Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

TΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ



Σεβομενος τους τυπους, ξεκινω απ' τον γηραιοτερο της παρεας, Θαλη... 
Μαζι μ' εναν αχτενιστο τρελο-Εβραιο και μια χουφτα ομοειδεις τους [Αρχιμηδης, Νευτων, Λαιμπνιτς, Γκαους, Τουρινγκ) συνθετουν το, ιδιαιτερα κλειστο, κλαμπ των Πολυ-Μεγαλων-της-Ανθρωποτητας. 


Κι ενω ειναι δυσκολο να 'χεις φιλο καποιον για τον οποιο διατηρεις ενα τετοιο δεος, εν προκειμενω η "γειτνιαση" (στα ιδια νησια παμε διακοπες...) εσπασε τον παγο!  Επι τη ευκαιρια, ας τονιστει πως ο εικονιζομενος υπηρξε δεινος ταξιδευτης, κοσμογυρισμενος, ανησυχο και πανω απ'ολα (στοιχείο που με κανει να τον θαυμαζω περισσοτερο) ΠΡΑΚΤΙΚΟ πνευμα:
Τού αποδιδονται καιριες επιστημονικες προοδοι. Επιτεθηκε σε δυσκολα προβληματα με τη χρηση απλων-αλλα καθολου απλοϊκων-μεθοδων και μεσων. Υπηρξε μπερμπαντης, καθως δεν παντρευτηκε ποτέ, ενώ υπαρχει η φημη οτι οταν η μανα του του κολλαγε να παντρευτει απαντουσε με την ατακα "ειμαι μικρος" οντας νεος, και με την ατακα "τωρα περασε ο καιρος μου" οταν μεγαλωσε! 
Επισης, ηταν ανθρωπος "της πιατσας" (κι οχι κανας νερντουλας): Θρυλειται πως, οταν τον προκαλεσαν, λεγοντας του οτι το παιζει εξυπνος αλλα δεν μπορει να πλουτισει, εκεινος για να τους αποδειξει το αντιθετο εκανε μια επιχειρηματικη κινηση-ματ (με χρηση των γνωσεων του)  κι εβγαλε, τάχιστα, πολλα φραγκα...


.
Για να μη νομισετε οτι εχω για φιλους μόνο μαρμαρινες προτομες και ονοματοδότες δρομων ή επιστημονικων τυπων, θα σας δειξω κι εναν που μνημονευεται ως... μερακλης: 

Τον αγαπαω γιατι μεσα απ' τα τραγουδια του κατορθωσε με απλο και λιτο (στιχουργικα - μουσικα) τροπο, να αποδωσει σ' ολη της την εκταση το νταλκα, την καψουρα και τη μαγκια του λαϊκου ανθρωπου. Αλανι (οχι κουτσαβακι ή πρεζακιας ή τσαμπουκαλης) και την ιδια στιγμη ρομαντικος. Ακρογωνιαιος λιθος του ρεμπετικου και της ελληνικης μουσικης [Βεβαια η απολυτη "απενοχοποιηση" του οργανου ηρθε αργοτερα, απ' τους Τσιτσανη,Θεοδωρακη, Χατζιδακι). 

Απ' τα πλακοστρωτα σοκακια της Συρου και τα προσφυγικα της Δραπετσωνας, στα ατμοσφαιρικα, αγρυπνα στεκια της Νεας Υορκης. Απ' τα κουτσαβακια και τους μαχαιροβγαλτες της μεσοπολεμικης Ελλαδας, στους μαυρους του Μπρουκλυν και τις ιταλιανικες συμμοριες με τις τεραστιες Καντιλακ. Κι απ' το ρεμπετικο των τεκεδων, στις τζαζ μελωδιες της Νεας Ορλεανης.


Γουντυ Αλλεν

Στο αλλο ακρο απ' το Μαρκο: Μικροσωμος, αγχωδης, αεικινητος πολυλογας και νευρωτικος, με φατσα - καρικατουρα κι αναγνωρισιμα μυωπικα γυαλια. Με φοντο την αγαπημενη του πολη και τη μουσικη που λατρευει, εφερνε και φερνει σε πρωτο πλανο διαπροσωπικες-κοινωνικες σχεσεις, ψυχαναλυει, διακωμωδει τα ταμπου και τις εμμονες (ρατσισμο, θρησκοληψια, δυσειδαιμονιες), κραζει με απολαυστικο τροπο την "κοινωνια του θεαματος", την ψευτοκουλτουρα και το "δηθεν" των κυκλων οπου κι ο ίδιος ανηκει. Πολυσχιδης, παραγωγικος (οπως κι ο Βαμβακαρης), πικαντικος, αγεραστος...

.Κι αλλος ενας.Αλλοδαπος μεν κι αυτος,αλλα τον νιωθω πολυ δικο μου,ισως λογω της αφισας της Guernica,με την οποια η συγκατοικηση στο ιδιο δωματιο μετραει αρκετα χρονια.

.Παμπλο ΠικασοΩς πατερας του κυβισμου, εφερε τουμπα την τεχνη του 20ου αιωνα (Πολλαπλες προοπτικες, "ρεαλισμος" αλλά απο πολλες γωνιες!). Δεν διστασε να πειραματιστει με το κολλαζ και τη γλυπτικη. Πολιτικα συνεπης, απηχησε τα κινηματα του 20ου αιωνα, απ' τον ισπανικο εμφυλιο μεχρι το ελληνικο ανταρτικο και τον Μπελογιαννη.  
Πολυγαμικος και λατρης της καλης ζωης, πεθανε πληρης ημερων. Τον ζηλευουμε!!
[σσ Για το λογοτυπο της apple, στο πανω μερος, διευκρινιζω - προς αποφυγη παρεξηγησεων - πως ειναι διαφημιση στο blog, κι εχει πληρωθει κανονικα...)


.


















Ερνεστ Χεμινγουεϊ : Απ' τους λιγους που 'μειναν στην ιστορια με την ιδιοτητα του διανοουμενου, αλλά και μ' αυτην του ανθρωπου της δρασης (δυο αρετες που ξεχωριζουν τους "μεγαλους" απο το ανωνυμο πληθος,αλλα που συνηθως ειναι ασυμβατες μεταξυ τους...).
Μπηκε αυτοβουλα και συνειδητα στη φωτια μεγαλων πολεμων,σε πρωτο σταδιο για επαγγελματικους λογους-ως ανταποκριτης-αλλα σε δευτερο σταδιο για να αγωνιστει κι ο ιδιος κατα του φασισμου.Πηρε ενεργα μερος στον πρωτο παγκοσμιο πολεμο-οπου και τιμηθηκε για την ανδρεια του- και φυσικα στον δευτερο,οταν και πολεμησε ο ιδιος. Ως γνησιος κοσμοπολιτης, φροντισε να περιδιαβει ολο τον κοσμο (με κεντρικο αξονα τη διαδρομη Ισπανια-Κουβα) και να χαρει την περιπετεια,τον ερωτα και τις καταχρησεις.Πεθανε σχετικα νεος-οταν το θελησε αυτος.
Σφραγισε με τ' ονομα του ενα ποτο (Daquiri)!

Όσο για τον ετερο εικονιζομενο:

Εγραψε το πρωτο βιβλιο που με συγκλονισε βαθεια, και μ' εκανε να ξανασκεφτω τα ορια της λογοτεχνιας (πχ με την Επιστημη, ή τη Φιλοσοφια). 
Βιογραφικο αναλογο με του Ερνεστ. Βαθυτερη ανθρωπολογικη - πολιτικη γνωση, καλυτερη γραφη.


.Τωρα,για τον επομενο οι συστασεις περιττευουν...Ειναι αυτος που θα 'θελα να 'μαι ..... αλλα δεν ειμαι!


Τσε Γκεβαρα-αυτος που παρατησε υπουργικους θωκους και μεγαλεια,για να παει να σκοτωθει σαν ανταρτης στα βουνα μια ξενης χωρας...



Κι απο κατω η μετεμψυχωση του,ο υποδιοικητης Μαρκος-ατυπος αρχηγος κι οργανωτης του κινηματος των Ζαπατιστας. Παρατησε τις ανεσεις της πολης και τη βολικη ζωη του "διανοουμενου", κι επιασε τα βουνα του Mexico (ρισκαροντας το τομαρι του για λογαριασμο ανθρωπων αγνωστων σε αυτον...)

Η ανιδιοτελεια και το δογμα "Ολοι για ενας και ενας για ολους",μετουσιωθηκαν σε τροπο ζωης και απ' τους δυο.Λεπτομερεια(?):Γονοι μεγαλων αστικων οικογενειων, αμφοτεροι (αν και, για τον δευτερο, δεν υπαρχει απολυτα σαφης εικονα).

Απλη επιβεβαιωση του κανονα πως οι μεγαλοι ανατροπεις ξεφυτρωνουν "απο τα πανω" κι οχι "απ' τα κατω".(Ενγκελς,Μπακουνιν,Κροποτκιν,Λενιν,Βελουχιωτης...κι η λιστα, δεν εχει τελειωμο)

.

Κατα φωνη........................ .................................................Αρης Βελουχιωτης

Ποτε δε γουσταρα τους ανυπερβλητους χολυγουντιανους ηρωες.Ποτε δε γουσταρα τους ατρομητους παληκαραδες των ταινιων,που 'ναι τυφλά ταγμενοι στην υπηρεσια του "καλου",αψηφώντας καθε κινδυνο-"Τhe good guys".Αντιθετα,με αφορα πολυ περισσοτερο ο αλλοτε δηλωσιας,που καταληγει να πεθαινει στη μαχη κατα του φασισμου,και ιστορικα καταγραφεται ως η πιο εμβληματικη μορφη του ελληνικου κομμουνιστικου κινηματος. Ο αρχι-καπετανιος, που δεν βιαστηκε ν' αφησει τα οπλα στους Αγγλους και τους δοσιλογους. Ο θεος του πολεμου, σε ανθρωπινες διαστασεις και με ανθρωπινες αδυναμιες και παθη,ο δικος ΜΑΣ Αρης.




Μεγα κεφάλαιο για το χωρο της ελληνικης διανοησης. Ανηχυχο κι ανυποτακτο πνευμα, που υπεστη και τις αναλογες διωξεις (αυτες που αρμοζουν στα μεγαλα μυαλα...)
Λαογραφος,ιστορικος, γλωσσολογος,λογοτεχνης,ζωγραφος και πολλα αλλα,ο Ηλιας Πετροπουλος συγκρουστηκε ανοιχτα και κατα κρατος με συσσωμο το ελληνικο συστημα και τις κρατουσες ιδεοληψιες. Κατεληξε στο Παρισι,κυνηγημενος απ' την εγχωρια "μαφία". Οταν πεθανε, απο καρκινο,αποτεφρωθηκε κι η σταχτη του πεταχτηκε σε εναν υπονομο του Παρισιου.
.
Πισω στο Ελλαδισταν,και συγκεκριμενα στην γραφικη συνοικια των Εξαρχειων(κατ' αλλους αβατον), βλεπουμε το Νικολα.Ο ιδιος δηλωνε ανθρωπος χωρις ιδεολογια, αλλα αλλιως καταγραφηκε στην ιστορια και στις καρδιες. Μεγαααλο αλανι,κι εξεχων συνδαιτημονας της Πλατειας.Τοσο ξεχωριστος,που ποτε δε μπορεσε να συνυπαρξει με τη μικροτητα των αλλων(ή στη δικια του γλωσσα:Ποτε δεν ευωδοθηκε η αναζητηση για αλλους Κροκανθρωπους...)

Μεταγενεστεροι,αλλα σε πιο ηρεμα,και αστικα-νερα πλεοντες,οι επομενοι τρεις-φιλαρακια μου και αυτοι...



      







Mε τον μεσσαιο δεν ειμαστε απλα κολλητοι,αλλα κατι παραπανω:Ειμαστε ενα και το αυτο!(λαϊκιστι: ιδια σκατα).Σαν δυο ομοκεντροι κυκλοι,κινουμαστε γυρω απ' τις ιδιες ιδεες, με ταυτοσημη συλλογιστικη,ταυτοσημο χιουμορ,ταυτοσημη ιδιοσυγκρασια και σταση ζωης.... (Εδω τα ευσημα του μεγαλου Χατζηδακι προς τον, νεο ακομα, Τζιμακο http://www.youtube.com/watch?v=xwH1Ud2x3lU&feature=related )


Δυστυχως, το γηρας ου γαρ ερχεται μονον, κι ετσι, καποιες εθνικολαϊκες κορωνες εχουν αρχισει να κανουν την εμφανισή τους στο λογο του Τζιμη...

Ο αριστερος εικονιζομενος, Διονυσης Χαριτοπουλος, παραμενει ψυχραιμος κι ορθολογιστης, οσο και σταθερα "πατριωτης" (ορια εθνικισμου). Ωστοσο, τον παμε με χιλια, γιατι ειναι μαγκας, διαβασμενος κι ευφυης. Και μ' ενα χιουμορ αστειρευτο.
O δεξης, Zizek, αμφιλεγομενος ως φιλοσοφος, αλλα ανυπερβλητος σταρ, εξηγει τις αδυναμιες και παραδοξοτητες του καπιταλισμου, υπο μια ριζοσπαστικη σκοπιά (μη-καταδικη της βιας...), με χρηση ανεκδοτων και παραδειγματων του σινεμα, ή αλλων κλαδων κι επιστημων, χωρις ο ιδιος ν' αυτοαποκαλειται "αγωνιστης" (ισα - ισα, καθιστα σαφες ποσο τον βολευει ο καπιταλισμος) και χωρις να δραματοποιει ("αφηστε την πολυπολιτισμικοτητα - το θεμα ειναι να σεβομαστε τους αλλους χωρις, απαραιτητα, να τους ξερουμε σε βαθος"/ "μην ειστε αλληλεγγυοι απο μακρια, πχ στους Ζαπατιστας, ενω δεν τολματε να ψηφισετε ριζοσπαστικα"/ "ο καπιταλισμος της Δυσης δεν ειναι, απο μονος του προβλημα (!), απλα η (αναποτρεπτη) ροπη του, μελλοντικα, τον καθιστα αδιεξοδο" - ολα αυτα κατα προσεγγιση κι οχι mot-a-mot). Εν τελει, ο Zizek ειναι ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ. Απολαμβανει τα ελεη του Συστηματος, ταξιδευει για ομιλιες ανα τη Γη, εκδιδει βιβλια.... αλλα εξηγει, χωρις να μπαινει ο ιδιος σε θεση καταπιεζομενου, τα ψεγαδια που βλεπει, και την αναγκη αλλαγης!


Να και μια κυρια στην -κατα τ' αλλα- ανδροκρατουμενη συντροφια! Οι αρχαιοι ημων... ειχαν ορισει για Θεο της μουσικης τον Απολλωνα.Οι συγχρονοι διαλεξαν την εικονιζομενη: Χαρουλα Αλεξιου. Ενα απ' τα μπολικα κομπλεξ της Φυγοκεντρου ειναι οτι στεκεται κριτικα (ισως και κακοπροαιρετα) απεναντι στις ωραιες - γνωριζοντας βεβαια το μεγεθος της αλαζονειας ,του ναρκισσισμου και της ρηχοτητας που συνηθως τις απειλουν (παραπεμπω σε φραση του Περικλη: "Το ομορφο ως ομορφο το θεωρω φασισμο-και η γυναικα που επιδεικνυει την ομορφια της μού ειναι αντιπαθης").
Εδω τα πραγματα διαφοροποιουνται. Εβαλε πλωρη για ηθοποιος,αλλα οταν ενιωσε οτι δεν θα γινει και "πολυ καλη", τα βροντηξε κι αφοσιωθηκε στο τραγουδι (ενας ποντος απο μας: αυτογνωσια - η τεχνη δεν θελει ευκολια). Παιρνοντας, ωστοσο, ως παρακαταθηκη την επαφη με τον κοσμο της υποκριτικης, μάς χαριζει σημερα ερμηνειες εκφραστικες στα ορια του θεατρου. Χαρακτηριστικη μπασα φωνη, μεστη ερωτικη χροια, αλλα, συγχρονως, αξιολογο χαρισμα στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ μουσικης - στιχων.(δευτερος ποντος:ειναι ισως η μοναδικη ελληνιδα που θα μπορουσε να κανει καριερα στη συνθεση-ακομα κι ελλειψει ερμηνευτικης δεινοτητας!)Τελευταιο και καλυτερο: Το ζεστο,ειλικρινες χαμογελο που σου γεμιζει την ψυχη. Η Αλεξιου ειναι φιλη,γιατι απεδειξε οτι η γοητεια δεν εξαντλειται στην κακως νοουμενη τσαχπινια, και στα φτιασιδια. Γιατι παντα ακροβατουσε με το παχος, παραμενοντας μια... Θεα. 



Ο Βασιλης Ραφαηλιδης-μακαριτης πια- υπηρξε μια ζωη αγωνιζομενος αριστερος,και πνευμα αντιλογιας.Το πληρωσε με διωξεις και φυλακες. 

Αρνηθηκε να γραψει θρησκευμα στην ταυτοτητα. Εχασε, δικαστικα.
Αρνηθηκε να περασει εξετασεις στην ΕΣΗΕΑ ("προκειται για ΣΩΜΑΤΕΙΟ!", "Ποιοι ειναι αυτοι που θα με κρινουν;;"), και δικαιωθηκε.
Εχοντας διαβασει το ιστορικο του πονημα "Ιστορια (κωμικοτραγικη) του ελληνικου κρατους",θα μεινω σε μια φραση(σ' ελευθερη αποδοση)..."Προτιμαω τον Τσωρτσιλ απο τους ανταρτες, διοτι ο μεν ηταν εξυπνος αλλα φαυλος, οι δε χαζοι αλλα καλοι. Ο εξυπνος αλλα σκαρτος,σου αφηνει την ελπιδα πως μπορει καποια στιγμη να γινει και καλος,ενω ο καλος αλλα χαζος,μια ζωη χαζος θα ειναι!" Οταν λεει κατι τετοιο ενας ανθρωπος που 'ζησε τον εμφυλιο στο πετσι του, γινεται αντιληπτος ο δεικτης ευφυιας... Κι αυτοσαρκασμου.












.



Ο επομενος φιλος... Γεννημα - θρεμμα της σαλονικιωτικης μπουρζουαζιας, αλλα στοιχείο "φυγοκεντρο", στην πορεια της ζωης του. Υπερβολες, ασωτιες, παρεκκλισεις, αλλα συναμα και μεγαλοι προσωπικοι θριαμβοι σε πολλα διαφορετικα επιπεδα - δειγμα ατομου πολυσχιδους και ικανου. Ο Γιαννης Μπουταρης δεν ειναι ενας ακομη λεφτας, που σπαει πλακα, οπως ο Κωστανταρας. Δεν εχτισε μια προσωπικη ιστορια δοξας πανω στις πλατες της μεγαλης οικογενειακης βιομηχανιας, ουτε προσπαθησε να το παιξει ηγετης σκορπωντας χαρτζιλικια, ή κανοντας στρατούς (σαν Κοκκαλαιους και Βαρδινογιανναιους). Απλα, ετυχε να 'ναι πολιτικο ον. Ετυχε να θελει να συμμετεχει στο κοινωνικο γιγνεσθαι και να το καθοριζει με τον τροπο του (Τοσο στο μπασκετ, οσο και στην πολιτικη, οσο και στο κρασι, οσο και σε οικολογικες πρωτοβουλιες...) 
Πολιτικα, ανεκαθεν φλερταρε με την μη κομμουνιστικη αριστερα, το ΠΑΣΟΚ, τον εκσυγχρονισμο, τις φωνες του "ορθου λογου" (Δραση), ενω στο κοινωνικο επιπεδο κραυγαζει για απελευθερωση απ' τη μισαλλοδοξια και τα ταμπου (απ' την εμφανιση ως τις δημοσιες τοποθετησεις και τις δημοτικες δρασεις)- παρα τα καβαλημενα εβδομηντα του χρονια. 
Δεν ξερω αν προκειται για "πρωην αριστερο" ή "συγκεκαλυμμενο νεοφιλελευθερο με τατου", παντως ο κυρ-Γιαννης δεν ηταν κομματι της βουβης μαζας, επι 7ετιας. Ουτε, εν συνεχεια, προηγαγε την προστασια της ταξης του. Κι απ' την οικογενειακη επιχειρηση αποχωρησε, για να φτιαξει μονος του το κρασι που γουσταρει... Και το αδυνατο (δημαρχεια Θεσσαλονικης), το 'κανε δυνατο, ξεβρωμιζοντας τον τοπο και δινοντας σπουδαια νικη στον πολιτικο του χωρο. 
Η Φυγοκεντρος "γουσταρει Μπουταρη".







Νικος ΝικολαϊδηςOι ταινιες του ειναι ροχαλα στη μαπα του κρατους, της εξουσιας, των μπατσων,του "σωφρονισμου", της μετριοτητας, του κονφορμισμου. Κραυγη απογνωσης κι αλητεια. Παντρεμα του (σχεδον) καλτ με την υψηλη τεχνη. 

Ο Νικος Νικολαϊδης επλασε ενα δικο του συμπαν,περιθωριακο και σκοτεινο, με αντι-ηρωες, που παλαντζαρουν επικινδυνα αναμεσα στη λογικη και την παρανοια, τον κυνισμο και τη μαγεια. Ενα κοσμο χωρις "λυση", χωρις ξανθους εφιππους πριγκηπες και σατανικους βασιλιαδες. Μονο φαντασματα, φαντασματα, φαντασματα.... Και φαντασματα. Σε λακκους, στην αυλη.
ΥΓ: Ως συγγραφεας ειναι ισοτιμος, ισως κι ανωτερος. Τα "Γουρουνια" του ανηκουν στην παγκοσμια πεζογραφια!

Ο ετερος εικονιζομενος, Werner Herzog, ειναι η μεγαλοφυΐα που εξηντλησε την εμπνευσή της στην αποτυπωση του περιθωριου (νανοι, πορνες, παρεξηγημενες διανοιες, ζουγκλες, ακραιες περιβαλλοντικες καταστροφες...)

Ισως εκ των κορυφαιων hauteurs ολων των εποχων!
Και αρκετα παρανοϊκος, ωστε να μάς δωσει κατι σαν το "Fitzcaraldo"...



O ανωθι εικονιζομενος,εσχατως εισηλθε στο σκοτεινο κονκλαβιο των φιλων μου. Δεν ειναι προς τιμην μου,αλλα θα το πω: Πρωτη φορα ακουσα τ' ονομα του στις εθνικες εκλογες του '07,οταν πολιτευτηκε με το ΣΥΡΙΖΑ (Δηλαδη επ'ευκαιρια της μεγαλυτερης υποχωρησης που 'κανε στη ζωη του ενας ανθρωπος ανυποχωρητος κι ασυμβιβαστος:Nα συμμετασχει στο δημοκρατικο φιασκο.) Καποια στιγμη, ειχα την τιμη να τα πουμε κι εκ του συνεγγης,και να του σφιξω το χερι με δεος.Tοτε "εκλεψα" απλα μια πρωτη,φευγαλεα εστω-ελεω αμηχανιας- και επιδερμικη γνωριμια μαζι του.Η δευτερη και ειλικρινεστερη γνωριμια ηρθε οταν επιτελους πηρα την αποφαση να διαβασω το διεθνως αναγνωρισμενο πλεον βιβλιο του, "Ανθρωποφυλακες".Τοτε τον εκτιμησα και ως ενα μεγαλο μυαλο, καθως, καταβροχθιζοντας αδηφαγα και μονομιας (εν μια νυκτι) τις σελιδες του βιβλιου,διαπιστωσα οτι αυτος ο ανθρωπος κανει κατι μοναδικο:Μεταγγιζει στον αναγνωστη τα τραυματικα του βιωματα απ' τα κολαστηρια της χουντας μ' αερα λογοτεχνιας,και με διαχυτη την αισθηση του χιουμορ.Διχως ιχνος οργης για τους βασανιστες,αλλα αντιθετα με εμφανη την προσπαθεια να τους μελετησει σχεδον επιστημονικα,να τους ψυχολογησει και ν' αναλυσει τα κινητρα τους.Αποστασιοποιημενος οπως ενας συγγραφεας απεναντι στους φανταστικους ηρωες του μυθιστορηματος του,παρα το γεγονος οτι οι μνημες ηταν νωπες ακομα οταν το βιβλιο γραφοταν.Τι μεγαλειο ψυχης και τι τεραστια πνευματικη καλλιεργια/ωριμοτητα, ωστε, αντι για μια ωμη-καταγγελτικου τυπου καταγραφη τους να δημιουργησεις τελικα ενα εργο τεχνης! (Κι ομως, ιστορικα, επαιξε καιριο ρολο στην εξωθεν καταδικη της Χουντας) 


O Νίκος Κοεμτζής,ο μεγαλυτερος ισως "ποινικος θρυλος" του ελληνικου σωφρονιστικου συστηματος,δε "σωφρονιστηκε" τελικα ποτε και αμετανοητος σημερα,35 χρονια μετα απο τη σφαγη των τριων γουρουνιων της χουντας,εξασφαλιζει τα προς το ζην πουλωντας μονος του στο δρομο βιβλια - διαφημιζοντας το εγκλημά του...Ενας περηφανος ανθρωπος που εκανε την αξιοπρεπεια και την ανυπακοη στο συστημα,τροπο ζωης και βιωμα(πολυ περα απο τους ξυλινους λογους της αριστερας,και τις μπροσουρες που μοιραζει στους συνδικαλιστες και τους φοιτητες ).Ο Νικος Κοεμτζης ειναι ενας βετερανος ανταρτης πολεων,και η "Παραγγελια" του υπηρξε η πιο γοητευτικη τρομοκρατικη ενεργεια.


.

Τελευταιος, αυτος που απεδειξε οτι οι ανθρωποι μπορουν να ειναι διακεκριμενοι KAI κανοντας λαθη(αποκλινουσες συμπεριφορες) ΚΑΙ αντιβαινοντας σε καθε εννοια πειθαρχειας,ή εγκρατειας-δηλ μη οντας στρατιωτακια.Αυτος που ολη νυχτα τα 'σπαγε καπνιζοντας πουρακλες και πινοντας, και το πρωι σηκωνε ολη την ομαδα στις πλατες του,κι επαιρνε τα παιχνιδια, μονος...





Kι αυτος....






Μετα τα φιλαρακια μου, δυο λογια τωρα και για μενα... Για να γνωριστουμε καλυτερα!


(....Μεταφορα της αριστερης στηλης "ο Blogger", για λογους εξοικονομησης χωρου και εμφανισιακης "ευταξιας" της αρχικης σελιδας)

H Φυγοκεντρος ειναι ενας ενοικος της μπλογκοσφαιρας και του κυβερνοχωρου εν γενει,απροσδιοριστου φυλου*,ηλικιας κι ιδιοτητας στον πραγματικο κοσμο. Κι ενω η υλικη(πραγματικη) μου υποσταση αφηνεται να αιωρειται, η ψηφιακη μου υποσταση ειναι απλως ο,τι γραφω εδω μεσα.

(*Ορισμος του "αντρα" (ο ορος πληρως διαχωρισμενος απο το ζητημα των σεξουαλικων προτιμησεων): Ο Νικος Κοεμτζης οταν φωναζει "Παραγγελια ειναι ρεεεε",δευτερολεπτα πριν σφαξει τα θρασυδειλα γουρουνακια της Χουντας - Οχι οι τουμπανοι των γυμναστηριων!/

Ορισμος της "γυναικας":Η Χαρουλα Αλεξιου οταν ανοιγει το στομα της για να μας εξηγησει μελωδικα-και παντα με την εκφραστικοτητα που τη διακρινει- γιατι..."πινει μια γυναικα"-Οχι τα ανορεξικα, κοκαϊνομανή, ανεγκεφαλα μοντελα!
)

Αγαπημενο μου χομπυ να βριζω τα "Θεια",καθως εξιταρομαι στην ιδεα μιας εξουσιας τοσο ευαλωτης ωστε ο καθενας να μπορει να ασελγει επανω της,χωρις κυρωσεις.

Η βιοθεωρια μου μπορει να συμπικνωθει στο προσωπικο μου σλογκαν "καφες χωρις ζαχαρη-ουισκυ χωρις παγο".

Ανεπνευσα αερα λευτεριας δυο φορες στη ζωη μου. Οταν ενα απογευμα για πρωτη φορα βαδισα στο πλακοστρωτο της οδου Μεσολογγιου (18 χρονων), χαζευοντας τους βαμμενους τοιχους και τις φατσες των περαστικων,και οταν ενα αλλο,"ταραγμενο" απογευμα ενωσα τη φωνη μου με τις φωνες καποιων αγνωστων-που ομως ενιωθα πως τους ηξερα χρονια-πανω στην ταρατσα της κατειλλημενης κι εξεγερμενης Νομικης,εν τω μεσω μιας πολεμικης Αθηνας (Δεκεμβρης '08). Πρωτη φορα που βρεθηκα στην καρδια και το επικεντρο ενος θεατρου συγκρουσεων της ευνομιας με το περιθωριο,της ταξης με την αταξια(με μενα ολοτελα μεσα στη δευτερη).
σσ Την ιδια αισθηση οτι "ανηκω" καπου, ενιωσα πρωτομπαινοντας στην Ιριδα, και στο κτιριο της Σχολης Σταυρακου.

Συγκινουμαι με την ιδεα του αποχωρισμου και της απωλειας.Οι τρεις ισχυροτερες τετοιες μνημες που κουβαλαω ειναι το τελος ενος ξεχωριστου καλοκαιριου των παιδικων μου χρονων,το πεσιμο της αυλαιας στη στερνη παρασταση μιας ερασιτεχνικης θεατρικης ομαδας οπου συμμετειχα-πρωτη εμπειρια τοτε στο σανιδι και εντονα τα συναισθηματα-και το τελος μιας ακαδημαικης καταληψης οπου επισης συμμετειχα ενεργα ως μελος μιας ολιγομελους ομαδας τρελαμενων "μουτζαχεντιν".
Στο φιναλε αυτης της ολιγοημερης περιοδου στην οποια αγαπησα κι εκανα δικο μου επιτελους το πανεπιστημιο μου-κοιμηθηκα μεσα σ' αυτο, εζησα μεσα σ' αυτο, επαιξα μουσικη μεσα σ' αυτο,εκανα φιλους (ή εστω γνωστους) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μεσα σ' αυτο,καπνισα για πρωτη φορα χορτο, καρδιοχτυπησα ουκ ολιγες φορες στο φοβο μιας ενδεχομενης νυχτερινης επιθεσης- και τωρα μετα απ' ολα αυτα τα δυνατα βιωματα επρεπε να το παραδωσω και παλι στα χερια των γραφειοκρατων και διεφθαρμενων δημοσιων λειτουργων,των χαρουμενων και ηλιθιων φοιτητων, των κομματικων λακεδων.Να το δω και παλι να γινεται απο χωρος σκεψης,ελευθεριας,προβληματισμου ενα εχθρικο,παγωμενο,αψυχο σχεδον χτιριο. Θλιβερος προθαλαμος για την αγορα εργασιας και την κοινωνια των "μεγαλων"...
[Για την ιστορια,ηταν η πρωτη φορα μετα απο πολλα χρονια που η συγκεκριμενη σχολη -πραγματικη κοιτιδα γιαπισμου και λερας- κατορθωσε να καταληφθει,απο απατροναριστο μαλιστα κοσμο,στην πλειοψηφια του κομματικα ανενταχτο(ή ακομα κι απολιτικο).Με την τρελα της ηλικιας και μ' ολους τους συσχετισμους εναντιον μας,εμεις οι 30 (εξτρεμιστες και προβοκατορες κατα την κοινοβουλευτικη αριστερα),ριχτηκαμε σε μια ανιση μαχη μ' ολες μας τις δυναμεις και καταρριπτοντας ακομα και τις πλεον αισιοδοξες προβλεψεις,κατορθωσαμε με νυχια και με δοντια (και φοβερες προσωπικες θυσιες οπως ξενυχτια) οχι μονο να δειξουμε τα δοντια μας στην Εξουσια κρατωντας τη σχολη κλειστη μεσα σε οξυμενες πολιτικες συγκυριες και ξεπερνωντας ολες τις αντικειμενικες δυσκολιες, αλλα επισης να αρθρωσουμε ιδεολογικο λογο,να κινητοποιησουμε την πανεπιστημιακη κοινοτητα σε μια γενικη συνελευση οπως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ουτως η αλλως να κανει ανα τακτα διαστηματα,και να συρουμε μεσα σε αυτην τις κυριαρχες πολιτικες δυναμεις που ολα τα προηγουμενα χρονια σνομπαραν τη διαδικασια.Δηλαδη,με λιγα λογια να δωσουμε εστω και προσκαιρα,πνευματικη ζωη και παλι σε ενα χωρο υποκουλτουρας,παρακμης,διαφθορας.ΕΜΕΙΣ,οι λιγοι,οι 30 περιθωριακοι.Και απευθυνομενοι σε ενα καταμεστο-επειτα απο πολλα χρονια-αμφιθεατρο,με επιχειρηματα και ενθουσιασμο,να κερδισουμε την ψηφο αλλων 150 φοιτητων.Χωρις κομματικη υποδομη,δημοσιες σχεσεις,πιεσεις,μονο με τη φωνη μας. Κι ετσι οι 30 περιθωριακοι γιναμε ξαφνου 180,προς μεγαλη εκπληξη κι απογοητευση ολων...Και τι εγινε αν τελικως χασαμε αυτη τη συνελευση?.Ο απολογισμος εχει να λεει οτι μια χουφτα ατομα εθεσαν επιτελους με την προσωπικη τους προσπαθεια, σε λειτουργια τις (αμεσο)δημοκρατικες λειτουργιες μιας μαυρης κι αραχνης σχολης.Μονοι μας και ολοι τους(τι ομορφο συναισθημα!-ηταν απο τις πρωτες φορες που το ενιωθα στο πετσι μου).Εξαλλου οι μειοψηφιες δεν αλλαζουν παντα τα πραγματα??]

Τελικα δεν ξερω αν πρεπει να καταχωρησω το τελος της καταληψης στις μεγαλες οδυνες ή στους μεγαλους θριαμβους της ζωης μου.Θυμαμαι τη σκεψη του ηρωα ενος βιβλιου που καποτε διαβασα."Το 'χω παρει αποφαση πως ειμαι ενας μικρομεσαιος που η ζωη του κυλαει με μικρες χαρες και μικρες εκδικησεις".

Tα μονα καλλιτεχνικα πονηματα που με συγκινουν στο ματαιο τουτο κοσμο,ειναι το βιβλιο 1984 του George Orwell (αργοτερα, προστεθηκαν το "Θεατρο του Σαμπαθ", τα "Βαμμενα Κοκκινα Μαλλια", η "Στεκια" και τα "Γουρουνια" του Νικολαϊδη), οι ταινιες Underground του Emir Kusturica και "Έλα να Δεις", το μουσικο μεγαλουργημα του Chopin,που αποκαλειται"Heroique"(Hρωικη), μαζι με το Lieberstraum, την , την του Mahler και καμποσα του Brahms. Aγαπημενα μου τραγουδια το"Time" και το "Shine on you" των Pink Floyd, καμποσα του Τσιτσανη και 5-6 του Σκαρβελη, η "Δραπετσωνα" του Θεοδωρακη(Λειβαδιτης),το "7Nανοι στο S/S CYRENIA"του Θανου Μικρουτσικου(Καββαδιας),και το "Αννα μην κλαις" του ιδιου(Μπρεχτ),το "Εδω" των Τρυπων κι η θρυλικη "Νταλικα" των Μουτση-Τριπολιτη-Μπελλου. Το "Αυτη η νυχτα μενει" του Κραουνακη...και δεκαδες μελωδιες των Χατζιδακη και Goran Bregovic (ή καλυτερα,των δεκαδων ανωνυμων γιουγκοσλαβων μουσικων που μεσα απο τις παραδοσιακες μελωδιες που συνεθεσαν ανα τους αιωνες,του εδωσαν καλλιτεχνικη τροφη).Μια μεγαλυτερη καταγραφη αγαπημενων κομματιων κα μελωδιων υπαρχει πιο κατω, στις σχετικες λιστες.



Στον αντιποδα,τωρα,της προαναφερθεισας καλλιτεχνικης πανδαισιας,αναγορευω την ταινια "Τηλεκανιβαλοι" ως το χειροτερο οπτικοακουστικο κατασκευασμα που προσωπικα εχω συναντησει στο παγκοσμιο στερεωμα(μετα απο προσφατη παρακολουθηση της.)Η συγκεκριμενη διακριση αφορα συνολικα το χωρο της τεχνης και δεν περιοριζεται στον κινηματογραφο.
 Μακραν υπερτιμημενο βιβλιο θεωρω τον "Αναρχικο Τραπεζιτη",του Πεσσοα, που δεν ειναι παρα ενας ιδεολογικος αχταρμας της αναρχιας,και εν τελει μια ωδη στον καπιταλισμο. Τέλος, σιχαινομαι το 99% της κινηματογραφίας του Godard.

Αγαπημενος μου ηρωας ειναι ο μυθικος Οδυσσεας. Τον γουσταρω γιατι μεσα απο την προσωπικη του ιστορια καταδεκνυει την υπεροχη του μυαλου εναντι της πυγμης, και καθισταται το πιο χαρακτηριστικο ισως ιστορικα προτυπο,πολυμηχανου στρατηλατη και ταξιδευτη.Επισης, στην ιστορια αυτη παντα με συγκινουσε το αισθημα της νοσταλγιας για τα αγαπημενα προσωπα που εχουν μεινει πισω,η προσμονη του γυρισμου,η συγκινηση της επιστροφης στο σπιτι και ο δικαιος αγωνας για την επανακτηση της παλιας ζωης(εναντιον των αθλιων μνηστηρων).Ο Οδυσσεας ειναι κοσμοπολιτης και περιηγητης καθε γωνιας του τοτε γνωστου κοσμου-εστω και αθελα του- αλλα συγχρονως προσηλωμενος καθε στιγμη στην ιδεα της επιστροφης στα δικα του "ιερα και οσια"

Αγαπημενοι μου κινηματογραφικοι χαρακτηρες ειναι ο "εκκεντρικος" καθηγητης Χανιμπαλ Λεκτορ,ενσαρκωμενος απο τον Αντονυ Χοπκινς,ο αποστρατος αντισυνταγματαρχης Frank Slade, ενσαρκωμενος απο τον ανυπερβλητο Αλ Πατσινο-που κυριολεκτικα στο "Scent of a woman" ειναι πιο τυφλος κι απο κανονικο τυφλο- o μεγαλομανης, πολυμηχανος αλλά και ευαισθητος Fitzcaraldo του Herzog, ο χαρισματικος κομπιναδορος Martin Cahill (κατα κοσμον "Στρατηγος"),που στην ομωνυμη ταινια αναγει την απατη σε υψηλη τεχνη! Ακομα,δεν κρυβω την αμεριστη συμπαθεια μου για τον δυστροπο, υποχονδριο τρελοεπιστημονα Sheldon Cooper,ο οποιος μεσα απο τη σειρα The Big Bang Theory ξεδιπλωνει στο τηλεοπτικο κοινο την απομυθοποιημενη καθημερινοτητα μιας μεγαλοφυιας. Η τελευταια κινηματογραφικη φιγουρα που νομιζω αξιζει να συμπεριληφθει στο πανθεον των αγαπημενων μου,ειναι η ηρεμη δυναμη ονοματι Catherineκορη διαπρεπους μαθηματικου που αν και ειναι κι η ιδια εξισου μεγαλο κεφαλι, προτιμαει να μεινει στην αφανεια και να περιοριστει σε μια αχρωμη προσωπικη και φοιτητικη ζωη-καταβεβλημενη απο την ψυχικη διαταρραχη του πατερα της που φοβαται οτι ισως πληξει και την ιδια στο μελλον. Και, φυσικα, ο dr Gregory House,ενας εκκεντρικος και αγενης πολλες φορες τυπος,που πολλες φορες παρακαμπτει γραφειοκρατιες,κοινωνικες συμβασεις και κωδικες δεοντολογιας του κλαδου του,προκειμενου να σωσει ανθρωπινες ζωες. Δυσκολο να κρυψω τη συμπαθειά μου και για τον Frank Underwood (κακος, αλλά με τους κακούς/ ή τους ανικανους και τους πονηρους). Αγαπημενος μου χαρακτηρας κινουμενων σχεδιων ειναι ο κυριος Stewie Griffin,το εγκληματικο κι ακρως επικινδυνο αυτο στοιχειο που μπορει να βρισκεται "εγκλωβισμενο" στο σωμα ενος δυσμορφου βρεφους(!) αλλα χαρακτηριζεται απο ευφυια ανωτερη των ενηλικων,ανωτατες επιστημονικες γνωσεις,μοχθηρες σκεψεις και ονειρα για παγκοσμια κυριαρχια.Ο Stewie ειναι μια υπεροχη εμπνευση του SethMacFarlane,που επιχειρει να καταδειξει τη βλακεια του μεσου ανθρωπου,και των κοινωνικων θεσεων μεσα απο τα ματια ενος παιδιου(που κανεις δεν το καταλαβαινει και δεν το παιρνει στα σοβαρα,εκτος απο τον...σκυλο της οικογενειας,ο οποιος κατα βαση ειναι κι η φωνη της συνεσης μεσα στο σπιτι!). Ως πιο αντιπαθη και εκνευριστικο τηλεοπτικο-αλλα και γενικοτερα επιπλαστο οπτικο χαρακτηρα- μπορω με ευκολια να καταταξω στην κορυφη της προσωπικης μου black list την ψευτοανεξαρτητη και δυναμικη κατινα ονοματι Carrie Bradshaw,που μαζι με τις αλλες τρεις καριολες της Νεας Υορκης καταφερνουν να με βγαλουν εξω απο τα ρουχα μου καθε φορα,με την καταναλωτικη τους μανια,την θρησκευτικη τους ευλαβια εναντι της μοδας,και κυριως τις ατερμονες "γυναικοκουβεντες" τους,που ειναι σαν δραματοποιηση συμβουλων του Cosmopolitan! (Eδω πρεπει να διευκρινησω οτι ημουν στα προθυρα να αναφερω ως χειροτερό μου επιπλαστο τηλεοπτικο χαρακτηρα τη Στεφανιδου, γιατι μονο σε αυτη την κατηγορια μπορει να υπαχθει...Τελικα αλλαξα γνωμη)

Αγαπημενος μου χαρακτηρας βιβλιου ειναι η ετοιμοθανατη Λια, που με τοσο γλυκο τροπο ζει την ακροβασια μεταξυ ζωης και θανατου.Η Λια ειναι δημιουργημα της Ερσης Σωτηροπουλου,και μπορειτε να τη συναντησετε στις σελιδες του βιβλιου "Ζιγκ Ζαγκ στις νερατζιες".... Επισης, οι ντεμι-βιογραφικοι ηρωες του Νίκου Νικολαϊδη.


Μου αρεσει να βλεπω μπαλα μες στο καταχειμωνο,γιατι μπορω να εκτιμησω την θαλπωρη του καναπε μου και της πιτσας μου,τη στιγμη που 22 ταλαιπωροι κυνηγουν μισογυμνοι ενα τοπι διανυοντας χιλιομετρα μεσα στο κρυο,μονο και μονο για τα λεφτα.Μου αρεσει να παρακολουθω πολιτικα τοκ-σοου γιατι καθε φορα που τα παρακολουθω αυταρεσκα βλεπω να επιβεβαιωνεται η θεωρια μου πως ο αυτοεξευτελισμος μπροστα στην κοινη γνωμη δεν εχει τελειωμο...Την πιο αδυσωπητη κι ανηλεη προπαγανδα,δια ασφυκτικου πολεμου νευρων,την εχω υποστει απο τις υπευθυνες των ινστιτουτων αισθητικης,για μια αποτριχωση,κι απο τις κνιτισσες,για μια υπογραφη.Εκτοτε,υπο το βαρος μετατραυματικου σοκ,αποφευγω και τις 2 αυτες κατηγοριες "όντων" οπως ο διαολος το λιβανι.

Δεν αντεχω τους αργους οδηγους (οταν δεν υπαρχει τροπος προσπερασματος). Ευχομαι να πεθανουν. ΟΛΟΙ!

Δεν αντεχω γενικοτερα τη βλακεια και τους βλακες.Οσο περνουν τα χρονια,τοσο λιγοτερη ανοχη και ηπιοτητα επιδεικνυω απεναντι σε αυτη την-δυστυχως-πολυπληθεστατη κατηγορια του πληθυσμου που μας περιβαλλει.Προτιμαω ασυζητητι τους αγραμματους και ακαλλιεργητους βλακες απο τους καθωσπρεπει βλακες.Οπως επισης προτιμω τους ασχετους, απο τους ψευτοειδημονες και τους ημιμαθεις.Μετα την καθαρη βλακεια,νομιζω πως η ημιμαθεια ειναι η μεγαλυτερη πληγη της ανθρωποτητας.

Aλλος τυπος ατομου που μου ξυπναει αγριες διαθεσεις ειναι ο κλασσικος ηλιθιος του παρτυ,που ενω σε βλεπει ακουμπισμενο στον τοιχο μες στη ζοχαδα και την πληξη,με ενα ποτηρι ανα χειρας και να πινεις γουλιες βαριεστημενα(ενιοτε ανασηκωνοντας οριακα τους ωμους στο ρυθμο για να κρατησεις τα προσχηματα και να δειξεις οτι υποτυπωδως συμμετεχεις στο σοου),ερχεται χοροπηδωντας και ουρλιαζει εκστασιασμενος στο αφτι σου την κλασσικη ατακα:"Περναμε καλαααααααα?" Και η βελτιωμενη εκδοση αυτου,ο εξω-καρδια γλετζες τυπος,που σε τραβαει μετα μανιας να χορεψεις, και σε πεταει με μια σπρωξια στην πιστα ή τον αντιστοιχο χωρο,αρνουμενος καθε αντιρρηση.

Μου τη δινουν οι φτωχοι πολυτεκνοι.Μου τη δινουν γενικα οι πολυτεκνοι,αλλα περιοπτη θεση στην προσωπικη μου black list εχουν οι πολυτεκνοι εκεινοι που-για καποιον ακατανοητο λογο-ζητανε την αρωγη της υπολοιπης κοινωνιας(βλ επιδομα) προκειμενου να μεγαλωσουν τα κουτσουβελα που με ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ευθυνη γεννηθηκαν. Μου τη δινουν αυτοι που θεοποιουν τα υλικα αγαθα και μοιραζουν με ανεση την ευχη "στις χημειοθεραπειες να τα φαει" στα ατομα που εθιξαν την τσεπη τους,και αποκομισαν οικονομικα ωφελη εις βαρος τους.Μου τη δινουν οι δημοσιογραφοι που κανουν στο λογο τους συντακτικα ή γραμματικα λαθη,αλλα κυριως αυτοι που λαικιζουν και εμποδιζουν την αναπτυξη εξειδικευμενης επιχειρηματολογιας πανω σε ενα θεμα απο ειδημονες,με την ατακα "μη λετε τετοιες ορολογιες,δεν μας καταλαβαινει ο κοσμος" (εμφανως σεληνιασμενοι μπροστα στην "αυθαδεια" του πανελιστα να μην παπαρολογισει προς τερψιν του κοινου).Επισης,μου τη δινουν οι διασημοι που ασχολουνται με πνευματικες αναζητησεις,βουδισμο ή ο,τιδηποτε αναλογο ειναι στη μοδα για τις ντιβες(αυτο εμπιπτει και στο ανωθεν αναλυμενο προβλημα που εχω με την ηλιθιοτητα και τους ηλιθιους).Κι ακομα περισσοτερο μου τη δινουν οι φιλανθρωποι διασημοι-οπως και γενικα οι φιλανθρωποι και οι φιλανθρωπιες.

Μου τη δινουν αυτοι που περιγραφουν τον εαυτο τους βασει της αντιθεση τους με κατι,δηλαδη επιτρεπουν τονετεροπροδιορισμο τους με επιγραφη την απεχθεια προς ιδιοτητες αλλων,κι οχι απο τις προσωπικες τους ιδιοτητες-ιδεες.Πχ αντι-ολυμπιακοι,αντι-καπνιστες,αντι-φασιστες,αντι-κομμουνιστες κ.ο.κ. Ειναι δειγμα μισαλλοδοξιας και πληρους ελλειψης εποικοδομητικης διαθεσης.

Μιλώντας για ιδεολογια:Χωρις να μπορω να περιγραψω με απολυτους ορους τη δικη μου,και να καταταξω τον εαυτο μου σε μια συγκεκριμενη ομαδα,παραπεμπω εδω σε ενα ατυπο μανιφεστο μου,με σκεψεις που διαμορφωσα και διαμορφωνω εδω και χρονια βασει αναγνωσματων,ιδεων,προσωπικων κρισεων,βιωματων. Το πρωτοδημοσιευσα καποια στιγμη στο μπλογκ με εναυσμα καποιες σκορπιες ιδεες που απο καιρο τριγυρνουσαν στο μυαλο μου και παντα ηθελα να τις καταγραψω συγκεντρωτικα,και εκτοτε διαρκως το προεκτεινω και το βελτιωνω αισθητικα,συντακτικα και νοηματικα,με αποτελεσμα να αναπτυσσεται σαν ζωντανος οργανισμος.

Ξεχασα:Μου τη δινουν αυτοι-κυριως αυτες-που δεν εχουν τη στοιχειωδη υπομονη να παρακολουθησουν εναν γαμημενο αγωνα ποδοσφαιρου,και ενοχλουν την ομοιγυρη.Ενα ερωτημα που με βασανιζει και θα με βασανιζει επ'αοριστον:Ειναι μεγαλυτερη προσωπικοτητα ο Neil Armstrong ως ο ανθρωπος που πατησε πρωτος το ποδι του στη Σεληνη,ή ο Laird Hamilton,ο πρωτος ανθρωπος στα χρονικα που τολμησε να γλιστρησει με μια σανιδουλα πανω σε κυματα υψους 21 μετρων-χωρις να εχει ιδεα το θα συμβει?Θεωρω μεγιστη ψυχοσωματικη δραστηριοτητα τηναλητεια(κατασταση του να εισαι ρεμαλι) ,η οποια συμφωνα με τον ορισμο ενος φιλου-με τον οποιο συμφωνω απολυτα-ειναι "το να περιφερεσαι ασκοπα στους δρομους,χωρις τελικο προορισμο και χρονικο φραγμο" Θεωρω την συνειδητητεμπελια υψιστο αγαθο και δικαιωμα,και πιστευω ακραδαντα στην εμφυτη ταση του ατομου να πετυχαινει πραγματα ακοπα.Ταση που οδηγησε ανα τους αιωνες την ανθρωποτητα σε τεραστιες εφευρεσεις τεχνικων μεσων και μεθοδων.

Δεν πιστευω στην οικονομικη προοδο των κοινωνιων,την αυξηση των ρυθμων αναπτυξης και της παραγωγης προιοντων. Δεν πιστευω στην μοδα αν και την χρηματοδοτω εκουσια,οπως ολοι οι ανθρωποι που ψωνιζουν ρουχα.

Απεχθανομαι το ειδος που λεγεται "μεσος ανθρωπος".Μεγαλωσα αναμεσά τους,ανατραφηκα απο αυτους, εγινα εν τελει ενας απο αυτους αλλα ποτε δε συμφιλιωθηκα μαζι τους.Ετσι,κατα κανονα αδυνατω να επικοινωνησω με λαϊκους βιοπαλαιστες,ευυποληπτους οικογενειαρχες, ευσυνειδητους επιμελεις φοιτητες,τραπεζιτικους υπαλληλους,λογιστες,δασκαλες,νοικοκυρες ενω απολαμβανω τη συναναστροφη και την επαφη με πουτανες, τραβεστι,περιθωριακους,μικροαπατεωνες,περιθωριακους, αναρχικους ή ακομα και χουλιγκαν,ορκισμενους ανεπροκοπους και ρεμαλια της κοινωνιας,αλλα και ξιπασμενους επιδειξιες νεοπλουτους που σκορπανε αφειδως τα λεφτα τους σε γαρδενιες των σκυλαδικων.

Ευχομαι μια μερα να απαλειφθουν ολες οι γλωσσες και οι ανθρωποι διαπλανητικα να επικοινωνουν με αλλους ανωτερους τροπους,κοινους για ολους.Πιο βραχυπροθεσμα,ευχομαι η χωρα μου να χρεωκοπησει και να αναγκαστει και επισημως να ανακοινωσει την καταλυση της αυτοδιαθεσης της.Δηλαδη να γινουν κι επισημα οι δανειστες της κατακτητες,στα πλαισια κατασχεσης λογω οφειλων.Ετσι μονο θα λυτρωθουμε απο την υποκρισια της εθνικης ανεξαρτησιας που νομιμοποιει και τις επιλογες των εκαστωτε κυβερνησεων ως επιλογες του λαου.Κι ακομη πιο βραχυπροθεσμα,ευχομαι στο νομο περι επιδειξιων,να υποκεινται επιτελους και οι κυρατσες που γυροφερνουν περιξ της πλατειας Κολωνακιου με τεθωρακισμενα...Η ζημια που κανουν στην αισθητικη μου ειναι αναλογη αυτης που θα εκανε ο τσιτσιδος ψυχακιας του παρκου

Kλεινοντας αυτη το αυθορμητο μανιφεστο-ατυοπροσωπογραφια του ψηφιακου μου προσωπειου,θα παραθεσω 2-3 αγαπημενα ανεκδοτα,ενδεικτικα της ψυχοσυνθεσης και της αισθητικης μου...




1)"To σεξ μαζι σου ηταν σαν ταινια του Αγγελοπουλου αγαπη μου!",ψιθυριζει η κοπελα"Τοσο ποιοτικο?",κομπασε ο κουλτουριαρης φιλος της,ολο υπερηφανεια"Οχι,απλα κρατησε 3 ωρες και τελικα δεν καταλαβα τιποτα!"

2) Ήταν κάποτε ένα παιδί και ήθελε να πάρει ένα παπαγάλο, και μάζευε λεφτά. Kάποια στιγμή ανοίγει τον κουμπάρα του, βρίσκει τριάντα ευρώ. Πάει στο κατάστημα με τα κατοικίδια και λέει: - "Θέλω ένα παπαγάλο μεγάλο και να μιλάει." Απαντάει λοιπόν η πωλήτρια του καταστήματος: - "Έχουμε ένα και κάνει εξήντα ευρώ." Το παιδί δεν είχε και άρχισε να κλαίει. Το λυπήθηκε η πωλήτρια και του λέει: - "Πήγαινε στο μπουρδέλο δίπλα και θα του δώσουν τσάμπα τον παπαγάλο τους." Έτσι λοιπόν πάει τον παίρνει. Τον πάει σπίτι και βλέπει ο παπαγάλος το σπίτι και λέει: - "Aλλάξαμε μπουρδέλο." Mετά περνάει η μητέρα του παιδιού και λέει ο παπαγάλος: - "Aλλάξαμε μπουρδέλο αλλάξαμε και τσατσά." Mετά περνάνε οι αδερφές του και λέει ο παπαγάλος: - "Aλλάξαμε μπουρδέλο, αλλάξαμε τσατσά, αλλάξαμε και πουτάνες." Kαι μετά περνάει ο πατέρας του και ο παπαγάλος λέει: - "Aλλάξαμε μπουρδέλο, αλλάξαμε τσατσά, αλλάξαμε πουτάνες, μα ο κυρ Σταμάτης τακτικός πελάτης."

3) Ο τροχονόμος πιάνει τον Ψαραντώνη να μπαίνει ανάποδα σε μονόδρομο.
-Ε Ψαραντώνη από εκεί δεν μπορείς να πας.
-Γιατί μωρέ σφουγγαρισμένα έχετε;

4) Ο Τοτός όταν ήτανε μικρός έβριζε πολύ. Γι'αυτό η δασκάλα του είπε στα κορίτσια όποτε βρίζει να ουρλιάζουν και να τρέχουν. Μια φορά λοιπόν ο Τοτός καθότανε λυπημένος στο παράθυρο της τάξης του. Πηγαίνουν τα κορίτσια της τάξης και τον ρωτάνε: -Γιατί Τοτέ είσαι λυπημένος; -Γιατί φτιάχνεται ένα μπουρδέλο απέναντι και δεν είναι ακόμα έτοιμο. -Ααα... ουρλιάζουν εκείνες και τρέχουν. -Και τότε λέει ο Τοτός που πάτε ρε πουτάνες ακόμα στα μπετά είναι.
5)Πηγαίνει μια ξανθιά σε ένα μαγαζί να αγοράσει μία εικόνα. Μπαίνοντας μέσα χαζεύει όλες τις εικόνες μία μία ώσπου της μπαίνει στο μάτι μία. Ρωτάει τον αγιογράφο - Πόσο έχει αυτή η φωτογραφία με την κυρία και το παιδάκι;Ο αγιογράφος τα παίζει τελείως και της απαντά :-Μα κυρία μου αυτή η κυρία είναι η ΠΑΝΑΓΙΑ και το παιδάκι ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ. -Καλά καλά πόσο έχει;-20ευρω της λέει ο αγιογράφος-Ακριβή είναι του άπαντα η ξανθιάΚοιτάει πάλι τις υπόλοιπες εικόνες ώστε πέφτει στο μάτι της άλλη μία και τον ρωτάει-Πόσο έχει αυτή η φωτογραφία με την ταβέρνα;Ο αγιογράφος δεν το πιστεύει -Αυτή δεν είναι ταβέρνα είναι ο μυστικός δείπνος της άπαντα νευριασμένος.Και έχει 30ευρω-Πολλή ακριβή είναι του (άπαντα η ξανθιά και ψάχνει για άλλη)Βλέπει άλλη μία και τον ξαναρωτάει -Πόσο έχει αυτή φωτογραφία με τον σταυρό;Ο αγιογράφος δεν το πιστεύει ότι το βούρλο ήξερε για την σταύρωση και την απαντά -Αυτή κυρία έχει 30ευρω αλλά επειδή την ξέρεται θα σας την αφήσω με 10ευρωΚαι του απαντά η ξανθιά. Με ή χωρίς τον ακροβάτη
Ειναι ο Ιησους πανω στο σταυρο και βλεπει τον Πετρο στα 250 μετρα πιο κατω να καθεται....φωναζει "Πετρο, ελα εδω"
Τρεχει ο πετρος, μολις φτανει στα 200 μετρα απο το σταυρο παει ενας στρατιωτης και του κοβει το χερι...
πεφτει κατω ο Πετρος και σφαδαζει, οποτε ξαναφωναζει ο Ιησους "Πετροοοο ελα δω"
σηκωνεται ο Πετρος, αιμοφυρτος και τρεχει προς τον Σταυρο...στα 150 μετρα ερχεται παλι ενας στρατιωτης και του κοβει και το αλλο χερι...Παρτον κατω τον πετρο, οποτε ο Ιησους ξαναφωναζει "Πετροοο, ελα δω"
σηκωνεται ο Πετρος σφαδαζοντας, διανυει καμια 50 αρια μετρα με πονωντας απιστευτα και πλεον στα 100 μετρα απο τον Ιησου ο στρατιωτης του κοβει το δεξι ποδι...τσακιζεται στο εδαφος ουρλιαζωντας ο Πετρος ,οταν ακουει παλι τη φωνη του δασκαλου του..."Πετρο σου ειπα ελα εδω, " . Καταβαλλοντας τεραστια προσπαθεια ξανασηκωνεται ο πιστος μαθητης και δωσ του παλι, με τεραστιο κοπο , κουτσαινοντας πλησιαζει στα 50 μετρα....
Ο Ρωμαιος στρατιωτης, του κοβει και το τελευταιο ποδι, αφηνοντας τον πληρως ανημπορο...Ο ιησους φωναζει "Πετρο, για τελευταια φορα ελα εδω"... αρχισει να σερνεται στο εδαφος σα σκουληκι ο Πετρος, ενω ο σταρτιωτης τον λυπαται και τον αφηνει να φτασει στο δασκαλο του...μολις φτασει λοιπον φωναζει με οδυρμο ο Πετρος..-
-Τι με ηθελες δασκαλε??
-Απο δω πανω φαινεται το σπιτι σου Πετρο...

Οι μαθητες παρακαλουν τον Ιησου: "Kυριε,κυριε...Κανε μας ενα θαυμα!" Ο Ιησους γυριζει το βλεμμα του προς τον ουρανο,λεει μια ευχη, και ξαφνικα προσγειωνεται μπροστα τους ενα ποδοσφαιρακι
"Οριστε, ενα δωρο για σας,απο τον Πατερα μου!"
"Τι ειναι αυτο,Δασκαλε?",ρωτουν οι μαθητες
"Αυτο ειναι Προ Χριστου!"


Ο Χριστος προς τους μαθητες:
"Ψ= Χ στο τετραγωνο!"
Παραβολη!

Πάει ενας σε ενα περιπτερο και ρωτα τον περιπτερα αν εχει κολες UHU.
-Μα φυσικα, ποσες θελετε?
-Θελω... 40000 κομματια
-Μα μιλατε σοβαρα κυριε, εδω...
εχω μολις 20 κομματια.
-Μα τις θελω οποσδηποτε, που να απευθυνθω?
-Να πατε στον γενικο αντιπροσωπο της Αθηνας στην Κηφισια.
Παει ο τυπος και χτυπαει την πορτα.
-Τι θα θελατε?
-Θελω κολες UHU, αλλα πολλες!
-Βεβαιως! Και ποσες?
-40000 κομματια!
-Μα ειστε καλα, δεν εχουμε τοσες!
- Και που να παω για να εξυπηρετηθω?
-Να πατε στο εργοστασιο της Γερμανιας στην Κολωνια.
Τι να κανει ο ανθρωπος φευγει και παει στο εργοστασιο της Κολωνιας.
-Γεια σας, θα ηθελα να με εξυπηρετησετε.

-Βεβαιως, οτι θελετε!
-Θα ηθελα οπωσδηποτε ... 40000 κολες UHU.
-Λυπαμαι ειλικρινα κυριε, αλλα εχουμε μονο 10000 αυτη τη στιγμη και υπαρχουν και πολλες παραγγελιες πoυ εκκρεμουν.
-Και τι να κανω τοτε?
-Να πατε στη Θεσσαλονικη στον Αγιο Δημητριο στην Ανω Τουμπα και να μιλησετε στον ηγουμενο.
-Τι εκανε λεει???
-Αληθεια μονο αυτος μπορει να σας βοηθησει , δεν σας δουλευω.
Τελευταια του ευκαιρια κι ο τυπος παει στον Αγιο Δημητριο στη Θεσσαλονικη και χτυπαει την πορτα.
Βγαινει τοτε ο ηγουμενος και τον καλωσοριζει.
-Τι θα ηθελες τεκνο μου?
-Να πως να σας στο πω ... αλλα ... θα ηθελα κολες UHU.
-Γρηγορα ποσες?
-Εεεε..... 40000 κομματια.
Εξαφανιζεται για λιγο ο ηγουμενος και εμφανιζεται με ενα Κλαρκ με κουτες μεχρι πανω.
-Ετοιμος, 40000 κομματια ολα εδω!!!
Μενει καγκελο ο τυπος και οταν συνερχεται τον ρωτα¨
-Μα καλα, μα που τις βρηκατε τοσες κολες, ουτε το εργοστασιο δεν ειχε τοσες!
-Μα δεν ξερεις που εχεις ερθει, εδω ειναι το μοναστηρι του Αγιου Δημητριου του πολυUHU!!"

6) Μικρη Αννουλα- Μωρα
Η μικρή Αννούλα κάθεται στα σκαλιά της πολυκατoικίας και μονολογεί... "πώς μου το είπε.... ερμή στην αφροδίτη; όχι ,όχι...σελήνη στον τοξότη; όχι,όχι..... θα πάω να ξαναρωτήσω" σηκώνεται χτυπάει ένα κουδούνι και ρωτάει:

-Tι μου είπατε ότι έχω γιατρέ;

-Καρκίνο στον πνεύμονα!
2)Q: Γιατί η μικρή Αννούλα δε μπορεί να διαβάσει μετά την έκρηξη?A: Γιατί δε μπορεί να συγκεντρωθεί!3)Q: Τι πήρε ο πατέρας της Αννούλας στην Αννούλα στα δέκατατρίτα γενέθλιά της?A: Την παρθενιά της!4)Q: Γιατι η Αννουλα δεν εχει μητρα;A: Εμπλεξε το δονητη της με το Black n' Decker.
Τι ειναι πιο αστειο απο ενα νεκρο μωρο??

-Ενα νεκρο μωρο ντυμενο κλοουν!

-Τι ειναι πιο αστειο απο ενα νεκρο μωρο ντυμενο κλοουν?

-Τιποτα!

Τι ειναι πιο σοβαρο απο ενα νεκρο μωρο?

-Ενα νεκρο μωρο που φοραει γραβατα!



Τι ειναι κοκκινο στη γωνια του δωματιου?

-Ενα μωρο που μασαει τα ξυραφακια του!

-Τι ειναι πρασινο στη γωνια του δωματιου?

-Το ιδιο μωρο μετα απο 2 βδομαδες!!



Πώς κανεις ενα μωρο να κλαψει για δευτερη φορα?

-Σκουπιζεις το ματωμενο καβλι σου στο αγαπημενο του αρκουδακι!



Άλλο:7) Μπαινουν δυο παλαιστινιοι σε μπαρ του Τελ Αβιβ.Προς απογοητευση τους,διαπιστωνουν οτι το μαγαζι ειναι αδειο και ουσιαστικα μεσα ειναι μονο αυτοι και ο μπαρμαν.Γυρναει ο ενας στον αλλον και του λεει νευριασμενος:"Kαλα ρε,τι ηρθαμε εδω περα? Δεν υπαρχει ψυχη?"Οποτε ο αλλος του απανταει αδιαφορα "Ε,καλα μη σκας!"
8) Τι κανουν ο Αδολφος και η Ευα κατω απο τα σκεπασματα?

-Ναζακια!



Τι διαφορα εχει ενας Εβραιος απο μια τυροπιτα?

-Η Τυροπιτα δεν χτυπαει το τζαμακι του φουρνου!


Γερμανος λοχιας πλησιαζει νεαρο Εβραιο στο προαυλιο του Αουσβιτς...
-Ποσων χρονων εισαι?
-16 στα 17

-Μπραβο αισιοδοξια!


9) Είναι ένα ζευγάρι του Χώρου, ο τύπος αναρχικός, η τύπισσα αριστερίστρια και μένουν σ' ένα δυαράκι στη Ζωοδόχου Πηγής. Μια μέρα που κάθονταν στο σπίτι βλέποντας ταινία τους τελείωσαν τα τσιγάρα.Λέει το λοιπόν ο τύπος "θα πάω εγώ", παίρνει τη μηχανή και κατεβαίνει προς την πλατεία. Όπως κατεβαίνει την Αραχώβης βλέπει μια κοπέλα να του κάνει νόημα. Σταματάει και αυτή τον ρωτάει που είναι το"Πωλείται". Προσπαθεί να της εξηγήσει (τρίτο δεξιά και πρώτο αριστερά και δε συμμαζεύεται) αλλά η κοπελιά δε δείχνει να καταλαβαίνει.Της λέει δίπλα είναι, ανέβα να σε πάω. Ανεβαίνει όντως αυτή, τηνπηγαίνει, "α, του λέει αυτό είναι; Ξενέρωσα, δεν πολυγουστάρω τη φάση,και είναι και δίπλα στο σπίτι μου, εδώ δίπλα στη Φειδίου μένω, δε με πας μέχρι εκεί;"Την πάει ο τύπος, του λέει σε παίδεψα ανέβα να σε κεράσω ένα ποτό, της λέει βιάζομαι, βγήκα να πάρω τσιγάρα και με περιμένει η κοπέλα μου,έλα ρε του λέει ανέβα για μισό, τι να κάνει αυτός ανεβαίνει, το μισόγίνεται ένα, πιάνουν κουβέντα, πίνουν δυο τρία, αρχίζουν να χαμουρεύονται, παίζει και το σχετικό σεξάκι και ξαφνικά ο τύπος συνειδητοποιεί ότι έχει βγει για τσιγάρα και έχει αργήσει τρεις ώρες.Σηκώνεται και φεύγει γαμιόντας, περνάει από την πλατεία, παίρνει εκείνα τα τσιγάρα και επιστρέφει στο σπίτι σκεπτόμενος "τι θα κάνω τώρα, θα με σκίσει η άλλη". Κάποια στιγμή τρώει ένα φλας,σταματάει τη μηχανή, βγάζει το σωληνάκι και αρχίζει να πασσαλείβεται με βενζίνη, δεξί χέρι, αριστερό χέρι. Ξανανεβαίνει στη μηχανή καιφτάνει στι σπίτι."Άντε ρε, τι έγινες" τον ρωτάει η καλή του. Άσε της λέει έμπλεξα. Όπως κατέβαινα πλατεία μου κάνει νόημα μια κοπέλα που ήθελε να πάει στο Πωλείται και δεν το έβρισκε, της λέω ανέβα να σε πάω, δεν της άρεσε οπότε την πήγα μέχρι το σπίτι της, μου είπε να με κεράσει ένα ποτό,ανέβηκα, ε, χαμουρευτήκαμε λίγο, το κάναμε κιόλας...Και του απαντάει η άλλη:Ασε ρε σε ποιον τα πουλάς αυτά; Πάλι μπουκάλια ρίχνατε....

10) Σε ενα απομακρυσμενο χωριο της Κρητης,φωναζει ο πατερας το γιο του και του λεει "Λοιπον,αγορι μου, μεγαλωσες πλεον κι ηρθε η ωρα να παντρευτεις"."Μα πατερα,δε θελω"."Γιατι μωρε? Εγω ελεγα να σου προξενεψω τη Μαριω,που ειναι κι η ομορφοτερη του χωριου"."Δε μου αρεσει η Μαριω"."Ε,τοτε να σου δωσω τη Χρυσουλα!"."Δε μου αρεσει η Χρυσουλα" "Ε,καλα αγορι μου δε σου κανει η μια ,δε σου κανει η αλλη ποια θες να παρεις επιτελους?" "Το Σηφη!" "Τι λες μωρε,κουζουλαθηκες? Αυτος ειναι Νεα Δημοκρατια!!!!")Ένας σαδιστής, ένας μαζοχιστής, ένας δολοφόνος, ένας νεκρόφιλος, ένας κτηνοβάτης και ένας πυρομανής κάθονται στο παγκάκι ενός ψυχιατρείου και βαριούνται... "Να κάναμε σεξ με μια γάτα;", λέει ο κτηνοβάτης. "Να κάνουμε σεξ με τη γάτα, αλλά μετά να την βασανίσουμε", λέει ο σαδιστής. "Να κάνουμε σεξ με τη γάτα, να τη βασανίσουμε, αλλά μετά να τη σκοτώσουμε", λέει ο δολοφόνος. "Να κάνουμε σεξ με τη γάτα, να τη βασανίσουμε, να τη σκοτώσουμε και μετά να ξανακάνουμε σεξ μαζί της", λέει ο νεκρόφιλος. "Να κάνουμε σεξ με τη γάτα, να τη βασανίσουμε, να τη σκοτώσουμε, μετά να ξανακάνουμε σεξ μαζί της, αλλά μετά να την κάψουμε κιόλας", λέει ο πυρομανής. Ησυχία απλώθηκε αμέσως μετά... Όλοι περίμεναν τον μαζοχιστή να μιλήσει. Kαι αυτός λύνει τη σιωπή... ... ... ... "Nιάουουουουου!"


12) Ο πρώην παίχτης του ΠΑΟ και νυν προπονητής Γιώργος Δώνης παίρνει την οικογένειά του και επισκέπτονται μια ψαροταβέρνα στην Ανοιξη. Η ταβέρνα είχε και αυτή το όνομα Ανοιξη. Τον βλέπει ο μαγαζάτορας και τσακίζεται να τον εξυπηρετήσει. "Κύριε Δώνη τιμή μας που μας προτιμάτε. Τι θα θέλατε να σας φέρουμε. Εχουμε απ'ολα."...."Ωραία, θέλουμε να μας φέρεις ένα χέλι"...."Α, ξέρετε ειδικά το χέλι δεν είναι της εποχής, αλλά κάτι θα κάνουμε"....Μπαίνει μέσα και μετά από μερικά λεπτά βγαίνει και του λέει "Κυριε Δώνη, βρήκα ένα χέλι ειδικά για εσάς".....Ωραία, τρώνε και μένουν κατενθουσιασμένοι. Στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός. Τον βλέπει ο Δώνης και γουρλώνει τα μάτια του όταν διαβάζει "Κατεψυγμένο χέλι 280€". Λέει στο μαγαζάτορα ότι το χέλι πάρα πολύ ακριβό. Εμ, του λέει ο μαγαζάτορας,"Ενα το χελι, Δώνη, και η Ανοιξη ακριβή".


13) Πηγαινουν καποια μοντελα στο στουντιο για μια φωτογραφηση.Μπαινει μεσα η πρωτη.Τη ρωταει ο φωτογραφος "εχεις φαει?".Αμεσως αυτη απανταει "Ε,οχι βεβαια! Δε βλεπετε,κραταω τη σιλουετα μου!".Τη διωχνει κλωτσιδον...Μπαινει η δευτερη.Τιθεται εκ νεου το ερωτημα:"Εχεις φαει?"."Μα τι λετε τωρα...Επαγγελματιες ειμαστε.Ειναι δυνατον να φαω τετοια ωρα?"."Δρομοοοο" ουρλιαζει ο φωτογραφος.Καλει την επομενη.Το ιδιο επιμονο ερωτημα "Εχεις φαει?" και η απαντηση γνωστη "Οχι"."Εξω κι εσυ!".Αφου το ιδιο σκηνικο επαναλαμβανεται με ολες τις κοπελες,εκεινες γυριζουν αναστατωμενες στο πρακτορειο μοντελων εξηγωντας στο διευθυντη "Αυτος που μας εστειλες ειναι τρελος,μας ρωτουσε αν φαγαμε,του λεγαμε οχι και μας εδιωχνε!".Οποτε ο διευθυντης μονολογει..."Χμμμ μαλακεια! Ξεχασα να τους πω οτι αυτος φωτογραφιζει μονο ΑΝΦΑΣ!!!"14) Πάει ο μπαμπάς στο δωμάτιο του παιδιού του, για να το καληνυχτίσει και το ακούει να προσεύχεται και να λέει: -Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου, το μπαμπά μου, τη γιαγιά μου και δώσε χαιρετίσματα στον παππού μου! Το ακούει ο μπαμπάς αλλά δε δίνει σημασία! Την επόμενη μέρα χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η γιαγιά και τι είπε; Πέθανε ο παππούς!!! Το ίδιο βράδυ πάει πάλι ο μπαμπάς να καληνυχτίσει το παιδί και ακούει: -Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου, το μπαμπά μου και δώσε χαιρετίσματα στη γιαγιά μου! Το ακούει ο πατέρας αλλά και πάλι δε δίνει σημασία! Την επόμενη μέρα πέθανε η γιαγιά! Ο πατέρας τα είδε όλα! Το βράδυ πήγε επίτηδες να κρυφακούσει... -Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου και δώσε χαιρετίσματα στον μπαμπά μου! Με το που το ακούει αυτό ο μπαμπάς τρελαίνεται! Την επομένη φεύγει απ' το σπίτι νωρις,παει στη δουλεια με τη συγκοινωνια,μενει κλειδωμενος μεσα στο γραφειο του ολη τη μερα χωρις να μιλησει σε κανεναν,και γυρίζει αργά το βράδυ εχοντας τα ματια του 14 σε ολη τη διαδρομη του γυρισμου...Ευτυχισμένος που μέχρι στιγμής ήταν ζωντανός(1 η ωρα) φτανει στο σπίτι καλησπερίζει τη γυναίκα του και της λέει: -Συγνώμη αγάπη μου που άργησα αλλά είχα μια πολύ άσχημη μέρα...και η γυναίκα: -Μιλάς εσύ; Εγώ τι να πω που πέθανε ο κουμπάρος μπροστά στην πόρτα μας;


16) Ζευγαρι ειναι στο αμαξι και χαμουρευονται...Η κοπελα, καθοτι λιγο πεταχτουλα,του λεει: "αααχ,μωρακι μου, ελα, βαλε μου λιγο δαχτυλακι!" Ο τυπος πραττει αναλογως. "Μωρακι μου,τι να μου κανει αυτο,βαλε κι αλλο ενα" συνεχιζει η κοπελια...Ο τυπος υπακουει προθυμα."Ααααχ, κι αλλο,κι αλλο!" επιμενει εκεινη.Ετσι κι εγινε! Καποια στιγμη με τα πολλα,ο τυπος εχει φτασει να εχει ολη την παλαμη μεσα.Η κοπελα συνεχιζει να μη χορταινει,και φωναζει "ελα,βαλε και την αλλη παλαμη τωρα!".Ο τυπος τρελαινεται."Τι λες μωρη??" "Ελα,σου λεω τη θελω και την αλλη την παλαμη σου!".Ο τυπος της χωνει και τη δευτερη παλαμη,λοιπον! "Ωραια,τωρα βαρα παλαμακια" φωναζει η κοπελα ενθουσιασμενη! Ο τυπος τρελαμενος οπως ειναι προσπαθει,ξαναπροσπαθει,βαζει ολη του τη δυναμη,αλλα τιποτα.Στο τελος μουρμουραει λαχανιασμενος "Μα...αυτο δε γινεται με τιποτα!" Και η κοπελα αποκρινεται "στο 'λεγα εγω πως ειμαι στενη!!!!!"


17) Πώς λεγεται το περιττο λιπος γυρω απο το μουνι?

-Γυναικα!


Τι πιανει μια γυναικα μετα το γαμησι?

-Χωρο!


18) "Μπαμπα χεζομαι!""Τωρα, βγαινω........."



ΑTTACHMENT

Μιας που η συγκεκριμενη στηλη μπαχαλευτηκε πληρως και ξεπεσε στο επιπεδο "αγαπημενο μου ημερολογιο"/λευκωματακι 3ης δημοτικου-με το τσουβαλιασμα καθε λογης ετεροκλητου συλλογισμου και πληροφοριας- ας προσθεσω στο φιναλε της και μερικους αγαπημενους μου γριφους.


1) Εχουμε ενα δοχειο των 5 λιτρων κι ενα αλλο των 3 λιτρων.Πώς μπορουμε να βαλουμε ακριβως 4 λιτρα στο δοχειο των 5,χωρις χρησιμοποιηση ζυγαριας ή αλλου οργανου μετρησης?

Απαντηση εδω


2) Ο καπετάν Γιάννης αισθάνεται το τέλος του. έχει 3 γιους στους οποίους θέλει και να μοιράσει, όπως αυτός πιστεύει δίκαια, την περιούσια του.Η περιούσια του είναι μόνο 19 πρόβατα. Ούτε 18 ούτε 20, 19.Στον πρώτο του γιο ως και πρωτότοκος θέλει να αφήσει το 1/2 των πρόβατων.Στον δεύτερο το 1/4 των πρόβατων. και στο τρίτο και τελευταίο το 1/5. Σε καμία περίπτωση δεν θέλει οι γιοι τουνα χωρίσουν τα πρόβατα σε κομμάτια, σκοτώνοντας τα. Βλέπεις αγαπάει τα πρόβατα σαν παιδία του. Τι πρέπει οι γιοι του να κάνουν?

Απαντηση εδω


3) Έχουμε 10 πιθάρια με λίρες. Τα 9 περιέχουν κανονικές λίρες και το 1 κάλπικες. Η κανονική λίρα ζυγίζει 10 gr ενώ η κάλπικη 9 gr. Πώς μπορούμε να εντοπίσουμε το πιθάρι που περιέχει τις κάλπικες λίρες, με ένα μόνο ζύγι; Σημειώνεται ότι διαθέτουμε ζυγαριά ακριβείας και ότι μπορούμε να πάρουμε από τα πιθάρια όσες λίρες θέλουμε για το ζύγι.

Απαντηση εδω


4)Τρεις φίλοι μπαίνουν σε μια κάβα και αγοράζουν ένα μπουκάλι κρασί που κοστίζει 300 δρχ. δίνοντας 100 δρχ. ο καθένας. Φεύγοντας, τους προλαβαίνει ο υπάλληλος και τους λέει πως έκανε λάθος γιατί το μπουκάλι στοιχίζει 295 και όχι 300 δρχ. και γι' αυτό τους επιστρέφει 5 δρχ. ρέστα. Αυτοί αφού δεν μπορούν να μοιράσουν τις 5 δρχ. στα τρία, παίρνουν ο καθένας από 1 δρχ. και δίνουν 2 δρχ. φιλοδώρημα στον υπάλληλο για την καλή του πράξη. Στο τέλος όμως σκέφτονται: Έδωσε ο καθένας μας 100 δρχ. και πήρε μία πίσω, άρα 99 δρχ. Τρεις φορές το 99 μας κάνει 297 και 2 δρχ. για το φιλοδώρημα, 299. Τι έγινε η μία δραχμή;

Απαντηση εδω


5) Έχουμε δυο βραδύκαυστα φυτίλια ίδια, μήκους 50 εκατοστών το καθένα και απαιτείται χρόνος
ακριβώς 2 λεπτών για να καεί το καθένα από αυτά.
Ανάβουμε διαδοχικά το ένα μετά το άλλο φυτίλι και καίγονται σε 3 λεπτά και τα δυο. 

Πως γίνεται;

Απαντηση εδω


6) Ένας φυλακισμένος δραπέτευσε από τη φυλακή και φεύγοντας συναντάει μπροστά του μια διχάλα με δυο δρόμους.
Ξέρει ότι ο ένας από αυτούς οδηγεί ξανά πίσω στη φυλακή και ο άλλος έξω στην πόλη χωρίς όμως να μπορεί να τους ξεχωρίζει.
Ακριβώς στη διχάλα του δρόμου βρίσκονται δυο άνθρωποι
τους οποίους ο ένας λέει μόνο αλήθεια και ο άλλος μόνο ψέματα (και αυτό το γνωρίζουν και οι δυο).
Ο φυλακισμένος γνωρίζει ότι ο ένας από τους δυο λέει μόνο την αλήθεια αλλά δεν ξέρει ποιος.

Ποια είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνει στον καθένα για να καταλάβει ποιος είναι ο δρόμος που οδηγεί στην πόλη; 
Απαντηση εδω



7) Τα παλιά τα χρόνια ο γαλατάς περνούσε από τις γειτονιές, έχοντας μαζί του μια γαβάθα ανοιχτή
με το γάλα που πουλούσε και ένα κυλινδρικό μεταλλικό δοχείο χωρίς καμιά ένδειξη διαβάθμισης
πάνω του, το οποίο όταν ήταν γεμάτο χωρούσε ακριβώς ένα κιλό γάλα.
Ο γαλατάς όμως μπορούσε να βάλει μέσα σε αυτό το δοχείο και ακριβώς μισό κιλό γάλα, ανάλογα
με την επιθυμία του πελάτη. Πως το έκανε αυτό;

Απαντηση εδω


8) Έχουμε ένα δωμάτιο το οποίο έχει μία λάμπα(στο εσωτερικό του)και τρεις διακόπτες (στο εξωτερικό του). Ένας από αυτούς τους διακόπτες είναι αυτός που ανάβει την λάμπα. Εμείς πρέπει με μία μόνο προσπάθεια να καταλάβουμε ποιος διακόπτης είναι ο σωστός. Δηλαδή ποιο ή ποιους διακόπτες πρέπει να πατήσουμε ώστε όταν ανοίξουμε την πόρτα να καταλάβουμε ποιος είναι ο σωστός;(Εννοείται ότι όταν είναι κλειστή η πόρτα δεν βλέπουμε αν ανάβει ή όχι η λάμπα

Απαντηση εδω


9) Έχετε δύο φυτίλια που καίγονται ολόκληρα σε 30 δευτερόλεπτα το καθένα. Δυστυχώς, τα φυτίλια δεν καίγονται ομοιόμορφα, δηλ. καίγονται σε κάποια σημεία γρηγορότερα και σε κάποια πιο αργά, συνεπώς στο μισό χρόνο (15 δευτερόλεπτα) μπορεί να έχει καεί πολύ περισσότερο ή λιγότερο από το μισό του συνολικού μήκος του φυτιλιού. Εσείς μόνο γνωρίζετε ότι ολόκληρο το κάθε φυτίλι καίγεται σε 30 δευτερόλεπτα. Επίσης, τα δύο φυτίλια δεν είναι ίδια. Πρώτη ερώτηση: Πώς μπορείτε να μετρήσετε 45 δευτερόλεπτα; Δεύτερη ερώτηση: Πώς μπορείτε να μετρήσετε 22,5 δευτερόλεπτα;

Απαντηση εδω


10) Σε μία φυλακή βρίσκονται 100 κρατούμενοι.Ο διοικητής της φυλακής τους έβαλε όλους σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και τους έδωσε και 100 καπέλα,50 άσπρα και 50 μαύρα.Τους είπε να βγαίνουν ένας ένας στο προάυλιο φορώντας ένα καπέλο(οι φυλακισμένοι θα φορούσαν μέσα στο δωμάτιο ένα τυχαίο καπέλο και έτσι δεν θα ήξεραν τι χρώμα φοράνε).Η εντολή ήταν σαφής:''Θα αποφυλακιστείτε μόνο αν καταφέρετε να στοιχηθείτε στη σειρά 50 άτομα με άσπρα και 50 με μαύρα καπέλα,αλλιώς θα αποκεφαλιστείτε.''Δεν μπορούσαν ούτε να μιλήσουν μεταξύ τους, ούτε να κάνουν νοήματα κι ούτε είχαν συννενοηθεί από πριν το τι θα κάνουν.

Πως θα καταφέρουν να στοιχηθούν στη σειρά και οι 100-50 με άσπρα καπέλα και 50 με μαύρα καπέλα-χωρίς να ξέρουν τι χρώμα φοράνε και βλέποντας μόνο τα καπέλα των άλλων;

(σ.σ.:Όταν βγει ο πρώτος έξω στο προαύλιο και μέχρι να βγει και ο 100στος δεν μπορεί να κουνηθεί από κει.το ίδιο ισχύει και για τους άλλους.)

Απαντηση εδω

Δειτε κι αυτον το γριφο (100 κρατουμενοι, ασπρα-μαυρα καπελα) ......http://www.atopo.gr/?p=1531.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!
Κι αυτον εδω: http://grifoi.clik.gr/story.php?title=strosimo-trapezioy


Επισης, εκπληκτικος ο γριφος της γεφυρας:
http://www.newsbomb.gr/bombplus/blogs/story/419622/grifos-tessera-atoma-prepei-na-diashisoyn-mia-gefyra 

Κι αυτος εδω, με γεφυρα (μεταξυ αλλων):
http://users.ntua.gr/ge01033/grifoi1.htm


+ Ο γριφος με την επιλογη των 3 ταχυτερων αλόγων (Google):
https://www.youtube.com/watch?v=i-xqRDwpilM


Τελος, ο γριφος με τα γενεθλια της Cheryl  (εχει περαστει και στην αριστερη στηλη, "Παιδεψα το μυαλο μου"), για τον οποιο οφειλουμε - παρα το, παρεπομενο, spoiler - μια εξηγηση:

- Στον Albert δινεται μια ΠΡΟΣΘΕΤΗ πληροφορια (για τον εαυτο του!), βασει της οποιας ΞΕΡΕΙ πως ο Bernard δεν (θα μπορουσε να)  ξερει => Δηλαδη, τού απεκλεισαν τους 2 μηνες που περιειχαν μοναδικες ημερομηνιες (αρα, αυτοματη λυση για τον Bernard) και, αρα, απεμειναν οι αλλοι 2 μηνες στο "στοχαστρό" του.

- Ο Bernard συμπεραινει πώς σκεφτηκε ο Albert (και, αρα, ποιους μηνες απεκλεισε), αρα εχει κι αυτος το υποβαθρο της πληροφοριας 1! Ο Bernard λεει οτι ΤΩΡΑ γνωριζει ποτε ειναι τα γενεθλια.
Εχω, εκ νεου, επιπροσθετη πληροφορια => δεν σημαινει πως ο εκφωνητης της ασκησης "σφυριξε" την τελικη λυση στον Bernard, αρκει οτι του ειπε: ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ (γνωριζοντας την ημερα) => Αρα, σιγουρα δεν ειναι διπλη ημερομηνια (ο ακριβως αναποδος συλλογισμος με πριν, οπου η γνωση της ΜΗ γνωσης (απ' τη σκοπια του Bernard, δλδ της ημερομηνιας) σημαινε διπλη, και ΟΧΙ μονη ημερομηνια!)

- Το 3ο clue δινεται απ' τη δηλωση του Albert οτι ΤΩΡΑ γνωριζει => Χωρις ο Bernard ν' αναφερει ανοιχτα τον αποκλεισμο ημερομηνιας που εκανε, ο Albert ακολουθησε το συλλογισμο του (+ την πληροφορια που αυτος υπεκρυπτε), και προσθεσε μια δικια του, ΝΕΑ πληροφορια => Γνωση της δυνατοτητας γνωσης της τελικης απαντησης - χωρις η ιδια η απαντηση να δοθει! (σ' αυτο το σταδιο, εφοσον γνωριζεις τον μηνα, οπως ο Albert, πρεπει να γνωριζεις και τη μερα για να 'χεις την τελικη απαντηση, αρα αυτο ισοδυναμει με το μηνα που εχει ΜΙΑ πιθανη ημερομηνια)