οικονομια αυτη υπαρχουν 200 χαρτονομισματα που αντιστοιχουν στο συνολο του πλουτου, το καθενα αγοραζει 1/200 του πλουτου. Αν τυπωθουν αλλα 200 χαρτονομισματα, αυτοματως το καθενα αγοραζει 1/400 του πλουτου. Αρα, οποιος ειχε 1 και συνεχιζει να εχει 1 χαρτονομισμα στα χερια του ειναι πλεον φτωχοτερος! Ωστοσο, η συνολικη οικονομια, δηλαδη το ΑΕΠ της χωρας δεν μεταβληθηκε. Αρα, το τυπωμα χρηματος αναδιανεμει πλουτο (και μαλιστα υπουλα), αλλα ΔΕΝ παραγει πλουτο.

   Οσο για τις διεθνεις συναλλαγες... Αυτες γινονται βασει διεθνων νομισματων, δηλαδη νομισματων κοινα αποδεκτων απο τις κεντρικες τραπεζες καθε χωρας. Ενας Ελληνας δεν μπορει να αγορασει αμερικανικα τσιγαρα πληρωνοντας τον Αμερικανο παραγωγο σε δραχμες. Γιατι οι δραχμες τού ειναι αχρηστες (του Αμερικανου). Γι' αυτο, δινει τις δραχμες στην ελληνικη κεντρικη τραπεζα- ή γενικα σε καποιον χρηματοοικονομικο οργανισμο- παιρνει δολαρια, και μετα δινει τα δολαρια στον Αμερικανο. Αλλα και απο εναν Βραζιλιανο να θελησει να αγορασει καφε, παλι σε δολαρια θα πληρωσει. Μπορει τα δολαρια να μην ειναι το νομισμα που ο Βραζιλιανος χρησιμοποιει στην καθημερινη του ζωη, ωστοσο η βραζιλιανικη κεντρικη τραπεζα μπορει να τα παρει και να του δωσει σε ανταλλαγμα τοπικο νομισμα Βραζιλιας, με αξια ανταλλαγης ιση με την τρεχουσα ισοτιμια. 

   Αυτο που περιγραφηκε παραπανω ειναι μια απλη διεθνης εμπορικη συναλλαγη. Ωστοσο, περα απο τις εμπορικες συναλλαγες, χρημα μετακινειται απο χωρα σε χωρα και μεσω χρηματοπιστωτικων συναλλαγων. Δηλαδη, συναλλαγων που δεν αφορουν αμεσα την πραγματικη οικονομια, αλλα την οικονομια του χρηματος (καταθεσεις, χρηματιστηριο, ομολογα κλπ...). Δυστυχως, μεγαλο μερος αυτων των τελευταιων, αποσκοπουν στο αεριτζιδικο κερδος, και ειναι βραχυπροθεσμες. Ωστοσο, ο ογκος τους ειναι τεραστιος σε σχεση μ' αυτον των εμπορικων συναλλαγων. Ακομη κι 100πλασιος!

   Ολες αυτες οι μετακινησεις συναλλαγματος, που καθοριζουν και την αξια των νομισματων με τους νομους της προσφορας και της ζητησης (οπως καθοριζεται κι η αξια καθε αλλου προϊόντος), γινονται μεσω μιας τεραστιας, ιδιωτικης παγκοσμιας αγορας. Οχι απο (δια)κρατικες δομες κι επισημους οργανισμους.

 
   Εστω οτι ενας παραγωγος πορτοκαλιων της Ελλαδας πουλαει στο εξωτερικο με αναλογια δραχμης- δολαριου (ως διεθνες νομισμα) στο 1-100. Αν αυτη η αναλογια πεσει στο 1-120, δηλαδη η δραχμη γινει φθηνοτερη, θα μπορεσει να πουλησει πιο πολλα πορτοκαλια. Για τους ξενους, τα πορτοκαλια του θα γινουν αυτοματα φθηνοτερα (χωρις ο παραγωγος να εχει ριξει την τιμη σε δραχμες), κι ετσι θα παρουν περισσοτερα. Ο παραγωγος θα γινει πλουσιοτερος. Η χωρα ομως...ΟΧΙ! Κι αυτη ειναι η πρωτη παιδαγωγικη καρπαζια της Φυγοκεντρου προς ολους τους φωστηρες που ιεροποιουν το... "μαλακο" νομισμα αντι να κοιταξουν τα χαλια τους:

   Το συναλλαγμα που εισρεει στη χωρα μετα την υποτιμηση του νομισματος (εστω δραχμης), ως προς τους εξω, μπορει να αυξηθει, μπορει να μειωθει, ή μπορει να παραμεινει στασιμο! Αυτο που αυξανει σιγουρα ειναι η ποσοτητα των πωληθεντων προϊόντων. Ωστοσο, με χαμηλοτερη τιμη (σε δολαρια), το γινομενο τιμης- ποσοτητας, που ειναι και το κερδος της οικονομιας σε συναλλαγμα, κανεις δεν εγγυαται πώς θα κινηθεί. Τελικά η χώρα αποκτα περιπου ισο αριθμο δολαρίων με πριν, αλλα ο ιδιωτης εξαγωγεας ισχυροποιειται στα πλαισια της ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ αγορας, γιατι τωρα εχει στα χερια του πιο πολλες δραχμες. Για τους εισαγωγεις ισχυει το αντιθετο. Δυσκολευονται να εισαγουν. Ετσι η οικονομια στρεφεται ιδιοτελως προς τις εξαγωγες. Αυτη ειναι ολη η ιστορια του "ανταγωνιστικου" νομισματος. (Μια προσθετη ωφελεια, για τις οικονομικες υπερδυναμεις του πλανητη και τον μεταξυ τους ανταγωνισμο, ειναι πως, οσο πουλας φθηνα- ασχετως των εισροων σου σε συναλλαγμα- τοσο οι αντιπαλοι σου πουλανε λιγοτερο! (πχ αν δεν παρει ο Ελληνας ευρωπαϊκο ΙΧ, θα παρει "αναγκαστικα" Ιαπωνεζικο) Αρα, τους αποδυναμωνεις την παραγωγικη βαση μεσοπροθεσμα, ή ακομα εισχωρεις στη δικη τους αγορα- παρα τους δασμους κλπ... Ετσι αντισταθμιζεις το μειονεκτημα μιας αυξημενης ποσοτικα παραγωγης, που ομως φερνει περιπου ιδια ή ενδεχομενως και λιγοτερα συναλλαγματικα οφελη)

   Η λειτουργια λοιπον του νομισματος ειναι πιο πολυ πολιτικη, παρα οικονομικη- με τη στενη εννοια. Παρομοια ομως δυνατοτητα στροφης στις εξαγωγες, θα μπορουσε να γινει και με αλλους τροπους, χωρις το νομισμα να υποτιμηθει. Για παραδειγμα, φορολογικα κινητρα και επιδοτησεις για οποιον εξαγει. Κι αντιστοιχα, αντικινητρα σε οποιον εισαγει! Τοσο απλα. Γιατι, λοιπον, μαλακο νομισμα; Γιατι ειναι ενα τελευταιο καταφυγιο για τους δημαγωγους πολιτικους, που δεν θελουν να παιρνουν το αμεσο κοστος των αποφασεων τους. Των αρνητικων φυσικα... Όπως περικοπες μισθων και συνταξεων.

   Ας μην ξεχναμε, επισης, οτι η χωρα χρειαζεται συναλλαγμα για ενα συγκεκριμενο λογο: Για να το ξαναστειλει πισω, στις αγορες του κοσμου και να παρει ξενα προϊόντα. Αρα, μια πολιτικη συνεχως εξαγωγικη δεν εχει νοημα. Μολις το εμπορικο ισοζυγιο σταθεροποιηθει, ή και γινει θετικο, το νομισμα αναγκαστικα θα πρεπει κι αυτο να σταθεροποιηθει σε μια ισοτιμια. Μια υποθετικη οικονομια που θα ηταν πληρως αυταρκης, δεν θα ειχε καθολου αναγκη απο συναλλαγμα, κι αρα δεν θα πουλουσε και τιποτε στο εξωτερικο. Τα δολαρια θα της ηταν αχρηστα!
   Ας μην ξεχναμε και κατι αλλο: Ο αυτοματος μηχανισμος περιορισμου των εισαγωγων, μεσω της διολισθησης του νομισματος της ελλειματικης οικονομιας, στρεβλωνεται απο τη χρηματοπιστωτικη διαδικασια... Οσο μια χωρα ΔΕΝ δανειζεται για να εισαγαγει, αλλά τρωει απο τα ετοιμα (απο τα αποθεματα της), κι οσο μια πλεονασματικη χωρα κραταει για παρτη της τα πλεονασματα, ο μηχανισμος λειτουργει αποτελεσματικα. "Συνετιζει" τους σπαταλους και τους στρεφει προς τις εξαγωγες. Οταν ομως παρεμβαινει ο εξωθεν υπερδανεισμος, τοτε η πλεονασματικη οικονομια (που δανειζει) φτηναινει αφυσικα το νομισμά της- διοτι εμφανιζει ζητηση για το νομισμα της ελλειματικης οικονομιας, και η ελλειματικη ανατιμαται αντιστοιχα... Οι κυβερνησεις πρεπει να επιτηρουν το ισοζυγιο τρεχουσων συναλλαγων της χωρας τους, και να παρεμβαινουν στον στεβλωμενο μηχανισμο μεσω τεχνητης υποτιμησης!

   Μιας που εξηγηθηκε η εννοια της (εξωτερικης) υποτιμισης στην πραγματικη της βαση, κι οχι τυλιγμενη με Κευνσιανους μυθους, τωρα μπορουν να εξηγηθουν κι οι μηχανισμοι της. Ο πρωτος ειναι το τυπωμα χρηματος. Ο δευτερος ειναι η παρεμβαση στην αγορα συναλλαγματος μεσω κεντρικων τραπεζων, με σκοπο την μεταβολη της ζητησης κι αρα της τιμης του νομισματος. Και στος δυο περιπτωσεις το αποτελεσμα ειναι, εν μερει, ιδιο: Το ντοπιο νομισμα "φθηναινει". Ωστοσο, ο πρωτος τροπος εχει κι αμεσο εσωτερικο αντικτυπο, ενω ο δευτερος εμμεσο (στροφη της νοοτροπιας της οικονομιας προς τις εξαγωγες)

Α- Τυπωμα χρηματος: 

1) Αυτοματη υποτιμηση ως προς το εξωτερικο, με ο,τι αυτο συνεπαγεται....

2) Ροκανισμα των καταθεσεων και των μισθων, εφοσον δεν αναπροσαρμοστουν-πραγμα που ειναι και το συνηθεστερο- και μεινουν πισω απο τις τιμες. ΕΙΔΙΚΑ αυτες των εισαγομενων που θα εκτιναχθουν πρωτες.
3) Ροκανισμα επισης των δανειων του κρατους προς ιδιωτες. Το τελευταιο ειναι μαλλον κι ο βασικος λογος τυπωματος. Το κρατος "ριχνει" τους οφειλετες του, γιατι τους πληρωνει με χρημα που ΔΕΝ αντιστοιχει σε αληθινο προϊόν της οικονομιας. Ή αλλιως: Μικραινει το μερος της οφειλης του ως προς το κυκλοφορουν χρημα (αφου μετα το τυπωμα, τα χαρτονομισματα της χωρας ειναι περισσοτερα, αρα το χρεος ως κλασμα, μικροτερο). Σαν να λεμε οτι χρωσταει μικροτερο μερος πραγματικης οικονομιας (πχ λιγοτερα πορτοκαλια) προς τους δανειστες του.
Ουσιαστικα το κρατος "ευνοειται" σε βαρος ολων των συναλλασσομενων με αυτο. Καταθετων, επενδυτων, δανειστων κι απλων πολιτων-καταναλωτων. Τετοιες συμπεριφορες απο πλευρας των κυβερνησεων μπορει να φαινονται λυσεις ευκολιας, ωστοσο μακροπροθεσμα καταδικαζονται απο τις αγορες, και η ποινη δεν ειναι αλλη απο τον ακριβο δανεισμο (μεγαλυτερα επιτοκια).

4) Πληθωρισμος. Ενα φαινομενο αυτοτροφοδοτουμενο, το οποιο αν ξεφυγει απο καποια ορια, μπορει να συνεχισει να ταλαιπωρει την οικονομια για πολυ καιρο μετα απο την υποτιμηση (ή το οποιοδηποτε αλλο αιτιο δημιουργιας του). Επισης, ο πληθωρισμος καθιστα το επενδυτικο περιβαλλον εξαιρετικα επισφαλες, κι αποτρεπει εισοδο ξενων κεφαλαιων στην ντοπια, πραγματικη, οικονομια. (Να σημειωσουμε οτι, χαρη στην πακοσμιοποιηση της οικονομιας και τη διαρκη μετακινηση των πολυεθνικων προς περιοχες χαμηλοτερου εργατικου κοστους, το φαινομενο του πληθωρισμου αυτοματως περιοριζεται για τους δυτικους. Ας παρουμε το παραδειγμα των ΗΠΑ. Τυπωνοντας αφειδως δολαρια μεσω της FED, αργα ή γρηγορα κανει το δολαριο να διολισθησει σε σχεση με τα αλλα ισχυρα νομισματα. Να χασει μερος της αξιας του, κι αρα οι Αμερικανοι καταναλωτες να χασουν μερος της αγοραστικης τους δυναμης μεσα στην παγκοσμια αγορα (τσεκαρε διακυμανση του χρυσου ως προς το δολαριο, τα τελευταια χρονια) Υπο κανονικες συνθηκες, τα εισαγομενα προϊοντα θα ακριβαιναν για τον Αμερικανο καταναλωτη, οπως και τα ντοπια- μεχρις οτου γινουν αναλογες προσαρμογες στο μισθο του. ΟΜΩΣ, επειδη το εργατικο κοστος των πολυεθνικων διολισθαινει κι αυτο, δημιουργειται μια αντιρροπη δυναμη ως αναχωμα στη μειωση της αγοραστικης δυναμης. Κι αρα, φρεναρεται η δυναμη αυτοδιογκωσης του πληθωρισμου, διοτι οι Αμερικανοι δεν ζητανε με την ιδια θερμη αυξησεις- ωστε να ξαναπροσεγγισουν τα επιπεδα τιμων των εισαγομενων. Ουσιαστικα, χανουν την (δυναμει υψηλοτερη) αγοραστικη δυναμη, αλλα χωρις τον επιπροσθετο μπελα ενος καλπαζοντος πληθωρισμου). Και χωρις την εσωτερικη ανακατανομη πλουτου που ο πληθωρισμος προωθει...)

Β-Υποτιμηση μεσω παρεμβασης στη διατραπεζικη αγορα συναλλαγματος:

1) Διατηρουνται τα αποτελεσματα μονο ως προς το σκελος 1 του αποπανω, δηλαδη ως προς την εξωτερικη υποτιμηση. Στο εσωτερικο της χωρας οι ισορροπιες δεν ανατρεπονται (ο κοσμος εχει μεν το ιδιο εισοδημα, απλα δυσκολια αγορας ξενων ΜΟΝΟ προϊόντων. Αν μπορουσε να μην εισαγαγει τιποτα, δεν θα ειχε καμια μεταβολη της αγοραστικης του δυναμης)

2) Η κυβερνηση δεν εμφανιζεται αμεσα αναξιοπιστη ως προς τους δανειστες

3) Μπορει να οδηγηθουμε σε τυπωμα χρηματος, αλλα αυτο δεν ειναι αμεση συνεπεια. Πώς μπορει να προκληθει τυπωμα; Ας πουμε οτι η Κινα θελει να κραταει το νομισμά της τεχνητα φθηνο- κι οχι σε μια τιμη αντιστοιχη των νομων της αγορας. Φθηνο ως προς τι; Mα... ως προς το δολαριο, φυσικα! Εν προκειμενω, μιας και η Κινα ειναι βασικος ανταγωνιστης της Αμερικης σε παγκοσμιο επιπεδο, η παρεμβαση της κινεζικης κεντρικης τραπεζας θα ριξει δυο τριγωνια... ΚΑΙ φθηνο τοπικο νομισμα, ΚΑΙ ακριβο δολαριο (ο ογκος των συναλλαγων ειναι τετοιος ωστε αρκει για να επηρεασει το δολαριο, ενω στην περιπτωση μιας χωρας οπως η Ελλαδα, μια τεχνητη υποτιμηση θα ηταν μονοπλευρη. Θα επηρεαζε μονο τη δραχμη. ). Η Κινα για να κατορθωσει αυτο το διπλο χτυπημα, παρεμβαινει στη διατραπεζικη αγορα μαζευοντας δολαρια και πληρωνοντας στο νομισμά της. Ετσι, δημιουργειται προσφορα για το νομισμά της, και ζητηση για το δολαριο. Το πρωτο πεφτει και το δευτερο ανεβαινει. Ομως η Κινα φθανει να εχει μαζεψει πολλα δολαρια που της ειναι αχρηστα, αφου δεν μπορει να τα αξιοποιησει στο εσωτερικο της χωρας, ουτε και θελει να τα ανταλλαξει με το νομισμά της. Καποια στιγμη αυτο μπορει να της προκαλεσει νομισματικη ασφυξια και να αναγκαστει να τυπωσει για να καλυψει τρεχοντα εξοδα του κρατικου μηχανισμου. Αρα, να υποτιμησει...
Ειδικα για το παραδειγμα της Κινας, αξιζει και μια περεταιρω διευκρινηση (Ας πουμε, το 3ο τριγωνι): Οι Κινεζοι, κατεχοντας τεραστιο ποσοστο αμερικανικου χρεους- γυρω στο 10%- αποκτουν στρατηγικο πλεονεκτημα απεναντι στην κυβερνηση των ΗΠΑ. Λογου χαρη, μπορουν αν εκβιασουν γυρω απο μια αποτομη εξαργυρωση πολλων χρεογραφων, συγχρονως. Αυτο θα συνεπαγοταν πτωση πτωση της τιμης τους, και ανοδο στην αποδοση (επιτοκιο). Οι Κινεζοι θα ζημιωνονταν ως πωλητες, αλλα οι Αμερικανοι ειναι που θα βαραινονταν με δυσβασταχτο κοστος δανεισμου για χρονια, και τελικα θα "εσπαγαν": Ειτε θα τυπωναν πληθωριστικα δολαρια για να αποπληρωσουν το χρεος, ειτε θα εκαναν μια καταστροφικη αθετηση πληρωμων. 
Ακομα, ομως, κι αν δεν γινει τιποτε απ' αυτα, και παλι οι Κινεζοι εχουν στρατηγικο πλεονεκτημα: Αντλουν μυθικους τοκους απο την αμερικανικη οικονομια, εξασθενωντας την!   

4) Ευνοουνται στοχευμενα οι εξαγωγεις προϊόντων ως προς τη θεση τους στην εγχωρια αγορα, αφου εισπραττουν απο εξω και ξοδευουν (κυριως) μεσα, αρα με την αλλαγη της ισοτιμιας, η κερδοφορια τους αυτοματα αυξανει. Αδικουνται- και παλι στοχευμενα- οι εισαγωγεις, αλλα κι οι απλοι καταναλωτες οταν δεν υπαρχουν υποκαταστατα των ξενων προϊόντων που θα επαιρναν με τους ντοπιους μισθους τους (που ειναι πια μικροτεροι ως προς την παγκοσμια αγορα)

5) Εφοσον δεν τυπωθει χρημα δεν εχεις πληθωρισμο, ή ροκανισμα των δανειων του κρατους προς ξενους. ΑΛΛΑ εμμεσα και παλι οι ξενοι ζημιωνονται, διοτι το ντοπιο νομισμα που θα παρουν κατα την αποπληρωμη του δανειου ειναι πλεον πιο ευτελες.... Δεν θα ζημιωθουν μονο αμα το αφησουν μεσα στη χωρα, και το (επαν)επενδυσουν εκει. Παντως θεωρω μικροτερο το πληγμα σε αξιοπιστια, γιατι ειναι σαν να τους λες "εγω σου εγγυηθηκα οτι οι δραχμες που μου δανεισες δεν θα αγοραζουν μικροτερο ποσοστο του εθνικου προϊόντος οταν τις παρεις πισω/ δεν ειπαμε τιποτα για δολαρια.... Μεινετε Ελλαδα και δεν θα χασετε ΤΙΣ ΔΡΑΧΜΕΣ σας (που καποτε ηταν δολαρια)." Κατα καποιον τροπο τους εγκλωβιζεις, αλλα δεν τους ριχνεις ευθεως. Οσο για τον πληθωρισμο, και παλι δεν ενδεχεται να ειναι αντιστοιχος με το σεναριο 1 (επευθειας τυπωμα), αλλα σιγουρα θα υπαρξει, λογω της ακριβειας των εισαγομενων προϊόντων. Εισαγομενος πληθωρισμος, λοιπον.  

6) Τα προϊόντα της χωρας μπορουν να γινουν φθηνοτερα εξω, αλλα αυτο μεταφραζεται περισσοτερο σε προσωρινη προσεγγιση νεων πελατων (μεχρι να τα ξαναακριβυνεις- οταν θα τους εχεις πια "δεσει"), και λιγοτερο σε αμεση εισροη περισσοτερου συναλλαγματος στην ντοπια οικονομια. (- τιμη, +ποσοτητα πωληθεντων, οχι αμεση αυξηση). Επισης, ενδεχομενο παραπλευρο οφελος: αποκομιση νεων πελατων σε παγκοσμιο επιπεδο, τους οποιους δεν μπορουσες να χτυπησεις οταν ησουν στα προηγουμενα επιπεδα τιμων. Πελατες που βρισκονταν τελειως εκτος της προηγουμενης εξισωσης Ποσοτητα- Τιμη... Πχ, σε μια τιμη οπου πριν θα "εμπαινες μεσα" και τωρα οριακα κερδιζεις- ανα πελατη... Εκτοπιζοντας ανταγωνιστες. Αν παλι δεν παιζεις με οριακες τιμες, η μεταβολη ισοτιμιας εξακολουθει να μην σε επηρεαζει αμεσα στο εξωτερικο, παρα μονο ως προς την κερδοφορια σου σε δραχμες. Δηλ. δεν θα κερδισεις πελατες, τους οποιους ουτως ή αλλως δεν θα προσεγγιζες και πριν. Δεν θα αυξησεις την "πιτα" της πελατειας σου.... 

Αξιοσημειωτο ιστορικο "παραδοξο": Η μετα-Σοβιετικη Ρωσια, καθ'ολη τη διαρκεια του 1992, ασκουσε αναποδη πολιτικη απ' ο,τι η σημερινη Κινα - δηλαδη ανατιμουσε τεχνητα το ρουβλι εναντι του δολαριου, για να μπορεσει να φανει ελκυστικη στα ξενα κεφαλαια και να αντλησει πορους.
Αποτελεσμα ηταν η "αβαντα" των εισαγομενων προϊοντων εναντι των εγχωριων και το περαιτερω μαραζωμα της ρωσικης παραγωγης (Σημειωνεται οτι, στο εσωτερικο της CIS- αποτοκου της ΕΣΣΔ - υπηρχε υψηλος πληθωρισμος, διοτι ειχαν αρχισει να τυπωνονται επιμερους νομισματα απο τα κρατη, παροτι ως επισημο νομισμα διατηρειτο το CIS Ruble, το οποιο ελεγχοταν απο την Τραπεζα της Ρωσιας. Ετσι, πολλα τετοια ρουβλια (CIS) περισσευαν και ερρεαν απο την περιφερεια προς το κεντρο, πχ για αποπληρωμη πιστωσεων ενεργειας, αυξανοντας τις πληθωριστικες τασεις. Επισης, οι μισθοι, που επι ΕΣΣΔ διατηρουνταν χαμηλα για να εχουν περθωρια κερδους οι βιομηχανιες τελικων προϊοντων, εκτιναχθηκαν κι αυτο πιεσε κι αλλο τον πληθωρισμο...)
Επισης, ολη αυτη η πολιτικη τεχνητης ανατιμησης του ρουβλιου δεν απετρεψε τον εξωτερικο δανεισμο της Ρωσιας με πολυ υψηλα πραγματικα επιτοκια, μεσα στα επομενα χρονια!


   Αντι υστερογραφου, απαιτειται μια συντομη αναφορα στην Κεϋνσιανη θεωρηση περι τυπωματος χρηματος και πληθωρισμου. Οι κεϋνσιανοι επιδεικνυουν μεγαλυτερη ελαστικοτητα ως προς την διογκωση του υπαρχοντος χρηματος, εστω κι αν δεν συμβαδιζει με την διογκωση του καταναλωτικου καλαθιου (υποτιιθεται πως σε μια απολυτη συμπλευση, θα υπηρχε πληθωρισμος μονιμα μηδεν, αλλα αυτο δε συμβαινει, πρωτον διοτι οι κυβερνησεις δεν διαθετουν τελειους μηχανισμους αποτιμησης της πραγματικης οικονομιας αρα εκ των πραγματων αποκλινουν, και δευτερον διοτι οι κυβερνησεις επιδιωκουν εναν χαμηλο πληθωρισμο, ωστε να απομακρυνονται απο τον κινδυνο του αρνητικου πληθωρισμου που ειναι δυσκολοτερα διαχειρισιμος). 
   Οι κεϋνσιανοι, λοιπον, υποστηριζουν οτι αν τυπωθει περισσοτερο χρημα απ' το προβλεπομενο, ενα μερος του θα μετατραπει σε πληθωρισμο, κι ενα αλλο μερος του θα δραστηριοποιησει ανενεργους πολιτες (πχ απολυμενους, ανεργους κλπ), ωστε να παραγαγουν πραγματικο προϊον. Με την παραγωγη του νεου προϊοντος, θα "δικαιολογηθει" μερος του τυπωμενου χρηματος, αρα θα αμβλυνθουν οι πληθωριστικες πιεσεις. Εν ολιγοις, το χρημα γι' αυτους, μετατρεπεται απο απλο μεσο σε αιτιο αναπτυξης. Ωθει στην δημιουργια νεου πλουτου!
   Στην περιπτωση των ΗΠΑ- οπου γιγαντωθηκε ο κεϋνσιανισμος κατα τη διαρκεια προηγουμενων δεκαετειων και εσχατως επανερχεται στο προσκηνιο- υπαρχουν προσθετοι λογοι που συνηγορουν υπερ αυτης της νομισματικης "ελαστικοτητας". Το δολαριο ειναι αποθεματικο νομισμα σε κεντρικες τραπεζες ολου του κοσμου, οποτε οι πληθωριστικες πιεσεις απο το τυπωμα δεν πεφτουν κατευθειαν στο εσωτερικο της χωρας. Διαχεονται σε ολα τα μηκη και πλατη της γης. Φυσικα, η χρησιμοτητα ενος δολαριου ειναι ΚΥΡΙΩΣ η αγορα αμερικανικων προϊοντων. Αρα, τα "επιπλεον" δολαρια θα επιστρεψουν αργα ή γρηγορα στην αγορα των ΗΠΑ, μεσω ξενων αγοραστων ή επενδυτων, και οι πληθωριστικες συνεπειες θα γινουν αντιληπτες. Αυτο που αλλαζει ειναι η οξυτητα κι η αμεσοτητα του φαινομενου.
   Δευτερο πλεονεκτικο σημειο, οσον αφορα τις ΗΠΑ: Υπαρχουν χωρες που χρησιμοποιουν ως αποκλειστικο επισημο νομισμα τους το αμερικανικο δολαριο, για λογους νομισματικης σταθεροτητας. Ωστοσο, οταν οι Αμερικανοι τυπωνουν δολαρια, δεν τους δινουν το μερος που τους αναλογει- λαμβανοντας υποψιν της διογκωση της δικης τους (των ξενων αυτων χωρων) οικονομιας. Οι συγκεκριμενες χωρες, για να αυξησουν τα δολαρια τους πρεπει να πουλησουν προϊοντα στους Αμερικανους! Αρα, ουσιαστικα, οι Αμερικανοι ειναι σαν να "κλεβουν" τις συγκεκριμενες οικονομιες. Πετωντας μελανι πανω σε ενα χαρτι, μπορουν να αγορασουν φρουτα, ξυλεια, πετρελαιο και αλλα χρησιμα αγαθα... Τα δολαρια που δινουν σ' αυτη την περιπτωση, ΔΕΝ θα επιστρεψουν στη δικη τους οικονομια, αντιθετα, θα απορροφηθουν απο το εσωτερικο της ξενης χωρας (ως επισημο νομισμά της). Εκει εγκειται η αδικια- καθως κι μηδενικη πληθωριστικη συνεπεια για τις ΗΠΑ, απο μια τετοια πραξη. 
   Αντιθετα, η Ελλαδα ως χωρα συνδιαμορφωτρια του Ευρω (στο μικρο βαθμο που της αναλογει), εχει το πλεονεκτημα της ληψης νεων Ευρω (σε χαρτι ή αυλα), καθε φορα που ΕΚΤ μεγενθυνει το "χρημα" της Ευρωζωνης για να το προσαρμοσει στα δεδομενα της πραγματικης αναπτυξης. Βεβαια, μπορει η νομισματικη μεγεθυνση της Ευρωπης (ως μεσο ορο), να μην ταιριαζει παντα με τις αναγκες της Ελλαδας και των αλλων κρατων, σε θεματα πληθωρισμου (για το εσωτερικο τους), ή στο σκοπο της ρυθμισης της εξαγωγικης ανταγωνιστικοτητας - με λιγα λογια χανουν το νομισματικο εργαλειο- αλλα τουλαχιστον δεν αδικουνται, στερουμενοι φρεσκοτυπωμενο χρημα (οπως οι χωρες- δορυφοροι του δολαριου, που αδικουνται απο τους Αμερικανους)

Μια γενικοτερη αιτια που οι αριστεροι και αριστεροστροφοι (Κεϋνσιανοι) οικονομολογοι κλεινουν το ματι στα "ευελικτα" νομισματα, κι οχι στα νομισματα- μπετον, οπως το Μαρκο ή το σημερινο Ευρω (που εγινε κατ' εικονα και ομοίωσή του), ειναι πως οι υποτιμησεις τους παραγουν αναπτυξη εις βαρος του συσσωρευμενου πλουτου. Οι ευποροι εισοδηματιες προτιμουν να επανεπενδυουν τα λεφτα τους, ή γενικα να τα αξιοποιουν αμεσα με καποιον τροπο, αντι να τα αφηνουν στις τραπεζες με φοβο να "ροκανιστουν" απο τον πληθωρισμο (αλλα και να τα κανουν χρυσο... πραγμα ασυμφορο για την προοφο της οικονομιας). Επισης, τα φρεσκοτυπωμενα χαρτονομισματα μπορουν να δοθουν απευθειας απο το κρατος σε επιδοτησεις ή αμοιβες δημοσιων υπαλληλων, οι οποιοι ΑΝ τοποθετηθουν σε παραγωγικα ποστα θα αυξησουν το πραγματικο ΑΕΠ, συγκρατωντας τις πληθωριστικες πιεσεις... Αρα, εχουμε: Εμμεση φορολογια στον συσσωρευμενο πλουτο, μειωση της ανεργιας (οσο μεγαλυτερη η ανεργεια, τοσο μεγαλυτερη η δυνατοτητα απορροφησης των πληθωριστικων κραδασμων), αυξηση της παραγωγης εκ του μηδενος και, συναμα, σχετικα μικρο πληθωρισμο (αναλογικα με το τυπωμα χρηματος που διενεργηθηκε). Αρα, μεγαλυτερα περιθωρια δρασης πριν την αναγκαια περιοριστικη πολιτικη, για τη χαλιναγωγηση του φαινομενου