Είναι γνωστό πως όταν η ανθρωποφαγική κοινωνία του θεάματος προσφέρει την θελκτική αγκαλιά της σε οποιαδήποτε έκφανση του πολιτισμού,σύντομα η αγκαλιά αυτή γίνεται τόσο ασφυκτική ώστε οδηγεί τους ευεργετηθέντες(ελέω κονόμας) αστέρες του εκάστωτε καλλιτεχνικού-αθλητικού χώρου στον πνιγμό απο έλλειψη αέρα...Πολλές φορές την ίδια μοίρα επιφυλάσσει και στο φιλοθεάμον κοινο.
Στο επίπεδο της τέχνης,οι συνέπειες της παρέμβασης μάρκετινγκ και εμπορίου είναι σχετικά ανώδυνες:Περιορίζονται σε ατέρμονη ηχορρύπανση από σκυλοσουξέ,εκρηκτικές γαρδένιες «εδάφους-αέρος»,ή οδυνηρή έως θανάσιμη πλήξη κατά την παρακολούθηση αμερικανικών ηρωισμών εναντίον ιρακινών βανδάλων,που απειλούν τον δυτικό πολιτισμό ως νέοι Πέρσες...Οι δε πρωταγωνιστές του Σώου-«μαιμούδες» κατά τον Γιάννη Αγγελάκα και τις Τρύπες-μάλλον ωφελημένοι βγαίνουν σε αυτό το επίπεδο του θεάματος,δεδομένων των τραπεζικών τους λογαριασμών.Οι πιο ευσυνείδητοι εξ αυτών,ίσως χύνουν κρυφά και ορισμένα δάκρυα μετάνοιας,για την εκούσια αισθητική τους καταρράκωση,και τις δόσεις υποκουλτούρας-πνευματικής φόλας που απλόχερα καλούνται να σερβίρουν στις μάζες.Άρα,το βάσανό τους,μένει στη σφαίρα της ηθικής φθοράς.
Στον αθλητισμό,τα πράγματα σοβαρεύουν.Εδώ δεν αρκεί η καψούρα και ο νταλκάς για να γίνει το προιόν ελκυστικό. Ο λαός/πελάτης απαιτεί ιδρώτα.Ο λαός-σαφώς πιο θερμόαιμος και απαιτητικός απο ότι στα μπουζούκια ή τις κινηματογραφικές αίθουσες-απαιτεί...ΑΙΜΑ!Και τα κεφάλια του χώρου(ελληνιστί «παραγοντες») τσιγκουνιές δεν κάνουν.Μπαίνουν αμέσως στο κόλπο,και σπεύδουν όσο πιο πληθωρικά και ακραία γίνεται, να μετατρέψουν τα άλογά τους σε γκανιάν,έτοιμα να δώσουν όλο τους το «είναι» βορά στις ορέξεις του θεατή...Με μια μικρή διαφορά όμως...Τα «άλογα» εν προκειμένω είναι άνθρωποι.Με συναισθήματα,προσωπική ζωή,προσωπικότητα,ελεύθερη βούληση,οικογένειες που τους περιμένουν να γυρίσουν σπιτι σώοι και υγειείς.
Ε,και?Στο λεξικό του καπιταλισμού,οι όροι «συναισθήματα» ή «ανθρώπινη αξία» δεν περιλαμβάνονται.Όπως επίσης κι ο όρος «ευγενής άμιλλα».Για την ακρίβεια, το λεξικό του καπιταλισμού δεν είναι παρά μια συρραφή εκατοντάδων σελίδων,γεμάτων από πάνω ως κάτω με τη λέξη «Κέρδος».Άρα οσο κι αν το ξεφυλλίσει ο επίδοξος «παράγων»,δεν πρόκειται να πέσει σε κάποια άλλη.Κι άρα,σαν ξύπνιος που είναι,και ευπροσάρμοστος σε αυτά που υπαγορεύουν τα σύγχρονα λεξικά της ζωής,απλά θα ακολουθήσει με θρησκευτική ευλάβεια την αλληλουχία των λημμάτων: «κέρδος, ...κέρδος,...κέρδος,...».Ποιος όμως είναι ο κερδισμένος,ο νικητής του αθλητικού παιχνιδιού-μπίζνας?Ποιος σηκώνει τις κούπες?Αυτός που τρέχει περισοότερο-Τόσο άρτια το αποδίδει εξάλλου η ταινία κινουμένων σχεδίων «Το τρίο της Μπελβίλ» από την οποία κι ειναι παρμένη η φωτογραφία παραπάνω.Άτομα δέσμια να τρέχουν μέχρι τελικής πτώσεως πάνω σε διαδρόμους,μόνο και μόνο για να προσφέρουν πεδίο στοιχηματισμού σε θεατές κι επιτήδειους- «Κι αν δε μπορείς να τρέξεις περισσότερο από μόνος σου,θα σε κάνω εγώ να τρέξεις περισσότερο,καλό μου άλογο» μονολογεί χαιρέκακα ο «παράγων».Κι ύστερα ποτίζει το άλογο-άνθρωπο με το θαυματουργό νερό που του δίνει φτερά και το κάνει ακαταμ
άχητο στην κούρσα του πρωταθλήματος. Εκστασιασμένοι οι οπαδοί-πελάτες πετάγονται από τους καναπέδες,τις σεζλόν,ή τις καρέκλες του γηπέδου-εμπορικού κέντρου και κραυγάζουν υπέρ του «παρόγοντος».Τόση είναι δε η προσήλωση τους στον «παράγοντα»,και η θέρμη των λατρευτικών εκδηλώσεών τους,που κι εκείνου δεν του πάει η καρδιά να τους αφήνει στη φυλακή κάθεε φορά που...παρεκτρέπονται λίγο κατα τη διάρκεια συναντήσεων...αθλητικού πνεύματος,με οπαδούς άλλων ομάδων.Και επιστρατεύει τους δικηγόρους και τα πολιτικά μέσα που διαθέτει για να τους ξελασπώσει.Και να μπορούν να είναι και την άλλη Κυριακή στις κερκίδες του εμπορικού κέντρου-πολυχώρου-γηπέδου φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του.Τελειώνει λοιπόν εδώ η ιστορία μας?Όχι ακριβώς.Το φινάλε μάλλον δεν είναι χάππυ εντ πάντα...Διότι ο δρόμος προς το Σώου δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το δόγμα «άρτος και θεάματα» θέλει θυσίες για να στεριώσει.Ένα από τα σφαχτάρια στο βωμό του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού ήταν εσχάτως κι ο ποδοσφαιριστής της Σεβίλης Πουέρτα,που το όνομά του ήρθε να προστεθεί σε αυτό του Καμερουνέζου Βιβιάν Φοέ,ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στο γκαζόν.Τα Μέσα έκαναν λόγο και στις δυο περιπτώσεις για δήθεν διεθνή κατακραυγή,απηυδισμένους φιλάθλους παγκοσμίως κλπ.Ξέχασαν πως είναι κι αυτό απλά μέρος του Σώου και τίποτα παραπάνω.Είναι γνωστό δυστυχώς πως μέσα σε ολο αυτό το fake της κοινωνίας του θεάματος,κάθε δεσμός θεατή-ινδάλματος είναι τόσο επιφανειακός και ψευδεπίγραφος,ώστε το πένθος καταλαγιάζει 1 βδομάδα μετά το τραγικό συμβάν κι ο οπαδός ψάχνει για νέα ινδάλματα.Οι μόνοι που πληρώνουν το τίμημα του,χρυσοφόρου γιά τους κουστουμάτους manager,πρωταθλητισμού είναι οι οικογένειες και οι φίλοι των αδικοχαμένων παικτών.Όπως και οι οικογένειες κάποιων άλλων σφαχαταριών-κυριολεκτικά εδώ ο όρος:Aνθρώπων που αλληλοσκοτώνονται στους δρόμους, κάτω από οπαδικά λάβαρα.Αυτών των παραβατικών και επικίνδυνων (κατά τα κανάλια και την κοινή γνώμη) που οι... ευυπόληπτοι «παράγοντες» την περασμένη Κυριακή,μετά τα επεισόδια, φρόντισαν να βγάλουν απο τη στενή,με τους καλούς τους δικηγόρους.Και που σαν επιβραβευση τους έδωσαν και βήμα σε κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας.Και που τους ταίζουν καθημερινά με χορταστικές φυλλάδες μίσους,χοντραίνοντας επικίνδυνα τη βλακεία τους.
Επιστρέφοντας στα άλογα...Και τί γίνεται άραγε όταν γεράσουν?Μα η απάντηση μπορεί να βρεθεί με μια απλή ματιά στην ίδια την ποδοσφαιρική μας γειτονιά,τον ελληνικό αθλητικό μικρόκοσμο.Όπου πρόσφατα ένας μεγάλος διεθνής αστέρας εξαπατήθηκε και διασύρθηκε κανονικότατα ως άνθρωπος από την ψευτομαγκιά και την κουτοπονηριά του ελληνικού παραγοντισμού.Ύστερα απο προφορικές διαβεβαιώσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν περί ανανέωσης της συνεργασίας με την ομάδα του Πειραιά,έφερε την οικογενειά του απο τη Βραζιλία,προγραμμάτισε όλη τη ζωή του με βάση την παραμονή στην Ελλαδα,έγραψε τα παιδιά του σε ελληνικά σχολεία...Κάποιοι όμως,αντίθετα με τις διαβεβαιώσεις τους,του κούνησαν το μαντήλι στην αυλαία της ποδοσφαιρικής χρονιάς,του ψιθυρισαν «Γέρασες,φίλε...Σου δώσαμε το κίνητρο που ήθελες για να βγάλεις με ενθουσιασμό τη χρονιά,εσύ τσίμπησες,τα έδωσες όλα,αλλά τώρα που σου απομιζήσαμε τον ιδρώτα,μάθε την αλήθεια...Γέρασες!».Του έδωσαν να καταλάβει οτι οι λέξεις «προφορική συμφωνία»,«προσωπικός λόγος» και «οικογενειακή ζωή»,επίσης δεν υπάρχουν στο λεξικό του...αθλητικού καπιταλισμού. «κέρδος»,«κέρδος»,«κέρδος» κι εδώ.
Και τα αλογα? Μα...σκοτωνουν τα αλογα οταν γερασουν!
